De titel lezende kan ik maar een ding concluderen: “het zit erop”, “de wedstrijd is gespeeld….!!”. Voor de een is het laatste fluitsignaal reden tot feestvieren, voor de ander is het de wonden likken en opnieuw beginnen.
Zo meteen zijn de buien weggetrokken en staat voor twc postert de rit “het laatste fluitsignaal” op het programma en ook nu kan ik beide zijden van de medaille belichten. Reden tot feestvieren en… reden om afscheid te nemen van de “routesherrif” en de nieuwe “routesherrif” carte blanche te geven om met nieuw elan de troepen aan te voeren.
Wim Diesch, routeman van het eerste uur, heeft aangekondigd dat het goed geweest is met fluiten en derhalve draagt hij op woensdag 3 oktober de fluit zowel letterlijk als figuurlijk over. “Men moet stoppen op het hoogtepunt”, aldus Wim en daarom zal deze icoon in de kampioenentrui van twc postert de fluit en het captainschap op gepaste wijze overdragen. Niet zomaar een afscheid door de C-groep wederom een fantastische en verrassende route voor te toveren maar …. een afscheid waarbij na het fietsen een feestelijk tintje komt met koffie, fris en ….vlaai !! Zelfs oude stukken zijn onder het stof vandaan gehaald om het afscheid nog een beter “toontje” te geven………
Een duik in de historie leert dat Wim vaker afscheid heeft genomen en…. steeds in een andere groep weer aan een sterke remote begon. Zo’n 20 jaar geleden was het ook feest, toen stopte Wim als de routeman bij de A-groep. Uiteraard een leegte achterlatend maar….. gelukkig werd dit keurig opgevangen. Hierna was Wim het boegbeeld van de B-groep en… toen er na verloop van tijd een c-groep ontstond was het Wim die – wederom !! – het voortouw nam. De boekjes nakijkende komt het merendeel van de routes voor 
zijn rekening. Ik herinner me de routes door het zuiden; stoep op, stoep af en…ineens ergens op een landelijke weg in het machtig mooie Zuidlimburgse land terecht komen. Wim, niet alleen captain met de routes maar… ook captain als het groepsbinding betreft en…als Wim de routes in de Eifel goedkeurt…dan is het de rest ook goed !!! En dat doet goed !! En…die lekke band….. als een kloek zorgt Wim ervoor dat de groep weer snel op pad kan. Vragen om te helpen is nooit nodig want voor Wim is helpen een vanzelfsprekendheid.
Thans is het moment dan aangebroken dat Wim de fluit gaat opbergen maar … de fiets nog niet !! Afscheid als wegcaptain is een stapje terugdoen als leider maar niet als fervent fietsliefhebber van de C-groep. In de wetenschap dat de opvolging staat te springen om de taak over te nemen zijn Wim’s woorden : “’t is good gewaesj” dan ook zeker op zijn plaats. Wim, bedankt voor de mooie routes en wie weet, wellicht dat we jouw naam het volgend seizoen toch nog eens bij de een of andere route zien staan en anders weet ik zeker dat we in de verre toekomst jouw naam zeker weer als wegcaptain tegenkomen bij de E-groep………..
janpaparazzi 