De zwakste schakel…

Jaren geleden organiseerde ik fietstochtjes naar Banneux waarbij op de uitnodiging altijd met hoofdletters stond vermeld dat de ketting net zo sterk is als de zwakste schakel. Met ander woorden: “samen uit, samen thuis en….samen sterk !!

Ging het bergop dan leek het er op alsof men door wespen achterna gezeten werd en heuveltje af zou en moest de 60 “ka iem ha” op dat tellertje komen. En…wat de een deed wilde de ander het liefst ook….!!!

Precies één jaar geleden kreeg ik mijn eerste stents en werd me beloofd dat ik weer als herboren zou zijn als ik weer op de fiets stapte. Twee maanden later kreeg ik opnieuw – nu een kwartet – van die buisjes ingeschoten en werd me gezegd dat alles nu wagenwijd open zou staan om de prestatie van mijn leven neer te zetten…. En volop gemotiveerd om die prestatie neer te zetten ging het afgelopen januari goed mis. Ik wist niet dat men zoveel kon breken in het gezicht !!! en even dacht ik eraan om de fiets aan de oud ijzer handel mee te geven. Maar helaas, de ijzerhandelaar wilde alleen maar ijzer en geen carbon en dus ben ik toch maar weer voorzichtig opgestapt.

De afgelopen tijd leek wel een fiets-lockdown. Weinig fietsen, geen hoge gemiddeldes, geen afstanden en zeker geen racetempo. Nee, het gaat om genieten, om me heen kijken, fotomomenten zien en……vooruit kijken naar misschien wel een kort fietstripje naar…???

In deze corona tijd ga ik graag alleen op pad maar geregeld gaat het met zijn tweetjes. Met meer ? Nee, geen denken aan !! Ook fietsers dienen hun verantwoordelijkheid te kennen. Het doet me deugd dat deze “last-place-fietser” al met een hele rits aan fietsers heb mogen fietsen de afgelopen maanden. Voor de meesten was het even wennen: met paparazzi op pad betekent “pianonissimo” maar…hierdoor viel er wel volop te genieten van het “menu van de dag”, namelijk een mooie route richting Spaans Huisken, Kapél, Slek, California of America óf gewoon naar Baakhoven.

De ene keer met Mark op pad, de andere keer met Robert en weer een ander keertje met Mario, Jac, René, Dion, Peter of Hans. De ene keer als ik met een gemiddelde van 28 thuis kom zeg ik “dit nooit meer” en een andere keer als een regenbui ons volop te pakken neemt zeg ik “dit nooit meer” en weer een andere keer als het hard waait zeg ik “dit nooit meer..!” Maar toch, elke keer ga ik weer en sta ik niet stil bij wat ik niet meer kan maar…wat wél nog kan !

• 

In vergelijking met mijn fietsmaten ben ik dan misschien de zwakste schakel. Samen met anderen iets ondernemen is je plaats kennen en leren relativeren met als enige referentiepunt jezelf. En ik kan u verzekeren dat de zwakste schakel zich best sterk voelt !

IJsheiligen

Na een superwarme en zonnige april is is het voor menigeen “zonneklaar”, de zomer komt eraan ! Maar….of één zwaluw zomer maakt…?? Met de tuinderskassen van buurman John nog vers in het geheugen en zijn spreuk: “Voor IJsheiligen de bloempotten buiten, veelal kun je er dan naar fluiten, wacht af tot de heiligen zijn voorbij,
de bloemen zijn u daarvoor blij”, zit ook diep in mijn geheugen de zegswijze: “Pancraas, Servaas en Bonifaas, zij geven vorst en ijs, helaas !”.

Van 11 mei tot 15 mei is het tijd voor de ijsheiligen. Wie heeft er nooit van de ijsheiligen gehoord ? Om ze te benoemen is een andere zaak. In veel landen zijn er drie ijsheiligen immers, drie is een heilig getal. Dit zijn Pancratius (12 mei), Servatius (13 mei) en Bonifatius (14 mei). Wij spreken over vier heiligen en rekenen Mamertus (11 mei) ook bij de ijsheiligen. Het begrip ijsheiligen is één van de oudste en wellicht het bekendste begrip uit de volksweerkunde. De eerste berichten over deze “strenge heren”** dateren van rond het jaar 1000.

De aardbeien, de fruitbomen en de zomerbloeiers staan in volle bloei en tot half mei is de kans groot – als de wind uit de koude noordhoek komt – dat er nachtvorst komt.

Dit jaar doen de ijsheiligen hun naam alle eer aan. Tot en met vrijdag 15 mei is de kans aanwezig dat er nachtvorst komt. De wind die we inademen was enkele dagen nog in de buurt van de Noordkaap. Wind die het hier guur maakt en ons met 10 graden overdag

lekker doet binnenblijven. Dat het in de nacht enkele graden gaat vriezen en het nog kouder is dan tijdens de kerst komt heel vreemd voor. En wederom doet het mij denken aan 22 juni 2017, de dag dat ik met Bas vanuit Gällivare in Noord Zweden naar het 100 km verder gelegen Vittangi fietste. Het was zomer !! in Zweden en na een nachtvorstnachtje gingen we om 9 uur ’s morgens – in 5 lagen ingepakt – de kou in met windkracht 6 uit het noorden vol tegen !! Geen vorst na de ijsheiligen ? In Zweden wisten ze niet waar ik het over had…!!

Spreekt de kalender over de ijsheiligen van 11-14 mei, ook 15 mei neem ik mee in dit verhaal want…… dan is het Sint Sophie ! Deze dag wordt ook wel “koude Sophie” genoemd. Een naam die al vanaf de 11e eeuw dateert. Sophie was namelijk beschermelinge van de vorst en in de Alpenlanden werden op die dag vuren ontstoken ter bescherming tegen de vorst.

Enne…..als u nu denkt dat ik tijdens deze koude ijsheiligendagen die heerlijke wandeling of fietstocht heb gemaakt dan kan ik u slechts zeggen: Nee dus, het is me veel te koud !!

De Eindstraat (14)

Nederland staat in het teken van dodenherdenking en 75 jaar bevrijding. Ook voor de

Eindstraat ging de oorlog niet geruisloos voorbij. Sterker nog, de Eindstraat werd heel hard getroffen in de oorlog, niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk kwamen er voltreffers op panden in de Eindstraat. Om de doden – ook de doden van de Eindstraat – te gedenken én de bevrijding te vieren zal in de Eindstraat op beide dagen zeker gevlagd worden !

Een oorlog waarin Nic Rijckx een rol speelde in het verzet *zie ook Eindstraat (11). Volgens Nic was tegen de Duitsers álles geoorloofd en konden de Duitsers niets maar dan ook niets goed doen. Dat Duitsland in 1974 de WK voetbal finale van Nederland won ? Heel Nederland was in diepe rouw maar Nic was er helemaal kapot van !

Gedurende de oorlog komen veel bewoners van de Eindstraat vaak bij elkaar bij Huyskens. Hier wordt het radio Oranje nieuws en de Duitse propaganda volop besproken. Het tekent de hechte gemeenschap van dit 200 meter stukje Horn “aan de andere kant van de Rijksweg”.

Als de oorlog al bijna op zijn laatst loopt moet de ellende voor de Eindstraat nog beginnen. Op 8 oktober 1944 ontkomen ook de jonge mannen van de Eindstraat niet aan de kerkrazzi. Veel bewoners van de Eindstraat, waaronder Sjang Van de Voort (de smid), Huijskens, Kuëb Verkoelen en Wel en Sjeng Walraven worden opgepakt en via Hatenboer gaat het naar het station in Roermond. De gebroeders Walraven hebben geluk en weten samen met nog enkele anderen in Roermond te vluchten. Sommigen (waaronder Wel Walraven) keren ’s nachts terug door in een bootje de gevaarlijke en koude oversteek over de Maas te ondernemen.  Anderen zagen pas na de oorlog terug en  Küeb Verkoelen keerde niet meer terug uit Duitsland en liet vrouw Lies en 4 kinderen achter.

Enkele weken later, op zondag 29 oktober wordt de Eindstraat strijdtoneel van bombardementen waarbij 3 burgerslachtoffers te betreuren zijn. Onder andere Gerard Huijskens en kapper Stoffels dodelijk getroffen worden. Een bombardement van de Britten op een radiozendauto van de Duitsers die in de wei bij Op ’t Root staat wordt aangevallen echter…. de hiervoor staande huizen worden vol getroffen en veel panden liggen in puin. Herman van Elteren had alle geluk van de wereld en wist op het laatste moment uit zijn kamer te komen.  Velen moeten noodgedwongen hun huis verlaten en vinden onderkomen bij familie of bij Huyben in de Dorpstraat.

De Eindstraat. Veel is er niet veranderd in 75 jaar. Enkele panden zijn gebouwd waar tijdens de oorlog weiland was, enkele panden zijn nieuw opgebouwd en sommige schuurtjes zijn woonhuis geworden. Toch blijft  de Eindstraat die oude straat met zijn typische oude karakter met zijn pleintje en zijn kapelletje !

 

 

 

 

 

 

 

Beter een goede buur…….

Spreekwoorden zijn veelal zinnen die een wijsheid of ervaring weergeven. Niet alleen mijn kinderen weten er alles van.  Zo spreek ik de studenten die zich in Venlo van “all over the world” vestigen dan ook vaak in alle talen spreekwoordelijk toe met de woorden die meester Toonen in de vijfde klas groot op het bord had geschreven: “een goed begin is het halve werk”. Een wijsheid die een harde kern van waarheid spreekt en….als je dan ook nog een Duitse student bent krijgen ze ook nog eens te horen dat ze toch echt niet naar school gaan “für das lernen sonders….für das leben…!!” Of mijn start toentertijd goed was….?? In elk geval….één zwaluw maakte toen ook nog geen zomer !!

Ook over de buren zijn meer dan genoeg spreekwoorden en…dat het gras bij de buren altijd groener is….. Ik hoef maar over de schutting te kijken en ik word daadwerkelijk geconfronteerd met ontzettend groen gras !!!

Over mijn buren niets dan goeds. Soms leentjebuur spelen en het gaat niet van “al te goed is buurmans gek”. Het meest toepasselijke voorbeeld van een spreekwoord over buren is toch wel : “beter een goede buur dan een verre vriend…!!”. Het is een spreekwoord dat zo vaak in de praktijk realiteit is. En ja !!! ik voel me rijk want zulke buren heb ik en heb ik altijd gehad !

Ook de afgelopen weken hebben we het allemaal – hetzij op iets ander niveau – weer (en

voor sommigen letterlijk !) aan den lijve mogen ervaren. De hulp die we heel hard nodig hadden kregen we ! Ons buurland stond klaar voor ons ! Het “coronavirus disease 2019”, kort gezegd covid-19 virus, stak de kop op en onze ziekenhuizen konden het amper bolwerken. Onze buur stond klaar en zorgde voor opvang van onze burgers.

Afgelopen week was er rook en…waar rook is, is vuur !!! Natuurgebied de Meinweg stond in lichterlaaie. Het nieuws van de brand ging als een lopend vuurtje en toen ik in Venlo de A73 opdraaide zag ik dat het Meinweggebied in vuur en vlam stond. Hulp kwam snel van brandweerkorpsen uit alle omliggende dorpen en steden(van Weert, Leudal,

Venlo, Kessel tot St. Anthonis etc.) Ik vroeg me af hoeveel brandweerauto’s hier wel naartoe zouden gaan. En ook nu was het weer beter om die goede buur te hebben dan die verre vriend. De brandweerkorpsen uit Wegberg, Wassenberg en de hele regio Heinsberg kwamen met een een colonne van zeker 50 !!! Duitse brandweerauto’s.

Goede buur:  dankjewel !!!!

Hufter…!!!

Op deze rustige zondagmorgen gaan Hans en ik vanuit Horn met de fiets richting Heel. Waar het naartoe gaat…?? Misschien naar Herkenbosch…?? Geen van beiden weet het ! In Beegden komt een beest van een zwarte auto met een lange aanhangwagen uit de oprit van een bedrijf. We fietsen op het fietspad dus: we krijgen keurig voorrang !

Als we 300 meter verder in Beegden naast elkaar op het onverplichte fietspad (op de rijweg) fietsen waarbij Hans op het kantje hiervan fietst, wordt ineens hard getoeterd ! De zojuist zo geduldige chauffeur is plots veranderd in een agressieve coureur…..!! In de verte komen tegenliggers en volgens Hans (en dan komt de politieagent weer helemaal in hem boven) kunnen en mogen we naast elkaar blijven fietsen; we fietsen immers op een onverplicht fietspad. me mogen naast elkaar fietsen en ….. we fietsen binnen de lijnen !

De chauffeur met extra lange aanhanger schijnt maling aan regeltjes te hebben en onze fietspakjes (ze zijn niet eens rood) werken op hem als die lap op die stier ! Hij haalt ons in en gaat meteen naar rechts (er komen immers tegenliggers !!) en raakt Hans. Een

een tip voor de betrokkene in kwestie

bewuste actie van een “hufter” in het verkeer…!!! Niet even achter ons blijven of in dit geval even gas minderen en omkijken wat hij heeft gedaan ? Nee !! door !! en wellicht ergert hij zich nog steeds aan die fietsers die zijn monsterauto niet even door en voor lieten….

Tja, met recht geen “heer” maar een “hufter” in het verkeer…… Wat is een hufter eigenlijk..?? Je kunt zeggen: dat is een asociale !! Verkeersagressie is een goed voorbeeld van huftergedrag. Je hebt de bumperklevers, degenen die met opzet geen voorrang verlenen én personen zoals degene die ons vanmorgen bijna het ziekenhuis in reed ! En als ik het woordenboek erop nasla dan kom ik woorden als botterik, dikdoener, eendvogel, kaffer, kinkel, klootzak (en ook dit woord viel vanmorgen), lomp persoon, lomperd, lomperik, onbeschofte man, ongemanierd mens onverlaat, ploert en pummel tegen.

Dat ik fietsers wil vrijpleiten ? Helemaal niet ! Ook onder fietsers zijn genoeg hufters die zich aan geen regels houden, stoplichten negeren, wandelaars de stuipen op het lijf jagen door hun bijna van de sokken te rijden en niet bellen maar al schreeuwend voorbij willen ! En wellicht heeft de chauffeur met het korte lontje ons als hufter gezien omdat we op zijn harde claxonneren niet meteen aan de kant gingen….

Het bleef bij een aanrijding met de hand van Hans maar: dit had heel anders kunnen aflopen !!

Huftergedrag komt in alle lagen van de bevolking voor en wellicht is bewuste mijnheer ook nog goed opgeleid maar…… wat de gevolgen van zijn gedrag hadden kunnen zijn..?? Gelukkig hadden we de persoon in kwestie kunnen terugvinden en zou de politie bij hem op de stoep hebben gestaan.

En…. ondanks het voorval in Beegden hebben we genoten van ons fietstochtje. We zijn niet in Herkenbosch gekomen maar via Maria Hoop en Postert een mooi tochtje gefietst. Alleen zijn we jammer genoeg nagenoeg niet heelhuids thuisgekomen. Door toedoen van: inderdaad, die hufter uit Beegden !!!

Eén ding blijft overeind: soms heeft het maar heel weinig nodig en soms kunnen de gevolgen van huftergedrag een strekking krijgen die zelfs de hufter niet had kunnen overzien….!!

Goede Vrijdag.

Vrijdag 10 april. Dit is niet zomaar een vrijdag. Het is de vrijdag voor Pasen en voor mij als ambtenaar niet alleen Goede Vrijdag maar tevens een “beste” VRIJ(E) dag !! Het is een dag die alle tradities heeft weten te doorstaan. Vroeger had ik vrij en nu nog steeds. Ruim vijftig jaar geleden was dat nog wat anders. Tot 15.00 uur naar school en dan…………….. paasvakantie !! Vaak wordt gezegd dat de vrijdag voor Pasen “goed” is omdat de kruisdood van Jezus het offer was dat verlossing van de zonde mogelijk maakte en dus “goed” is voor het zielenheil van de gelovigen………

Overigens is het alleen maar in het Engels en in het Nederlands “Good Friday” / “Goede Vrijdag”. Onze Duitse buren spreken over “Karfreitag” (treurige Vrijdag). Voor het eerst sinds tijden zijn het de Duitsers die nu ook echt treuren want winkelen in ons land is vandaag niet aan de orde. Ook voor de Duitsers geldt vandaag: “zu Hause” want…daar is het inderdaad “am besten…!!”

Als ik denk aan goede Vrijdag dan denk ik aan de kruisiging en dood van Jezus op de berg Golgotha. Een verhaal dat op de lagere school uitgebreid aan de orde kwam en

rechts: de ontvangen paaskaart die inmiddels een lijstje heeft gekregen.  

waarbij de Romeinse stadhouder Pontius Pilatus – ook al deed hij het liever niet – op aandringen van de Joodse hoger raad de kruisdood stierf. Werden er vroeger uitgebreid paaswensen verstuurd en ontvangen, thans hebben we zeggen en schrijven één kaart mogen ontvangen (en géén verstuurd !!): een heel bijzondere kaart overigens. Fietsvriend Joseph (een naamgenoot van de vader van….) heeft een paasschilderij gemaakt en als afdruk onderstaande postkaart, ontvangen op….goede Vrijdag !!

Zonder ook maar één kaart verzonden te hebben hoop ik nu een groter publiek te bereiken en wens ik iedereen een ingetogen, mooi, vrolijk, zalig, liefdevol en bovenal….GEZOND paasfeest toe.

en..oh ja..pasen ? doet me denken aan de paashaas….!! wie weet, misschien dat ik hierover een ander jaar maar eens wat schrijf…

“tunnel”visie.

Het woord tunnelvisie geeft eigenlijk weer waar veel mensen de afgelopen tijd tegenaan gelopen zijn. Een benadering van een groot probleem waarbij men slechts op één aspect van iets gericht is en niet openstaat voor andere mogelijkheden. Het kan de benadering van het probleem van de verschillende landen zijn, de uitlating van Wopke over Italië, het al dan niet sluiten van de grenzen of wat dan ook.

Laat mij het – want wat weet ik er ook van – het maar eens over een andere boeg gooien. Ik ga het eens hebben over mijn visie over tunnels en ik kan u zeggen dat het best wat te maken heeft met het huidige corona. Het heeft namelijk ook met angst te maken !

Natuurlijk weet ik ook dat velen meteen afhaken: het gaat immers ook over fietsen !

Op mijn fietsreizen ben ik door heel wat tunneltjes en tunnels gefietst. Vooroorlogse, slecht verlichte, natte tunnels met een wegdek dat vol kuilen zit. Kortom: “linke mik” tunnels.

door een tunnel fietsen: soms angstige momenten

De Dolomieten: hier is de afdaling van de Fedaia pas voor elke wielrenner een must ! Volgens fietsmaat Robert kun je hier harder dan 100 naar beneden !! We schrijven 2006 en niet te bang fiets ik achter Robert aan én …… zie hem na 300 meter bijna rechtdoor gaan, terwijl er toch een behoorlijke bocht is !! Tja..wist Robert veel dat er eerst een paar haarspeldbochtjes kwamen !! Maar daarna is het kicken en trappen..?? dat hoeft niet meer ! Hier heb ik dan ook mijn topsnelheid van 96 kunnen halen. De 100 ?? misschien was ik wel wat te bang. Dat aan het eind van de afdaling een tunnel op mijn weg kwam was andere koek. Met de zonnebril op een tunnel inrijden is zoiets als “blind ervoor gaan”. Links en rechts hoorde ik fietsers, ik zag niets alleen….gauw genoeg licht aan het eind van de tunnel ! Buiten de tunnel aangekomen – en dat doe ik nu nog – vraag ik me af hoe ik hier heelhuids uit ben gekomen………..

doorgang Noordkaaptunnel !

Een ander angstig tunnelmoment is wel het nemen van de Noordkaaptunnel. Een “beest” van een tunnel !! Na 3400 km onderweg te zijn moest het nog eens onder de Barentszee door. Ik verfoeide de dag dat in 1999 het veer uit de vaart ging en de tunnel in gebruik werd genomen. De velg was kapot en de rem had ik “wijselijk” eraf gehaald ! De 6,8

km door de tunnel waren een hel. Eerst ging het 3 km 10% omlaag, daarna 1 km vlak en als klap op de vuurpijl nog eens 3 km 10% omhoog. Je fietst 7 km door een grot, het is koud, vochtig en wat een lawaai !!! De afzuigers produceren lawaai en als er een auto komt dan lijkt het alsof er 10 auto’s achterop je fiets willen rijden !! Het is een smalle weg met een 40 cm vlak voor de fietsers en als fietsen niet meer gaat dan kun je de stoep nemen en “te paot” verder gaan. Als Bas me halverwege de helling vraagt of ik even wil pauzeren om even te stoppen zeg ik dan ook resoluut “nee” want stoppen betekent het fietsgevaarte met z’n bepakking (totaal toch gauw 45 kg) niet meer in gang krijgen en met een zware fiets bergop lopen……never nooit nie doen !!!

Uiteindelijk …na zo’n 40 minuten zagen we het licht….het licht aan het einde van de tunnel.

Ook nu zitten we in een tunnel. Hoe zwaar het ook is…uiteindelijk komt alles goed….!!! Ik wens jullie dan ook allemaal het licht aan het eind van de tunnel toe…! Let op uzelf en let op elkaar!

ps: wil u de Noordkaaptunnelervaring live beleven: u kunt via het youtube filmpje bij de Noorse fietser achterop via de link: https://www.youtube.com/watch?v=r4UC92Lmowc