Fietsen……?? Fietsen !

Zaterdagmorgen 16 januari. Ik sta op en kijk eens naar de grijze lucht. Vandaag wordt sneeuw voorspeld en de weerman zegt dat er een koude wind uit het zuiden waait. Ideaal weer om de verwarming een graadje extra op te draaien, naar buiten kijken en genieten van al degenen die de koude trotseren en dik ingepakt aan mijn raam voorbij komen.

Zaterdag fietsdag ….. Sinds jaar en dag komt hier niets tussen maar al een tijdje lijken de viaducten bergen, is alles onder de 5 graden ijs- maar ook ijs-te-koud en een klein beetje wind tegen lijkt wel storm op zee en dus is oppakken en me in dat fietspakje hijsen een bijna hemelse opgave. Als ik bedenk dat ik ooit ’s zomers in diepvrieskoude omstandigheden richting de Noordkaap ging ?

zomer 2017: ijskoud !!

De enige “camino” die ik de laatste tijd maak is die naar de koekjes- en snoepjestrommel. Een “camino” die ineens behoorlijk begint door te wegen.

Als ik rond half twaalf fietsmaten Rene en Peter voorbij zie fietsen en Peter die armbeweging zie maken (is het nu een “hallo” of is het een teken om me op te pakken ?) dan begint het toch wel te kriebelen. Zal ik me in beweging zetten en naar de thermostaat lopen om deze nog een graadje op te draaien of…..?

—-een half uur later zit ik op de fiets. Dik ingepakt, een kleine versnelling en dus veel bewegen gaat het richting Roermond en denk ik eraan een kop koffie bij mijn dochter te gaan drinken en terug. Maar, ik herpak me, ik wil wat doen en fiets richting Herten en Linne met de gedachte om de stuw over te gaan en terug. Ik kijk op mijn tellertje en zie dat ik dan thuis zou komen met nog geen 20 km op de teller dus: door !!

Mijn dashbord geeft een buitentemperatuur van 0,4 graden aan. Best wel fris maar ik ben zo in beweging dat het me niet uitmaakt en dus maar door, richting Berkelaar en ook hier, rechtsaf naar huis of door naar Echt en ja….weer is het door !! Als ik Echt dan voorbij ga weet ik het echt, het is nu echt mooi geweest. Tja, rechtdoor wordt toch weer linksaf en na dat ommetje naar Ohe, de Laak en Stevensweert gaat het dan écht terug naar huis.

De eerste 46 km van het jaar zitten erop. Het was heerlijk !! Weliswaar koude voeten en bij thuiskomst: “eerst het paard en dan de ruiter poetsen” (en ook dat was koud !) maar daarna ook moe en voldaan thuis in de “hitte” aan de “koffie plus”. Weet u wat de volgende week zaterdag in mijn agenda staat ? Juist, fietsen !

De Eindstraat (16)

De Eindstraat en zijn bewoners. De Eindstraat is een straat waar het goed verblijven is. De drukte van het dorp is ver weg. Het is een straat waar men een heel leven kan wonen en het is een straat waar men, als men er gewoond heeft, nog altijd leuke herinneringen aan heeft. De komende maanden zullen dan ook (ex)bewoners van de Eindstraat nog even volop in de “Eindstraat-schijnwerper” staan, te beginnen met……..

——–jaren geleden stond een groep deelnemers van een dropping bij mij aan de deur met de vraag: “welke beroemde inwoner van Horn heeft hier gewoond..??”.

Vandaag een blog over een op lokaal niveau veel in de schijnwerper staande ex inwoner van de Eindstraat, te weten Arno Walraven.

Bijna 66 jaar geleden (op 21 februari 1955) zag hij het levenslicht op de Eindstraat als oudste zoon van Piet en Truus Walraven. Wat zijn beroep zou worden ? Hij kan aardig leren (een schoolles missen voor rouw- en trouwdiensten was geen probleem) en dus begint hij als misdienaar – zelfs in Amsterdam moet hij ooit de kerksherrif bijstaan – maar een kerkelijke roeping is toch ver weg want na zijn “diensten” meent hij steevast op diverse plekken belletje te moeten trekken, tot behoorlijk ongenoegen van verschillende Eindstraat bewoners maar gelukkig…..in die tijd kan hij hard rennen.

Dit harde rennen brengt toch geen sportieve carriére, besturen lijkt hem beter te liggen en als tiener staat hij plots als voorzitter aan het roer van HOJ (de Horner Jeugd), een organisatie die in het patronaat (thans slaapgelegenheid bij Hotel de Abdij) activiteiten voor de jeugd organiseert. Ook proeft hij volop van het bakkerswezen. Elke zaterdag vent hij voor bakkerij Walraven door Horn maar het geeft toch niet de kick om als bakker verder te gaan.

Het kattenkwaad uithalen brengt hem alles wat hij zich wenst op de ladder van de “joeksige ellef-vanzelf wereld”, de vastenavond, waar hij niet alleen Prins en later Vorst van de Sjaopsköp zal worden maar als “aod menke” een reputatie krijgt die zijn weerga in het huidige vastelaovesgeweld nog steeds niet kent. Als gouden narrenkapdrager zet hij de ontvanger van de bloomebössel (het hoogst haalbare in de vastelaovendj) nog steeds op onnavolgbare wijze in het zonnetje.

“Eruit halen wat erin zit”, een motto dat hem kan worden toegewezen. Na de HBS in de stad (dichtbij de hanenkammen van oom Bair) gaat hij naar de Pedac (de Pedagogische Academie) en staat hij als broekie van 18 in Heel bij een goede Engelbewaarder voor de klas en zal hij uiteindelijk als leraar Nederlands bij hem “om de hoek” het onderwijs vaarwel zeggen.

Meester….dat was hij en dat wilde hij ook worden toen hij meester was. Daarom ook nog maar die opleiding tot meester in de rechten volgen…..

Maar echt bekendheid krijgt hij toch als raadslid in de gemeente Horn, waar het begint met het op een lijst staan in 1978 en het échte raadslidmaatschap in 1986. Hierna volgen herindelingen (gemeente Haelen, gemeente Leudal) en politiek gezien ook promoties door ruim twintig jaar als wethouder en loco-burgemeester actief te zijn.

Een politieke carriére die bekendheid heeft gebracht zal dinsdag 12 januari 2021 tijdens een extra raadsvergadering worden afgesloten. Tijdens deze raadsvergadering is hij benoemd als ereburger van de gemeente Leudal.

De rust die de Eindstraat zo kenmerkt zal ook dan bij Arno Walraven terug in het leven komen.

Tsundoku !!

Bij het lezen van bovenstaande titel zal menigeen met gefronst voorhoofd denken: “pardon…!! wat staat me daar dan…!!” .

Inderdaad en om een beetje cryptisch verder te gaan, daar staat me wat én … bij menig lezer zal er best ook wel wat van staan.

Een dag als vandaag is er zo een van: “wat moet je ermee..??” Het is “ozelig” en zoals ze in Roermond plegen te zeggen: “kaat, naat en nog net neet sjuverig”. Omdat het me nog steeds te koud is om te fietsen ben ik maar even erop uit gegaan voor die wandeling en….. die was dus wel “kaat, naat en sjuverig…!!”. Door de pratsj heel voorzichtig en stapje voor stapje vooruit proberen te komen om dan ineens alle evenwichtsorganen in te schakelen om te voorkomen dat die schuiver me op de bips terecht laat komen. Maar gelukkig uiteindelijk droog en zonder eruit te zien als die moddercrossers trek ik me terug op mijn studeerkamer en komt maar één woord in me op: “Tsundoku….!!”

Wellicht dat u nu denkt dat ik ook in quarantaine ben gegaan vanwege dat vervelende “tsundoku”. Nou, ik kan u gerust stellen. Tsundoku staat niet genoemd in de internationale lijst van ziektes. En om het u gemakkelijk te maken, het is ook niet een of ander spelletje zoals sudoku. Maar wat is het dan wel ?

Tja, ik denk dat menig lezer met “tsundoku” te maken heeft. Dit Japanse woord betekent verzamelen van ongelezen boeken. En ja hoor, ik sta voor mijn boekenrek en zie dat ik d’r heel wat in mijn kast heb staan die ik nog niet gelezen heb. Ik vraag me zelfs of ik ze ooit zal lezen ? En dat terwijl Mulisch, Bernlef of De Loo toch niet de minste schrijvers zijn. Ik zie ook vijf boeken van Mart Smeets of het groot wielerwoordenboek. Ook dit zijn boeken die in de “tsundoku” verzameling thuishoren.

Had ik vanmiddag niet moeten gaan wandelen ? Of, had ik in plaats van dit verhaaltje te schrijven toch maar dat boek moeten nemen ? Inderdaad, genoeg geschreven, ik ga lezen !

healthy newyear !!

Op het moment van schrijven besef ik dat men zich op sommige plaatsen in de wereld een gelukkig 2021 aan het toewensen is. Vanwege de tijdzones kan dit nogal verschillen. Een verschil dat zelfs kan oplopen tot 26 uur !!

In Samoa was het vanmorgen om 11.00 uur al 2021 en op dit moment (het is nu even na 16.45 uur) is het al 2021 in Nieuw-Zeeland, Japan, Australië en in delen van Rusland. De rest van de wereld moet het nog even doen met 2020. Voor ons is het nog een uurtje of 7 aftellen tot we de kalenders van dit jaar weer bij het oud papier mogen zetten en de nieuwe kalenders kunnen ophangen. De Amerikanen moeten zelfs tot morgenochtend 6.00 uur en sommigen zelfs tot morgenvroeg 11.00 uur geduld hebben om maar die nieuwjaarswensen te kunnen maken en elkaar (als het maar op 1,5 m afstand blijft !) die “hug” te geven.

Op Bakereiland en Howlandeiland is het wachten tot 13.00 uur morgenmiddag totdat het nieuwjaar is. Mocht je als schipbreukeling vandaag op dit eiland terecht komen dan heb je morgenmiddag best wel een probleem. Je kunt niemand iets toewensen want de eilanden zijn onbewoond.

De wereld wenst zich volop dat happy ofwel gelukkig nieuwjaar toe. Dat deden we overigens het vorig jaar ook en wat het geworden is, we hebben het – de een wat meer dan de ander – aan den lijve ondervonden. En tóch is ook 2020 voorbij gevlogen en gebruik ik vandaag op de sterfdag van moeder één van haar gevleugelde uitspraken: “de tijd gaat snel, gebruikt hem wel..!!”.

Het komende jaar zal er een worden van vaccinatie, afstand houden, voorzichtig zijn, respect voor elkaar en voor hulpverleners, hoop en vertrouwen. Ik wens jullie allen toe dat het een jaar wordt van “houden van elkaar en geven om elkaar” en blij zijn met de kleine dingen maar …. bovenalles blij zijn met een goede gezondheid en die vooral koesteren !

I wish you a happy maar vooral een HEALTHY 2021 toe….!!!

Positief !

Het jaar nadert weer zijn einde en traditiegetrouw komen de woorden van het afgelopen jaar in de schijnwerper. Dat we in een 1,5-samenleving terecht zijn gekomen, wie had dat gedacht ? Een kuchscherm ? Een jaar geleden had ik erom gelachen. Kerstmis 2020 zal een kerstmis zijn zoals ik hem nog nooit eerder heb meegemaakt. De gezelligheid van het met z’n allen samenzijn maakt plaats voor een ingetogen kerst.

Tradities zoals dat jaarlijkse kerkbezoek en het feest starten met “gouwe ouwe” liedjes zoals “hoe leit dit kindeke”, “nu seit wellekome” of “stille nacht” door dat kinderkoortje brengen me weer 54 jaar terug in de tijd toen ik als lid van het kinderkoortje uit volle borst deze liedjes meezong. Dit jaar geen kerkbezoek maar….geniet ik met volle teugen van de kerstliedjes op skyradio en sta ik toch even stil bij dat afgelopen jaar.

Nu kan ik een negatieve opsomming geven van dat afgelopen jaar maar……als het jaar in januari al start met een val en je alles in het gezicht breekt wat je maar breken kunt dan denk ik dat het mooi goed geweest is en jullie verder niet zal vermoeien met de bekende weetjes van kommer en kwel. Er is immers al meer dan genoeg ellende !

Het journaal meldt het elke dag: alweer zoveel positieven ! Ondanks al deze “negatieve positiviteit” heeft het jaar ook positief nieuws gebracht. Zelf had ik nooit gedacht dat ik een “thuiswerker” zou worden. Ook vergaderen via “teams” stond nog niet in mijn woordenboek en het volgen van webinars ? Een jaar geleden had je me er niet mee aan moeten komen ! Ook op het werk voel ik me veilig op mijn “quarantaine-plek” en ben ik blij dat ik nog steeds 1,5 – meter huwelijken en partnerschappen mag voltrekken, ook al blijft het voor de paartjes moeilijk om elkaar op 1,5 meter afstand die “bezegelingskus” te geven….. En op de vraag “hoe lang moet je nog ?” kan ik alleen maar zeggen: “ik mag nog !” want mogen werken geeft toch zoveel positieve energie !

Dat jongste zoon Jip dit jaar geslaagd is voor zijn HBO opleiding en dat hij zijn stek in Antwerpen helemaal gevonden heeft: een pak van mijn hart ! De afgelopen maanden ben ik “op reis” geweest en heb ik veel landen “bezocht”. ’s Avonds werd wijn uit Argentinië, Chili, Portugal, Italië, Spanje, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika ontdekt. Het glas bleef en zal de komende tijd ook halfvol blijven !!

In december verscheen het eerste boek van mijn broer: “geluk zit in een hanenkam”. Ik voelde me vereerd dat ik het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen. Het zegt iets over onze band, geen fietsenband maar wel degelijk een hechte familieband !!!

Ik wens jullie allen – en uiteraard doe ik dat mede namens Bea – een bijzondere kerst en een nieuwjaar met veel positiveit, veel geluk en…..bovenal een goede GEZONDHEID toe.

Taal

Precies één maand geleden heb ik ook een verhaaltje “gekopt” met de titel Taal. Ik weet niet meer precies waar het over ging en dat is goed. Een taalkundige ben ik niet, verre van zelfs. Maar dat taalgebruik en spelen met taal toch wel leuk is, misschien heeft u het wel eens gemerkt in mijn verhaaltjes….

Het is bijna kerstmis en velen worden verrast met kerstkaartjes, kerstpakketten, snoepgoed, drank of wat dan ook. Zo ook ik ! Allereerst die mooie envelop van die leidinggevende. Nu denkt u misschien dat mijn beurs nu uitpuilt maar niets is minder waar. Door ieders verdienste in mooi taalgebruik weer te geven met persoonlijke noten voelt deze kerstwens als een rijkelijk gevulde envelop.

Vanmiddag trof ik naast een aantal kaarten nog iets anders aan: een kerstpresentje ! Een kerstpresent in de vorm van een boek. Wellicht dat de verzender wist dat ik naast het sparen van speldjes en postzegels én “fietsspeldjes” en “fietspostzegels” ook boeken spaar, in het bijzonder “fietsboeken” !

Blij verrast ben ik dan ook met dit mooie kerstcadeau, een fietsboek ! Kerstman, hartelijk dank !!

Het is overigens geen gewoon fietsboek, het boek is getiteld: “de taal van de fiets”. Het boek beschrijft hoe de mensen de liefde voor en het genoegen van het fietsen ervaren maar…het boek geeft ook een antwoord op de vraag waarom de ketting niet links maar rechts van het frame zit. Nieuwsgierig geworden ? Dit boek zal – nadat ik het gelezen heb – in mijn bibliotheek staan en dan zal het uiteraard voor iedereen (net als mijn andere fietsboeken) te leen zijn.

km stress

Het jaar zit er weer bijna op en voor veel fietsers betekent dit stress. Men heeft zich doelen gesteld, kilometers maken, liefst véél kilometers maken. De dagelijkse en/of wekelijkse ritjes worden keurig bijgehouden en tijdens gezamenlijke ritjes is steevast één van de onderwerpen: hoeveel kilometers heb je dit jaar al gefietst.

Ook ik heb altijd aan dit fenomeen meegedaan en eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik nog steeds mijn kilometertjes keurig noteer. Elk jaar ging die teller over de 10.000 km met uitschieters tot 15.000 kilometers per jaar.

Woon-werk kilometertjes, vakantiekilometers, weekend-racefiets kilometers en natuurlijk hier bovenop nog eens die gewone fiets kilometertjes. De teller liep het hele jaar door.

Mijn fietsvrienden pakken elk momentje en of ze het leuk vinden of niet, het doel (die km’s maken) heiligt de middelen. Soms is het zelfs nachtwerk voor hun en gaan ze met de lamp op de fiets (en dan krijg ik tijdens de tochtjes een hele uiteenzetting over lumen) en licht op de helm op pad. De keer dat ze geen zin hebben om naar buiten te gaan stappen ze tóch op de fiets en trappen ze binnen hun kilometers (en dat terwijl ze eigenlijk geen kilometer vooruit komen !).

Voor mij is de stress er helemaal vanaf. Ik heb nog 160 km te gaan om aan een mooi rond getal te komen. Ik had dit weekend een hele trap en stap kunnen maken maar…. niets moet meer. Het is een weekendje (alwéér een weekendje) van geen zin en dus geen kilometers !

Boven alles en steeds nadrukkelijker gaat het mij om lekker te fietsen waarbij snelheid en aantal kilometers maken geen rol meer spelen. En als ik nog wat te wensen heb: het moet droog zijn, niet te koud en ook nog eens niet te hard waaien…..

Mijn doel dit jaar is bereikt. Actief bezig zijn en genieten. Misschien kom ik ook nog op dat mooie ronde getal, misschien ook niet ! En ook al gaat het niet meer zo hard en fiets ik niet meer zoveel, ik voel me een winnaar ! Is het namelijk niet zo dat winnaars hun prestaties met hun doelen vergelijken en verliezers hun prestaties met anderen vergelijken ?

O ja, als u wil weten hoeveel kilometers ik dit jaar gefietst heb dan kan dit alleen door gebruik te maken van de commentaar knop.

Kerstmis 2020

Sinterklaas is nog niet jarig of de radio draait al weken volop kerstmuziek. Ook zie je begin december al volop feestverlichting in de huiskamers. Alles draait om sfeer in deze bijzondere tijden waarbij de gezellige sfeer van kerstmarkten en overvolle winkelstraten plaats maakt voor drones die het winkelend publiek oproepen om huiswaarts te keren. Ook de jaarlijkse wens of we een witte kerst gaan krijgen is ineens helemaal niet meer zo’n item.

Kerstmis 2020 houdt al maanden op een heel andere wijze de gemoederen bezig: zitten we in quarantaine en zitten we met de kerstmis in isolatie. De politiek is weer eens op zijn best, het probleem wordt maar weer eens vooruit geschoven. Ik denk aan die mooie Duitse spreuk “erledigen durch einfach liegen lassen”, vrij vertaald, het probleem lost vanzelf wel op ! Tja, de verkiezingen komen eraan en plots zou de politiek de kiezer ook nog eens dat gezellige familiefeest afnemen.

Ik denk aan dat dorpje Eyam in het Engelse Peak district. Wellicht heeft u er nooit van gehoord maar hier werd wel de essentie van de zaak geraakt. In 1665 brak hier de pest uit. De bewoners hadden geen politiek besluit nodig maar offerden zich op en zorgden voor de meest onbaatzuchtige lockdown in de geschiedenis. Eyam ging op slot, niemand ging meer in of uit om zo uitbreiding van de pest te voorkomen. Van de 500 inwoners stierven er in één jaar tijd 250 ! maar….de infectie en de verspreiding was wel gestopt !

Een bruggetje naar het heden ? Wellicht moeten we de gezelligheid van de kerstdagen dit jaar toch maar eens in erg kleine kring vieren met de warmte van kerstboom, mooie verlichting en andere sfeer in huis. Met het mooie voorbeeld van Eyam wens ik u nu alvast veel wijsheid in het maken van een goede afweging voor uw kerstmis 2020. Het zijn weliswaar nog 3 weken tot kerstmis 2020 maar nu wens ik u alvast gezellige én bovenal gezonde feestdagen toe !!

Zwarte vrijdag !!

In de Sint en Pietentijd (ik noem ze bewust niet zwart !) krijgen we ineens een zwarte vrijdag voorgeschoteld in onze agenda. En…laat het nu juist ook nog eens die benaming gekregen hebben uit de Verenigde Staten van Amerika. Hoezo discriminatie ? Of we deze vrijdag zo moeten blijven noemen ? Ik hoor er niemand over !

Eigenlijk heb ik het er wel een beetje mee gehad. We hebben al een goede vrijdag in de paastijd en een zwarte zaterdag in vakantietijd. Ik zou bijna zeggen: “kick out black Friday !”.

Want ook deze zwarte vrijdag is niet meer wat hij geweest is. Was het oorspronkelijk alleen op vrijdag een zwarte vrijdag (en wel de vrijdag na “thanksgiving”, dus …de vrijdag na de 4e donderdag van de maand november), ineens is het de hele week black friday !!

Weet u waarom het een “zwarte” vrijdag is ?

Nou, niemand die het weet ! Er zijn zoveel theorieën over dat mij het meest logisch is dat de zwarte Pieten dan volop de winkels afstruinen om de cadeautjes voor de Sint in te slaan. Anderen menen het zeker te weten en zeggen dat het is vanwege de vrije val van de aandelenmarkten (goudcrash in 1869). Een derde groep meent het ook zeker te weten en zegt dat de zwarte vrijdag in 1950 voor het eerst gebruikt werd door de politie van Philadelphia vanwege de enorme verkeersdrukte rond de stad. En tot slot zegt een vierde groep dat om deze dag de winkeliers voor het eerst “zwarte cijfers” schrijven, hetgeen weergeeft hoe belangrijk deze sinterklaas- en kerstperiode is voor de jaaromzet van de winkeliers.

Voordat het zover is krijgen we eerst nog eens de donderdag, als ik naar buiten kijk – en hier is geen discussie over mogelijk – het zal geen “witte” donderdag worden !

Taal

Ongetwijfeld bent u ook wel eens met taal bezig. Ik ook ! Maar dat ik van alle talen thuis ben, allerminst ! In het plat, het Nederlands, het Duits en het Engels kan ik me nog wel helpen maar als het nog verder over de grens gaat…ho maar. Eigenlijk vind ik het ook wel goed zo, ook al zou ik graag nog wat meer “paroles”‘ in het Italiaans of “parables” in het Spanje kennen maar allez…. men moet ook tevreden zijn met wat men heeft.

Op een andere manier bezig zijn met taal doe ik door te bloggen (juist, het schrijven van korte verhaaltjes). Niet te moeilijk doen maar gewoon schrijven zoals ik het zeg. Ik weet dat mijn broer – ja, hij is de

de man van s(TAAL)

man van taal (niet te verwarren met de man van staal) soms met de haren rechtop naar deze verhaaltjes kijkt en ….. me af en toe een berichtje stuurt dat ik taalkundig de plank helemaal mis sla.

Erg vind ik dit overigens niet, het is goede raad die ook nog eens helemaal niet duur is.

De kranten die ik van mijn broer krijg zijn altijd tip top in orde: de spellingsfouten zijn zelfs gecorrigeerd en dat maakt het lezen van die tweede hands krant tot iets nog beters dan het lezen van een ongelezen exemplaar. Dat ik dit zou doen betwijfel ik maar ik vind het wel heerlijk zoals het oog van die taalmeester de krant de maat neemt.

Toch valt mij het taalgebruik van velen ook wel eens op. Uiteraard zeg ik er niets van want een goed verstaander kan het ook met een fout geschreven woord. Enkele woorden zie ik echter steeds maar weer fout geschreven staan. De ene keer van voren fout en de andere keer van achteren of in het midden maar….consequent is men wel: het wordt altijd fout geschreven ! Waarom men dit woord schrijft weet ik ook niet want het kan toch zóóóó simpel, namelijk door gewoon het woord “ALTIJD” te schrijven ! En als je het op de moeilijke wijze wil doen: de enige juiste schrijfwijze is nog altijd “te allen tijde”.