Blue Monday 2023

Heb je er al iets van gemerkt ?? Het is blue monday, de meest depressieve dag van het jaar ! Eigenlijk een dag die zo wordt aangemerkt omdat de goede voornemens voor dit jaar bij de meesten inmiddels al lang gesneuveld zijn, de dagen aan het lengen zijn en de winters aan het strengen en het nog zo lang duurt voordat het eindelijk zomer(vakantie) wordt.

Och, het is zo gemakkelijk om deze maandag blauw in te kleuren en mee te gaan in deze flow van negativiteit. Inderdaad, bij het opstaan regende het en…. inderdaad, mijn collega stond anderhalf uur in de file voordat ze aan de slag kon vanmorgen maar… het kan ook heel anders gezien worden. Bij het in de lift stappen stond ik alleen in de lift en toen de deuren dicht gingen, gingen ze meteen weer open: een collegaatje had de mazzel dat ze nog mee kon “liften”. Wat een heerlijke start !

Bij mijn eerste overleg vanmorgen presenteerde ik nog trots een bereikt gegeven en een uur later kreeg ik bericht dat het jl. vrijdag bereikte resultaat niet doorging. Tja….wat is er niet mooier dan op deze dag een blauwtje te lopen !!

Eigenlijk is deze maandag zo blauw nog niet. Ik kijk eens naar boven en zie inderdaad alleen maar grijze luchten. Ik geniet nog na van de sportieve zondagmiddag waarin ik een spektakelstuk van de bovenste plank mocht aanschouwen. Fortuna Sittard weerde zich als een duivel in de wijwaterbak en sleepte een punt uit een wedstrijd die 100 minuten lang strijd was.

Dat de temperaturen eindelijk eens onder normaal komen en het zo meteen zelfs gaat vriezen. Tja…dit willen we toch ! Met al de problematieken van opwarming van de Aarde mag het toch ook eens een graadje minder zijn ?

Een depri maandag die op één gebied misschien dé depri maandag genoemd mag worden. We zitten namelijk volop in een weerkundige depressie ! De barometer geeft 975 hPa aan. Een dieptepunt dat al meer dan twee jaar niet meer is voorgekomen. Is het niet fantastisch dit juist vandaag het geval is !

We zitten in een depressie……..

Advertentie

Een nieuw begin

Het is 31 december, de laatste dag van dit jaar. Een mooie gelegenheid om eens naar dat nieuwe jaar te kijken óf…toch even nog deze dag memoreren. Was het drie dagen geleden nog de geboortedag van pa, vandaag is het de sterfdag van moeder. Het aardse verruilen voor het hemelse….en dat op de allerlaatste dag van het jaar. Mooier kan het toch niet ? Het leven op een respectabele leeftijd afsluiten op een dag die als slotakkoord van het jaar het doek over het jaar laat vallen. Het is goed geweest en het nieuwe begin, het nieuwe jaar, aan de jeugd (jongeren) laten. Deze laatste dag blijft aldus een bijzondere- en dankbare dag; merci…!!

31 december, een dag om vooruit te blikken maar ook een dag waarop nog zoveel te doen is. Wil je nog wat doen dit jaar…doe het dan vandaag !! Morgen ben je te laat !

Morgen is het dan 2023 en nieuwjaar. Als ik nu naar buiten kijk en de harde wind om het huis hoor waaien dan hoop ik een klein beetje dat het morgenvroeg misschien wel regent wánt: als het regent gaat om half elf al meteen een mooi voornemen de prullenbak in: bij regen geen “wafel-to-go-fietstochtje”. En anders betekent die eerste dag van het jaar meteen vroeg uit de veren en om half elf start van die wafel-to-go-rit, een rit waarbij ik gelukkig het hele peloton mijn rit kan opdringen met heel veel draaien en keren. Och, goede voornemens…ik heb er niet zoveel mee. Ik zal de chocola niet laten liggen, de wijn niet laten staan en probeer het leven te genieten.

2023 is vooruit kijken naar al dat moois dat weer op de weg komt. Ging het vroeger veelal om 10.000 fietskilometers per jaar, nu gaat het om andere getallen. Sportief gezien ga ik alles in het werk stellen om een stap hoger op de bridgeladder te komen: de insigne “ruiten in goudkleur” (regionaalmeester) is het streven. Een streven waarvoor de 5000 meesterpuntengrens bereikt moet worden.

2023 is het jaar van “zeg nooit nooit”. Zou je in de put zitten, weet dat je er ook weer uit komt. Zit het eens tegen, het zal ook weer meezitten en zou het regenen….. het wordt ook weer droog ! De eerste vakanties staat al in de agenda, de voorpret en het aftellen naar deze vakanties is al in volle gang. Drukke bezigheden op het werk. De verkiezingen mee mogen organiseren betekent altijd staan voor uitdagingen. Duizend mensen (stembureauleden etc.) op de been krijgen om duizenden stemmers hun democratisch recht om te kiezen te laten uitoefenen. Dat ik ooit het cijfer 2000 achter mijn naam zou krijgen had ik nooit verwacht maar in 2023 is het zover. Bij mijn 1000e huwelijk had iemand “gelekt” en stond ik plots in de schijnwerper. Nee, bij een huwelijk hoor ik niet in de schijnwerper te staan maar het paartje dat voor me zit. Dus: mijn 2000e huwelijk zal “mijn” feestje worden (en daar zal zeker achteraf een verhaaltje over geschreven worden).

2023, het jaar van thuis, het jaar van gezin, het jaar van familie en vrienden, het jaar van “samen”, het jaar van geluk, het jaar van gezondheid, het jaar van liefde, het jaar van geduld, het jaar van rust, het jaar van succes, het jaar van vrijheid, het jaar van plezier, het jaar van tolerantie, het jaar van die lach, het jaar van optimisme, het jaar van een glimlach, het jaar van omhelzing, het jaar van respect, een genietjaar, een sprankelend jaar, een zonnig jaar !!! Dit wens ik jullie allen van harte toe.

2022

Nog een paar dagen en 2022 is weer verleden tijd. Het lijkt wel of we middenin een tijdversnelling zitten. De jaren vliegen aan ons voorbij. De spreuken om toch maar elk dag de slingers op te hangen en daarbij ook nog een elke dag te plukken krijgen steeds meer inhoud.

Vandaag, 28 december, is de perfecte dag om eens terug te blikken. Het is ook nog eens de geboortedag van mijn vader en ik zal nooit vergeten dat hij op een van de weinige verjaardagen dat ik hem heb kunnen feliciteren hij een onderzettegeltje met zijn sterrenbeeld (steenbok) kreeg. Het is ook nog eens de feestdag van de onnozele kinderen. Nóg een feestdag in de tijd van kerst en oud- en nieuwjaar….het is misschien wel wat veel van het goede. Wat schreef ik ? Inderdaad…de slingers worden ook vandaag opgehangen !

Een jaar waarbij we allemaal geconfronteerd werden met iets wat voor de meesten onbekend was: “het kan niet op”- tijdperk wankelde ineens. Een oorlog op 1400 km afstand van ons doet ook ons pijn. Een pijn die we tot nu toe alleen in de beurs voelen maar voor velen is dit al een behoorlijke pijn. Ineens kwam het woord “hamsteren” om de hoek kijken en naast toiletpapier werd boter en zonnebloemolie plots peperduur en schaars. Slimme mensen die het bekokstoven, niet wetende hoe zinloos dit allemaal is !

Ver weg van deze ellende kan ik alleen maar danken voor alweer een mooi jaar. De conditie gaat met alweer een streepje erbij een streepje terug. Sportieve vakanties waren er : op de e-bike door het grootste tulpenbollengebied van Nederland én op de e-bike door het berglandschap van de Allgau. Plekken die ik alleen maar kan aanbevelen, het is “natoer-poer..!!” Volop genieten van de vitamine “V”(vakantie) in een gebied dat met een hoofdletter “G” (genieten) wordt geschreven.

Steden als Burgos, Segovia, Madrid, Toledo, Sevilla, Cordoba, Valencia en Granada werden bezocht. Ik noem ze in één adem maar elke stad afzonderlijk was adembenemend en een geweldige ervaring. Het was een verjaardags/vakantiereis die de lat voor andere reisjes plots wel erg hoog heeft gelegd !!!

De racefiets krijgt steeds meer rust. Slechts 3200 km zijn ermee afgelegd maar,,,, beterschap voor het nieuwe jaar. Op 1 januari volgt om 10.30 uur meteen een “wafel-to-go rit” . Sportief gezien wordt de bridgetafel steeds meer het decor van strijd. Zware strijd zelfs want ook de strijd tegen de weegschaal zal een heuse strijd worden !! Ik prijs me gelukkig met fietsmaten Peter, René en vooral Hans die zelfs een achteruitkijkspiegel op hun dure fietsen gemonteerd hebben zodat ik de aansluiting blijf houden.

Ook op 65 jarige leeftijd is het werken bij de gemeente Venlo nog steeds een feest ! Verkiezingen mee organiseren, iets betekenen voor de burger van de gemeente Venlo, uiteraard paartjes in de echt verbinden (het waren er 146 !! in 2022) maar vooral werken met prettige collega’s zorgen ervoor dat stoppen nog steeds geen optie is.

Bloggen, ik overweeg ermee te stoppen maar net als met werken heb ik (zeker) nog één jaar bijgetekend. Daarom dit jaar nog één blog, een slotblog van dit jaar, een vooruitzicht op het nieuwe jaar.

Druk

Druk, druk, druk…… Zelfs een blogje schrijven betekent “druk, druk, druk”. Nog druk bezig met “rondje Spanje” te beschrijven komt dit er zomaar even tussendoor. Maar wat is druk eigenlijk ? Vroeger zei moeder altijd: “het is zo druk zoals je het zelf maakt”, zinnen die alles weer een beetje met beide voeten op de aarde brengen.

Sinds mijn 65e verjaardag ben ik in het bezit van een nieuwe fiets ! Een gravelbike. Alsof mijn garage nog niet vol genoeg staat met fietsen is een gravelbike het toonbeeld van veilig en sportief in herfst en winter buiten bezig zijn. Dikke banden die zorgen dat bladeren of nattigheid niet zorgen voor onderuit gaan en schijfremmen die ervoor zorgen dat stoppen geen probleem is. Dat het hebben van zo’n fiets meteen druk oplevert komt als die vrienden (ze gaan wekelijks twee keer behoorlijke ritten maken op de gravelbike) me uitnodigen voor dat gravelbiketochtje. De route wordt door Rene zelfs omschreven als “verrassingsrondje”. Tja…de eerste keer op zo’n fiets en in totaal het hele jaar nog geen 3000 km op de teller….. en dan samen met die “mannen” op pad ? Nou, ik doe het maar…het zijn gelukkig geen druktemakers die me helemaal in de vernieling willen rijden.

Vanaf de start gaat het richting de stuw, al meteen verlaten we het fietspad en gaat het binnendoor over de landweg naar de Krang in Beegden. Een praatje en zelfs kopwerk van ondergetekende betekent dat het goed gaat tot we de stuw overgaan en meteen rechts langs vissers een – voor de racefiets – onbegaanbaar pad opgaan. Al gauw moet gestopt worden. Het is Hans die last heeft van de druk. Niet dat hij naar het toilet moet maar het is de bandendruk die hem opspeelt. Teveel “bar” in de bandjes en een minimaal drukje op het ventiel zorgt ervoor dat hij weer comfortabel verder kan. Tja..ook mijn banden zitten goed vol en ik weet het zeker: “teveel druk” maar….. flink opgepompte banden zorgen op de weg dat het goed vooruit gaat. Peter waarschuwt me al voor blaren op de handen en achterste maar….hier maak ik me vooralsnog iet druk om.

Teveel druk in de bandjes.

Gravel fietsen is steeds opnieuw oriënteren waar we zijn. Als we via een landweg weer op de grote weg komen is het steeds opnieuw een moment van “oh, zijn we hier..!” en de land- en boswegen – en dat na meer dan 40 jaar fietsen door het Midden-Limburgse – zijn ware ogen-openers. De ene keer komen we op een boerenerf, de andere keer fietsen we naast de natuurbegraafplaats en daarna zitten we ineens bij de Dalheimer mühle in natuurgebied de Meinweg. Horen we Rene en Hans over fietsen praten, Peter en ik hebben het over het wereldse: de toevallige ontmoetingen in de lift, de Moeselwijnen en over “druk” , bloeddruk welteverstaan en namen als amlodipine, metropol en lisinopril komen voorbij als zijn we fietsende apothekers.

Stop bij Dahlheimer mühle

Gelukkig heb ik me van te voren niet druk gemaakt over het feit dat de nieuwe fiets na afloop eruit ziet als een waar beest. Zwart van de modder en bladeren op het frame zorgen ervoor dat een compleet uitgewoonde “ruiter” na 60 km baggeren toch maar eerst aan de poets moet om het stalen ros weer enigszins toonbaar te maken. Kortom, een mooie rit en een mooie belevenis van een nieuw fietsonderdeel: gravelfietsen. En dit zal ongetwijfeld een vervolg krijgen! De druk is in elk geval van de ketel.

Vuelta d’Espagna (2)

Een bericht dat zomaar “van hoofdstad naar hoofdstad naar hoofdstad” genoemd zou kunnen worden.

Etappe Segovia-Madrid.

Vanuit Segovia, de hoofdstad van de gelijknamige provincie Segovia en…geboorteplaats van vroegere Vuelta en Tour winnaar Pedro Delgado zakken we een kleine 90 km af om uit te komen in de volgende stad, een wereldstad. Een metropool ! We zitten midden op de Meseta, de Spaanse hoogvlakte en bereiken de op 650 meter hoog gelegen hoogst gelegen hoofdstad van Europa, Madrid.

Als we nog door het dorre en kale landschap reizen zien we heel in de verte al contouren van de stad. Imposante grote wolkenkrabbers en wegen die ineens vol lopen waarbij men zich afvraagt waar al deze mensen en auto’s ineens vandaan komen. Al 90 km zien we alleen maar heuvels en stiltegebieden en nu ineens drukte. Tja…misschien komt al die drukte wel uit Madrid of de directe omgeving want de stad telt toch al gauw 3,1 miljoen !!  inwoners en met de dorpen, gehuchten en voorsteden zelfs 7 miljoen inwoners !

Hebben veel steden wat met geschiedenis, Madrid dus helemaal niet of het zou moeten zijn dat het wereldberoemde Pradomuseum hier ligt en door de vele andere musea in de stad waardoor Madrid ook wel museumstad wordt genoemd. Dat de stad 1000 jaar geleden niet eens bestond maakt het eigenlijk tot een “nieuwe stad” met de allure van…inderdaad, wereldse klasse ! Kijk maar eens naar Stadion San Bernabeu, ooit ver buiten de stad gelegen, thans midden in het moderne en nieuwe Madrid als thuishaven van wereldse- en grote klasse voetballers. Iets meer naar het centrum toe valt de imposante plaza del torro (de stierengevecht arena) op. In tegenstelling tot plaatsen aan de oostkust vinden hier (en ook in Andalusië) nog wekelijks stierengevechten plaats en zijn de torreadoren helden van de arena die nog steeds op dat voetstuk staan! 

En Madrid is nóg meer: het koninklijk paleis, de plaza Major, de knusse mercado San Miguel en de Gran Via, de Madrileense Kalverstraat. De plaza del Sol wordt wel als mooiste plein gezien. De zon schijn ter volop alleen….het is een thans een bouwput. dus…hier is het devies om terug te komen !

Etappe Madrid-Toledo. 

Zo’n 70 km ten zuidwesten van Madrid ligt Toledo. Thans is het de hoofdstad van Castilië-La Mancha maar zo’n 500 jaar geleden was dit toch echt de hoofdstad van Spanje. Toledo staat – net als Segovia – op de werelderfgoedlijst en inderdaad…het is een juweeltje ! De kathedraal, het alcazar, de smalle straatjes die de hitte buiten de deur houden, de “toledo-messsen”, de mooie uitzichten op de Taag en de wijde omgeving en…de tarta de Mazzapan maken deze “stad van de drie culturen” (de Joden, de christenen en de Moren) tot één van de pareltjes van Spanje. En ja…Toledo is nóg meet. Het is de stad van Frederico Bohamontes, winnaar van de Tour de France in 1959 en oudste nog levende Tourwinnaar. Zijn bijnaam was de adelaar van Toledo. Klimmen kon hij als de beste. Zo won hij 6 keer het bergklassement in de Tour de France. Mijn duwtje kon de nu 94 jarige overigens best waarderen (zie foto).

Dat een vuelta d’Espagna veel meer in zich heeft dan alleen mooie steden zal de volgende “advertentie”etappe en oproep om te ondernemen !!  duidelijk maken.

wordt vervolgd !!

Vuelta d’Espagna (1)

Een rondje hier…een rondje daar ! De Fransen noemen het een Tour, de Italianen scanderen Giro en de Spanjolen orakelen Vuelta. Een Vuelta d’Espanga, een hele onderneming. Ik ga eraan beginnen ! Spanje op het strand doet me denken aan de wilde jaren van peseta, playa en costa en Spanje op de fiets doet me terugdenken aan Mallorca, Gran Canaria en Santiago de Compostella.

Allemaal leuk en aardig maar….. het is géén “Rondje” Spanje! Laat de fietsers juist in 2022 hun Vuelta in Nederland beginnen, voor Bea en mij reden om de stoute schoenen aan te trekken en – ook vanuit Nederland ! – te starten voor onze Vuelta d’Espagna !

Met vertrek van huis uit kwamen we in Frankrijk al gauw langs plaatsen die me als muziek in de oren klonken. Ik zag borden als Chartres, Tours, Poitiers, Dax en zelfs Labouheyre aan me voorbij schieten en mijn gedachten en de gesprekken met Bea gingen over de avonturen die zich hier 9 jaar geleden afspeelden tijdens de camino van Horn naar Santiago de Compostella.

Als we bij Bayonne de grens oversteken begint onze “vuelta” pas echt. Pamplona, de stad van de San Fermin feesten, het stierenrennen en de mooie citadel komt in zicht. We staan aan de start!

Links en midden boven Burgos overig Segovia

Pamplona – Burgos: Voor midden oktober komt het ons bijna Spaans voor. Het is – zelfs voor de begrippen in dit land – zeker 10 graden te warm. Het is korte broeken- en korte mouwtjes weer als we voorbij wijnhoofdstad Logrono gaan en de wijnfontijn van Conchi op een tiental kilometers passeren. Even die halt is er niet bij want een Vuelta d’Espagna ondernemen is geen kattenpis: de bestemming is Burgos. De entree van Burgos komt me voor als was ik gisteren voor het eerst hier. Dit komt door de Arco de Santa Maria. Eerst krijg je de brug over de rio Almanzon en dan loop je tegen het indrukwekkend poortgebouw uit 1400 aan dat in 1553 ter ere van Karel V (in Spanje Karel I !) als soort triomfboog werd gemaakt als toegang tot het centrum van de stad en onderdeel was van een enorme verdedigingsmuur rondom Burgos. Eenmaal door de poort kom je op het plaza del Rey (de koninklijke plaats) met “de parel van Burgos”, die volgens velen de aller- aller- allermooiste kathedraal is. Dus: naar binnen en ja hoor: wat een rijkdom ! Maar Burgos staat voor velen beter bekend als letterlijk en figuurlijke pleisterplaats voor pelgrims naar Santiago en dus pakken we ook even de allermooiste pelgrimsherberg (met lift) mee op onze tour door deze stad die aan het begin van de Spaanse hoogvlakte ligt.

Etappw Burgos-Segovia. Een vuelta krijg je niet voor niets. De volgende etappe gaat naar het 200 km zuidelijker gelegen Segovia. Inmiddels zitten we iets boven Madrid. Tjonge, wat een stad! Hier komen de voor mij onbekende rivieren de Eresma en Clamores samen (vroeger heb ik ooit geleerd over de Ebro en de Taag) en zitten we aan de voet van de Sierra de Guadderama. Segovia is indrukwekkend en staat met zijn historische centrum op de Wereldcultuur erfgoedlijst. Zoals zoveel steden is ook deze stad volledig ommuurd en heeft het een prachtig plaza major. Maar…het meest indrukwekkende is hier toch wel de ” puente de Diabolo”, de duivelsbrug. Dit is een 728 m. lang en 28 m. hoog aquaduct met 160 dubbele bogen dat midden door de stad loopt. Deze vuelta kan al bijna niet meer kapot en dat terwijl er nog heel wat km’s te gaan zijn. Wordt vervolgd.

seniorem inter pares

Vandaag start ik maar eens met wat anders dan anders. Jong van geest een titel in een “oude” taal want vanaf vandaag mag ik me toch wel een beetje “oude onder de gelijken” noemen.

Ja, langzaam aan (festina lente) zonder al teveel haast heb ik vandaag het voorrecht dat niet iedereen gegeven is. Ik mag namelijk weer een streepje zetten: het 65e inmiddels ! Vroeger kreeg je meteen te horen dat je een “oude van dagen” was! Gelukkig maar dat je dit tegenwoordig niet meer hoort.

Een rimpeltje hier, een ouderdomsvlekje daar, een selectief geheugen soms maar verder… reislustig, sportief, gezond, gelukkig en nog heel veel mooie dingen in het vooruitzicht.

Elke dag de slingers ophangen !

Vandaag krijgt het genieten van het leven een mooi vervolg. Ik kan ineens profiteren van 65-plus korting ! Ik ga dat doen wat ik al een jaar lang doe: ik hang de slingers op !

En werd ooit gezegd dat ik op deze leeftijd “van Drees zou trekken”, ik trek er nog niet aan. Hoe kan ik vandaag niet nog beter afsluiten dan met de spreuk: “yesterday is history, tomorrow is a mystery and today is a gift”.

Theater ..!!

Theater. Bij het woord theater zit ik wel eens te denken hoe dat ook alweer zit met die “h”. Moet ze na de eerste of na de tweede “t” geschreven worden. En als men dan dat woord ziet dan blijft het gewoon een vreemd woord. Je moet al vaak in Griekenland op vakantie zijn geweest om te weten hoe het woord tot stand is gekomen. Het is namelijk een samenstelling van de woorden theastrai (kijken) en theastroi (plaats). Theater is dus de plaats waar levende voorstellingen voor publiek worden gemaakt.

Terugkijkende heb ik al aardig wat theatervoorstellingen meegemaakt en theaters bezocht. Tja, wie is er (nog) niet naar Soldaat van Oranje geweest in het theater in Katwijk. Eén op de vijf Nederlanders heeft deze musical reeds bezocht. En degenen die nooit In dit theater geweest zijn, zijn wel eens in het Circustheater in Scheveningen (inclusief dagje strand) geweest. En voor degenen die dit allemaal letterlijk wat te ver van het bed is die zijn misschien wel eens in de Maaspoort, de Oranjerie of De Munt geweest.

Maar of u ooit in het theater geweest bent waar ik de vorige week in mocht “optreden” ? Om een lang verhaal kort te maken: van dit theater had ik nog nooit gehoord. Op een doordeweekse dag werd ik zomaar gebeld met de vraag of ik in het theater wilde komen. In eerste instantie dacht ik nog dat het aan de humor lag die ik wel eens in de huwelijksvoltrekkingen naar voren breng maar al gauw werd ik uit de droom geholpen. De mevrouw uit Den Haag wist me te vertellen dat ze via het “wereldwijdeweb” zomaar bij mij uit was gekomen omdat ik ooit eens een verhaaltje geschreven had over het verzamelen van speldjes en dat “het theater van het sentiment”, een radiouitzending via NPO5 op 1 oktober terug in de tijd zou gaan naar 1 oktober 1964.

En ja, op 1 oktober 1964 was de speldjesrage helemaal losgeslagen. Iedereen verzamelde en wat je ook kocht, je kreeg er een speldje bij ! Iets vertellen over deze hobby en…iets vertellen voor nagenoeg héél luisterend Nederland ? Och, vooruit dan maar. Om 16.00 uur zet ik dus maar de radio aan om toch maar een beetje van dit theater mee te krijgen en meteen hoor ik mijn naam door de luidspreker. Oei, dat is spannend en dat terwijl ik pas om 16.30 dat telefoontje zou krijgen. Goh, wat zal allemaal gevraagd worden ? Langzaamaan begin ik toch een beetje plankenkoorts te krijgen want een écht optreden in een theater heb ik nog nooit meegemaakt.

Als om half vijf de telefoon gaat krijg ik wat vragen afgevuurd. De introductie mag er wezen: ik ga hhel Nederland mijn verzameling laten zien! Hé men, this is radio !!! Vragen over opbergen van speldjes waarbij ik meteen aangeeft dat moeder meteen mappen liet maken maar vergat erbij te zeggen dat oom Harry wel degelijk de maker en sponsor van deze mappen was. Eén van de vragen was hoeveel speldjes ik had. Nou, ik heb ze nooit geteld maar wetende dat men in een theater met klinkende antwoorden moet komen gaf ik meteen – en zonder te stotteren – aan dat het er wel eens 2.000 zouden kunnen zijn. (achteraf ben ik maar eens globaal gaan tellen en had ik toch iets meer mogen zeggen !). Ook gaat het om dat ene bijzondere speldje en dan wordt het moeilijk. Is het dat zuur verdiende bridgespeldje, dat gekochte Rob de Nijs of Willy Alberti speldje of dat exota, dat boerenleenbank of dat van buurjongen Manny gekregen Atlas speldje.

Na een kort optreden gaat het programma door. Ik blijf luisteren naar mooie muziek van Adamo, Beatles, Clif Richard, Rolling Stones en natuurlijk de Duitse stamper van Siw Malmkvist (Liebeskummer lohnt sich nicht) en blader nog eens door mijn speldjesmappen met verkeersborden, voetballers van Van Houten, echfalon mannetjes, maes bier en Nurdie sokken.

En dat alles in dát theater van…..het sentiment !

De e-bike (2)

Hoe gemakkelijk ik de e-bike nu neem, zo gemakkelijk sla ik de laatste tijd ook het schrijven van dat verhaaltje op mijn blog over. Bijna 1 1/2 jaar fiets ik “e” en ik kan maar één ding vaststellen: wat een uitvinding !

De gewone stadsfiets maakt geen kilometers meer en de racefiets moet het dit jaar tot nu doen met nog net geen 3000 km. De e-bike kilometerteller gaat dit jaar al over de 2000 ! De e-bike gaat mee op vakantie en de e-bike is prima geschikt voor mooie tochten in de omgeving. Zelfs voor dat boodschapje klim ik nog maar op één fiets: de e-bike !

Of het een fiets is om tochten naar Santiago of Noordkaap mee te ondernemen ? Ik kan wel zeggen dat het niet zo is maar voortschrijdend inzicht, een ander zadel en heel veel omdenken zou me misschien wel kunnen bewegen om met de e-bike naar…….. te gaan.

Och, ik ben wat ouder geworden, de gezondheid heeft een klein streepje door sommige “fietsprojecten” gezet en…ik heb het afgelopen jaar ontdekt dat fietsen op vakantie ook prima met die e-bike kan.

In het voorjaar ging de reis naar de kop van Noord-Holland. Een fietsprovincie bij uitstek. Elke meter vlak of..voor de hoogtemeters zou je zou naar de duinen bij Bergen of Schoorl moeten. In het voorjaar is het hier te doen: de bollenvelden maken het fietsen en fotograferen tot een lust voor het oog. Een provincie met een rijke historie waar Jan Pieterszoon Coen nog steeds op dat voetstuk staat en de kaasmarkt elke vrijdag een mooie traditie is. Veel te zien, veel te beleven: op de e-bike !

De zomervakantie was er ook een van de e-bike ! Nooit gedacht maar het is er toch van gekomen. De e-bike ging mee naar de Allgau, het gebied van heuvels en bergen in Zuid-Duitsland. En ook hier was het een ogen-opener. De Duitsers hebben er alles aan gelegen gelaten en gedaan om iedereen dit mooie gebied op de fiets te laten ervaren. Op de e-bike moet het vooral genieten zijn en…dat kan volop in de Allgau. Mooie vergezichten met “gewaltige” bergen maar ook bospaadjes die op de fiets goed te doen zijn en….vooral mooie tochten langs rivieren en meren waarbij Kaffee und vooral heerlijke Kuche nooit ver weg zijn en… ’s avonds volop nagenoten kan worden bij een “Himmlisch” biertje.

Het fietsseizoen (op de e-bike) loopt bijna op zijn einde. Mooie herinneringen maar…net zozeer weer mooie verwachtingen: op de e-bike !

De E-bike (1)

“Het gemak dient de mens” zijn woorden die ik mijn moeder vaak hoorde zeggen. En inderdaad, het gemak dient de mens. Het is pruimentijd, vriend Thei heeft weer geplukt, geraapt en uitgedeeld. Jaar in jaar uit maakt hij het iedereen gemakkelijk: hij plukt, wij hoeven het alleen maar op te eten ! Het schrijven van een verhaaltje ? In pruimentijd kan ik de klok er niet op gelijk zetten, het is meer een zoete inval.

De vakantie zit er weer op. Het was genieten met een hoofdletter. Heerlijk weer, heerlijk pure natuur en cultuur en daarnaast nog eens sportief onderweg: op de e-bike ! Sinds vorig jaar ben ik ook om en ik kan zeggen dat het heerlijk fietsen is op zo’n e-bike.

Zei ik ooit dat dit niets voor mij was. Ik voelde me te jong, te zeer fietser, te sportief en noem nog maar een aantal dingen dingen om maar vast te houden aan gouwe ouwe trapfiets. Maar…..één ritje met e-bikers en ik als enige op een gewone fiets deed me meteen helemaal omslaan. Niets “foetelfiets” ! Het is net zo goed volop bewegen en heerlijk samen toch ritjes maken van zo’n 50 km. Ik hoor de anderen klagen over pijn aan het achterwerk en….kan alleen maar meeklagen want ook ik moet geregeld van het zadel om de druk op mijn achterste te ontlasten. En dat terrasje na een km of 20 tot 25….heerlijk !!!

Gingen de fietsvakanties vroeger naar Santiago de Compostela of Noordkaap met “zelftrapper”en waren de dagetappes tussen de 100 en 200 km, nu zijn het e-bike vakanties waarbij de fiets achterop de auto plaats neemt tot we op de vakantiebestemming zijn en gaat het door duinen, tussen bloembollenvelden en over gravelpaden langs bergrivieren.

Fietsen tussen de bergen

E-biken is genieten totdat……….

Afgelopen week gingen we een toertje maken. Rustplaats was het bourgondische marktplein in Maaseik waarbij ik me een heerlijke “gele rakker” (een Chouffe) cadeau deed want die meende ik toch wel dik verdiend te hebben na een mooie route langs de Maas. Terug bedacht ik me om maar langs Maaskantje en de “buitengebieden” van de gemeente Leudal te fietsen.

En toen gebeurde het ! Lek !! Ja……sommigen zullen zich afvragen of zoiets wel kan bij een e-bike maar ik kan u op een briefje (en dit berichtje) geven dat het zeer goed mogelijk is. Mijn achterband is leeg en ook al ben ik al in “mijn gemeente”, toch is het nog een kilometer of 17 om thuis te komen. In zo’n geval hoeft goede raad niet eens helemaal zo duur te zijn !

In mijn achtertasje zit een reparatiesetjes en dus maar meteen aan de slag. Gelukkig had ik water bij me zodat ik door wat water in mijn hand te schudden op zoek ging naar dat verdoemde gaatje. Tja…..dit lukte dus ook niet. Gelukkig zit het reparatiesetje in een doosje en dus maar het hele materiaal uit het doosje, water er in en op zoek naar dat “loch”. En ja hoor……eureka ! gevonden ! En dus…na een kwartiertje kon het weer op pad, veel sneller dan iemand op te bellen, iemand naar huis laten fietsen, anwb bellen of wat dan ook.

In de hoop dat het jullie nooit zal overkomen en…mocht het ooit toch gebeuren dan zeg niet dat je nergens van wist !