Feest..!!

Vandaag is het feest ….!! Maar…. was het gisteren ook niet al feest …!! En..is het morgen ook niet feest ? Kortom, élke dag is het feest !! Vier het leven en hang elke dag die slingers op ! Soms is het gewerkt maar toch…. ook als het iets minder gaat worden de slingers weer uitgehaald en opgehangen !

Vandaag is een dag dat ik me helemaal moet geven; maar liefst 63 kaarsjes heb ik uit te blazen. Mijn fietsmaten kunnen het weten: dat wordt een hele klus want na enkele honderden meters fietsen ben ik soms al buiten adem en de “tweede adem terugvinden” is iets dat me maar niet wil lukken. Wellicht dat ik toch vaker langs het Sint Antonius kapelletje moet fietsen !

Zo langzamerhand kom ik op een leeftijd dat ik wel eens terugkijk. Ik besef ook dat ik dit niet teveel moet doen want ik hoor de jeugd dan al zeggen: “die heeft het altijd over vroeger…!!”. In mijn herinneringen weet ik in elk geval nog dat ik een 63-jarige vroeger best wel een oude man vond. En nu ben ik het en denk ik er plots heel anders over. Drieënzestig jaar oud ? Welnee ! 63 is de opmaat naar nog heel veel moois. ik ben 63 jaar jong !

Drieënzestig jaar ! Het is maar een getal ! Maar…..een getal met een betekenis. Elk 7e en 9e jaar van een mensenleven is van betekenis. zo was de leeftijd van volwassen worden heel lang 21 jaar (3 x 7) en is de volwassenleeftijd nu 18 (2 x 9). En wat te denken van 7 x 9 ? Toen ik nog ganzenbord speelde hoopte ik altijd als eerste op het eind te komen, te weten vakje 63. Maar 63 was niet alleen voor de winnaar, het was ook het einde van het spel ! En zo was de uitkomst van 7 x 9 ook een kritiek getal. Men was ervan overtuigd dat men op deze leeftijd zou komen te overlijden. En…wie het 63e jaar wist te overleven, behoorde tot de sterken en kon met gemak 80 worden ! Voor degene die het niet voor waar aannemen, vraag het maar aan al die 80 jarigen !

Vandaag werd ik wakker en vroeg me af welke dag het is. De zon scheen volop en inderdaad, het is en blijft ZONdag !!! Werd ik afgelopen zondag al volop in het zonnetje gezet tijdens het programma postbus 31 (maar liefst twee plaatjes werden aangevraagd en zelfs de weerman zette me in het zonnetje), vandaag kan het niet op van de leuke berichtjes en wensen via mail, fb, messenger en de telefoon. Wat een feest !!!

Giro de vino !

Het is heerlijk – ik durf zelfs te zeggen “lekker” – om de ene hobby te combineren met de andere. Toen het in 2014 naar Santiago de Compostella ging werd het naast al wat men zich bij zo’n bedevaartsreis kan indenken ook een wijnreis. En de groepen die de wijnreis naar Santiago hebben meegemaakt wisten meteen dat zo’n reis best wel zwaar is.

In coronatijd is het niet mogelijk om wijnavondjes te organiseren maar ook thuis is het leuk om thematisch met wijnen bezig te zijn. Deze weken wordt er gefietst in Italië. Laat me dus eens bezig zijn met een rondje Italiaanse wijnen.

Bezig zijn met wijn betekent lezen over wijn maar…..ook praktisch met wijn bezig zijn door af en toe een slok te nemen en te proeven. Wat weten we over Italiaanse wijnen ? Uiteraard natuurlijk het verhaal van de gallo nero (de zwarte haan). Een wijn uit de Chianti in de Toscane van de sangiovese druif. Een wijn die in elk geval naar meer smaakt !

Spreek ik over de sangiovese druif dan noem ik één druif uit Italië. Als ik bedenk dat er in Italië meer dan 1000 druivensoorten zijn dan hoor ik de lezers al tellen hoeveel druivensoorten uit Italië men kan benoemen maar het is altijd leuk om op een wijnavondje wijnen voorgeschoteld te krijgen waarvan men nog nooit gehoord heeft.

De afgelopen weken (en de komende week) drink ik volgens de giro d’Italia. Ook ik ben begonnen op Sicilië. Een nero d’Avola (het zwart van Avola) was meteen een goede keus. Het is een inheemse, heerlijk fruitige druif. Kortom, een zacht allemans vriendje die ik zelfs de mindere wijndrinker kan aanbevelen.

Op het vasteland van Italië aangekomen zijn in de hak ook enkele wijnen die voor alleman – en zeker dus ook voor deze Jan – gemakkelijk in de kan kunnen. Zo heb ik uiteraard weer een paar verschillende primitivo’s geproefd. Wat smaak aangaat zijn het “easy riders” en zoals zoveel Italianen heeft ook deze wijn familie in Amerika (de Californische Zinfandel druif).

Zo pas heb ik kennis gemaakt met de negroamaro (het bittere zwart). Een naam die verwees naar de vele tannines die de wijn extra sterk maakten. Dat was vroeger, nu is het een uitgebalanceerde en heerlijk fruitige wijn. Kortom, een wijn voor u en…voor mij !

De giro gaat naar de kop van Italië en deze week zal ik dus mijn kelder induiken op zoek naar Alto Adige wijnen van de Vernatsch of Lagrein druif. Verder wellicht een Barolo of beter nog een Valpolicella ripasso, Barbera of Nebbiolo.

vandaag is het zondag: dé zondag van het jaar. Het is de enige zondag van het jaar dat elke Belg thuis blijft om op tv naar de hoogmis (de ronde van Vlaanderen) te kijken. Zal ik vanmiddag dan toch maar gaan voor dat Belgisch biertje..??

En dinsdag weet ik het niet meer: de ronde van Italie is nog bezig en de ronde van Spanje begint al ! Ik zal toch maar een weekje wachten voordat ik met de wijnen uit Irache, Rioja en Bierzo ga beginnen………

Golf

De hele wereld is in rep en roer, de “tweede coronagolf” komt als een tsunami op ons af. Het motto is thans “alle hens aan dek” waarbij iedereen de handen uit de mouwen moet steken om het coronavirus te bestrijden.

Wat is wijs om te doen ? De geleerden spreken zich zelfs tegen ! Voorzichtig zijn blijft geboden en – baat het niet dan schaadt het niet – handen regelmatig wassen, mondkapje dragen en 1,5 meter afstand bewaren zijn regeltjes die we niet aan onze laars moeten willen lappen. Ook wijs is het om weerstand te krijgen en dus buiten bezig zijn. Niet in grote groepen maar individueel, met twee of – zoals vandaag – met zijn drietjes op pad. De ene dag dat fietstochtje, de andere dag die wandeling en vandaag…….dat rondje golf !

Mijn eerste rondje golf in twee jaar ! Een spelletje – soms wordt het “knikkeren voor grote mensen” genoemd – dat gespeeld wordt op een grote baan hetgeen veel loopwerk betekent (puf!!) en toch is het een spelletje dat op 20 cm gespeeld wordt. Goed presteren is niet lang bezig zijn met slechte ballen en daarom is het een spelletje waarbij het “tussen de oren” (die 20 cm) goed moet zitten.

Mijn golftas laat zien dat ze al twee jaar niet meer gebruikt is en de zwarte kleur van de schoenen komt pas naar voren als ik met een doek het stof heb weggeveegd. Een “hole in one” slaan is niet voor vandaag. Als de eerste bal maar geraakt wordt……..

En ja…vandaag is het alleen maar hosanna ! De eerste bal (en ook de tweede !!) wordt vol geraakt en gaat mooi rechtdoor. De slechte ballen ? Ik ben ze meteen vergeten ! De goede ballen ? Ze geven me nog steeds een kick ! Naast dat balletje slaan geniet ik van heerlijk wandelen over een prefect verzorgde baan waarbij ook gezegd moet worden dat dit alleen mogelijk is door het fantastisch en gezellige gezelschap van de “profis” Geert-Jan en Jos.

Mijn felicitatie met de 1e en 2e plaats aan Geert-Jan en Jos. En…oh ja, ik feliciteer me met mijn 3e plek. Een plaats die me in elk geval vol motiveert om over een paar weken wederom de weg te maken naar de golfbaan.

Bandenwissel

Als de kalender oktober aangeeft ben ik blij dat de temperaturen nog ruim boven de 10 graden zijn. De auto kan gerust nog even door op de zomerbanden. Dat ik toch banden moet wisselen heeft niet altijd met temperaturen te maken; de vallende bladeren zorgen ervoor dat ik banden met een ander “compound” op mijn racefiets moet leggen.  

De gewone fietser of de beginnende racefietser zullen zich misschien afvragen of een “fietsbandenwissel” wel nodig is maar als ik terugkijk naar 25 januari van dit jaar dan betekende een flauw bochtje, een rustig (ca 15 km) tempo én het wegslippen van het voorwiel dat ik zowat alles in mijn gezicht gebroken had wat maar breekbaar was. 

Vandaag ben ik dus aan het sleutelen gegaan en heb ik op mijn racefiets met dunne bandjes het “tractor-principe” toegepast. Vóór heb ik 23 mm bandjes gelegd en achter heb ik 25 mm bandjes op de velg gelegd. 

De banden zijn volgens de reviews speciaal ontwikkeld voor  uitdagende weg- en weersomstandigheden, zelfs voor temperaturen onder nul. Met andere woorden: dé band voor omstandigheden met vallende bladeren en koud weer. Ik ben er nooit mee bezig geweest maar de band heeft 3 “compounds” (soorten)  rubber waarbij grafeen een beetje het diamant van de band is waardoor lek rijden nagenoeg uitgesloten is. Het lijkt wel of ik in de studio zit waarin gesproken wordt over de banden die Max Verstappen er elke race doorheen jast. 

meer grip !

Stevige bandjes zijn het. Het op de velg leggen is echt geen “appeltje – eitje”. Na een half uurtje zitten de bandjes er dan eindelijk op en ben ik benieuwd hoe het zit met rijcomfort en de snelheid van deze “tractor” bandjes.

nu de wielen nog erin en….op pad !

Nu maar hopen dat ik niet lek rijd want met koude handen een half uur “hengsten” om de band op de velg te krijgen ……. ik moet er niet aan denken ! Of zal ik – nu het kouder wordt – toch maar lekker binnen blijven ??? Ik houd u op de hoogte.

Herfst

Het is 23 september, meteorologisch zitten we de eerste dag in de herfst. De temperaturen hebben nog niets herfstachtigs en dus is er volop reden om een dagje vrij te nemen en heerlijk erop uit te gaan.

Met de fiets..?? Nee dus ! Vandaag wordt “herfst gewandeld” oftewel we gaan voor een mooie herfstwandeling. Wandelen kan van huis uit en ik kan u vertellen dat het mooi is maar als collega Ank me wijst op een bijzonder mooie en niet al te lange route die start in Swalmen dan ben ik meteen verkocht.

Het rondje begint op de markt in Swalmen en nagenoeg van begin tot eind is heb je binding met het riviertje waar Swalmen zijn naam aan te danken heeft: de Swalm. Met slechts 12 kilometer stroomgebied op Nederlandse zijde gaan we vandaag een aantal van deze (bijzonder mooie) kilometers volgen.

• 

Herfstachtig is de route niet of het zou moeten zijn dat de paddenstoelen net uit de grond beginnen te springen en de eikels ons – vanwege het vleugje wind – proberen te bombarderen. Voor de rest: 22 graden op de teller en ik besef dat lange broek en hemd met lange mouwen niet nodig zijn.

Vanuit centrum Swalmen gaat het na 300 meter al door landelijk gebied langs de Swalm terwijl we toch écht nog het gevoel hebben midden door Swalmen te lopen. De route is prima aangegeven en de meanderende Swalm nodigt uit tot het maken van de nodige kiekjes. We wandelen via klaphekjes over bospaden en door weilanden en op een gegeven moment lopen we zelfs even over de oude Romeinse weg Xanten-Heerlen-Aken en lopen we langs boerederij De Hout (Houterhof) die al in 1369 in de Swalmer belastingboeken vermeld is.

Gewapend met infoblad route 969!

De route blijft langs het stroomgebied van de Swalm lopen totdat we weer de bebouwde kom van Swalmen naderen. Maar…ook hier wordt meteen afgebogen en komen we plots in een statige beukenlaan die uitkomt bij kasteel Hillenraad. Pal tegenover het kasteel – we moeten drie keer kijken – gaan we over het pad dat tussen twee meidoornhagen loopt en uitkomt in het oude gedeelte van Swalmen.

Hierna nog enkele honderden meters door een woonwijk en ineens staan we voor een mooi oud gebouw, de voormalige “molen op de Swalm” die twee waterradern had, één voor de oliemolen en één voor de graanmolen.

Na 8,3 km arriveren we weer in het centrum van Swalmen, de terrasjes zijn open en met enkele weetjes in onze knapzak genieten we na van een bijzonder mooie en verrassende wandelroute.

Ook zin om deze route te lopen ? http://www.wandelgidslimburg.com route 969 én…laat nadat je de route gelopen hebt een reactie achter op dit bericht. Ik ben benieuwd naar jullie ervaring !

het plateau van de mooie meisjes..!!

Heeft u ooit van dit plateau gehoord..?? En, wat stelt u zich hierbij voor als u deze naam voor het eerst hoort ? Wellicht klimt u meteen in de pen en krijg ik mail met de vraag het plateau ligt om maar naar die mooie meiden te kunnen gaan kijken….

Nou, ik zal uw nieuwsgierigheid niet op de proef stellen en mijn kennis over dat plateau met u delen.

Er naartoe moeten ? Nou, ik kwam er voor het eerst in 2004. Het plateau zei me nog niets. Overigens, het plateau was helemaal niet bekend, dat werd het pas in 2012, toen de Tour de France voor het eerst naar “de mooie meisjes” ging en ene zekere Chris Froome hier met de bloemen ging lopen. Chris Froome won niet veel maar als hij won dan zei dat iets over de rit: een heftig zwaar ritje !

Na een dag door de Vogezen gefietst te hebben met natuurlijk bekende “bergen” als de Ballon D’Alsace, de Grand Ballon en de Hundsrück hadden we in 2004 na 210 km nog één bergje te gaan: de 5,9 km lange klim naar het plateau van de mooie meisjes.

De klim doet me nog het meest denken aan de Alpe d’Huez: aan het begin is het alsof je tegen een muur klimt. Je kijkt ernaar en denkt maar één ding: o nee…!! En toch begin je eraan. Veel staan te voet en degenen die op de fiets blijven doen dit omdat boven dat plateau van die mooie meiden wacht.

Al fietsend kwam ik twee keer boven maar mooie meiden ? Nee ! Zwarte sneeuw zag ik en dat midden juni !

Dat het plateau dan toch zo heet komt door de legende over de bezetting door Zweedse huurlingen tijdens de Dertigjarige Oorlog (1618-1648). Bij deze bezetting van de Zweden vluchtten jonge meisjes uit het nabijgelegen dorp naar deze berg om te ontsnappen aan de wrede huurlingen. De meiden pleegden liever zelfmoord dan te worden misbruikt. Daarom sprongen ze van het plateau in het eronder gelegen meer, dat daardoor sindsdien de naam Étang des Belles Filles (vijver van de mooie meisjes) draagt. Een houten beeld gemaakt door een plaatselijke kunstenaar toont de legende.

Morgen valt de Tour de France van 2020 op het plateau van de mooie meisjes in de plooi. Misschien dat u bij het kijken van de beelden van deze tijdrit niet bezig bent met het volgen van fietsers of prestaties die ze leveren maar wel met de wanhoopsdaden van die mooie meiden in de jaren tussen 1618 en 1648…….

naschrift: het plateau van de mooie meisjes heeft na 400 jaar geschiedenis geschreven. Een zeker gewaande overwinning wordt een persoonlijk drama en ik denk aan al die meisjes die helemaal in de put kozen voor die val in de diepte….

Gelukkig ligt winst en verlies bij sport heel dicht bij elkaar. Vandaag diep in de put, morgen weer opkrabbelen en overmorgen iedereen het nakijken geven !

Waar naartoe…?? (1)

Een rondje fietsen kan best verrassend zijn. Zeker als het maar een rondje is van een uurtje of twee en de bestemming “Schipperskerk” is. Ik ga op pad met Jac, hij fietst nog niet zo lang en beseft nu pas dat hij door het fietsen ineens de buurt en de buurtschappen leert kennen.

Als ik om tien uur bij Jac kom en zeg dat het naar Schipperskerk gaat zie ik meteen nogal wat vraagtekens in zijn ogen. Zijn eerste reactie is: “nooit van gehoord”. Een vrij korte reactie maar, het is hem vergeven, hij is pas afgezwaaid als militair.

Om een tipje van de sluier te lichten (het is immers altijd gemakkelijker fietsen als je een beetje de route in je hoofd hebt) zeg ik dat we richting Ophoven gaan. Maar…als het richting Pol en in Wessem de brug over gaat wijst Jac me meteen terecht. Dit is toch niet naar Ophoven ? Jac kent maar één Ophoven en dat ligt in België…

Wederom zeg ik dat het toch echt, maar dan via en helemaal door Echt naar Ophoven gaat. en ja….. langs de autoweg komen we “toevallig” plots een paar huizen tegen die wel degelijk in Ophoven liggen.

Baakhoven..??

Om de sluier nog wat meer te lichten zeg ik dat we via Baakhoven fietsen en….na een minuut of tien ziet Jac weer een licht aangaan: Baakhoven en ook nu zegt ie: “nog nooit van gehoord…!!!”

Nog net binnen het uur komen we aan in Schipperskerk. Schipperskerk bestaat slechts uit een paar huizen én……. inderdaad, een joekel van een kerk !!! Vroeger was hier alleen een kerk voor schippers en een schippersschool maar vanaf 1953 werden er ook een aantal huizen rondom de kerk gebouwd. Schipperskerk ligt aan een haven aan het Julianakanaal en vanuit de mooie natuurlijke “achtertuin” kijkt men uit op de oude Maasbedding. Hier ligt een prima fietsweggetje vanwaar men uitkijkt op mooie natuur en….. het Trierveld, dat over 40 ha tot een diepte van 15 meter wordt afgegraven. De drukte van de bezigheden zijn hier van dichtbij mooi waarneembaar.

Volgende plaats waar we naartoe fietsen is Obbicht en ook dit is voor Jac een plaats die nog niet in zijn atlas voorkwam. Als ik hem dan ook nog eens vertel over “het wonder van Obbicht” dan wil hij er naartoe !! Een wonder is namelijk hard nodig voor Jac, die als directeur van de VNB (https://www.vnb.nl/reisaanbod) hard op zoek is naar bedevaartgangers. Uiteraard fiets ik dus ook nog even voorbij aan de kerk van Obbicht.

het “wonder van Obbicht”

waar brengt de route ons nu weer naartoe…???

En dan kan het terug ! Met de wind in het voordeel gaat het naar Illikhoven en inderdaad, voor Jac een plaats met een Eureka-gevoel ! Vissersweert liet ik maar links liggen want anders zou het misschien wat teveel van het goede zijn geweest. Via de kortste weg ging het vervolgens naar Maaseik, Aldeneik en….Belgisch Ophoven via Kessenich naar Thorn, Panheel en Heel.

En…dat er nog heel wat vreemde (plaats)namen op onze weg zullen komen tijdens ritjes van 1,5 tot 2 uur, zeker weten !!

Kom van dat dak af…!!!

Kom van dat dak af !!! zong Peter Koelewijn had er diverse malen een hit mee. Een nummer dat al uit 1959 dateert en in 1960 zelfs 29 weken op nummer 1 in de hitlijsten stond. Daarna is het nummer ook nog uitgekomen in 1971, in 1981 en 1989 en steeds was het goed voor een nummer 1 positie.

Voor een tweetal uit Horn gaat deze titel vandaag niet op. Zij moeten juist op het dak blijven zitten !! Zij gaan juist het dak op en zullen er niet vanaf te krijgen zijn ! Vierentwintig uur gaan ze “dakzitten” in het Haelens brook. Voor degenen die niet goed thuis zijn in het Haelens Brook: de locatie is gelegen aan paadje bij het Horner kerkhof of…de weg achter de tennisvelden, Peter Schreursweg 25, Haelen. Parkeren kan bij de algemene begraafplaats aan de Haelerweg in Horn, vanaf daar is het 150 meter lopen. Gelieve s.v.p. niet met de auto naar de locatie zelf komen.

Ik heb er ooit over geschreven. Wiel Peters uit Horn zet zich namelijk al jaren in voor de stichting ALS door naar het “dak van de Provence”, de Mont Ventoux te beklimmen. Zijn vrouw Christine ging de strijd aan met de ziekte ALS en overleed op 20 december 2011 op veel te jonge leeftijd.

Ton Smeets (de börgemeister van ut Haeles Brook) en Daan Frost (beheerder van de website haor.nl) gaan op zaterdag 5 september 24 uur op het dak van Tons woning zitten om geld in te zamelen voor de stichting ALS. Van zaterdagmiddag 16.00 uur tot zondagmiddag 16.00 uur zitten ze – weer of geen weer én warm of koud – op het platte dak om aandacht te vragen voor het goede doel.

Op alle mogelijke manieren proberen ze geld in te zamelen voor de stichting ALS. Voor 5€ mag je zelfs een kwartier bij hun komen zitten !!! En wil je het alleen maar bekijken, ter plekke kun je voor een “habbekrats-donatie” een plaatje aanvragen of een gift doen. Op zondag staat frühschoppen gepland en kan onder het genot van een drankje en live muziek van Gino Lombardi het schouwspel van de dakzitters gade worden geslagen.

Voor de fietsers die deelnemen aan het “Kunstfietsen” is het een prima gelegenheid om even een mooi weggetje in te slaan (bij kerkhof Horn) en even niet naar kunst maar naar enkele “goede-doel-doorzetters” (dit laatste kan ook als “doorzitters” gelezen worden) te gaan kijken.

De strijd ten ALS. Het is een ziekte die 5 op de 100.000 mensen treft. Het zal je maar gebeuren dat je plots geconfronteerd wordt met een dergelijke ziekte waarbij de levensverwachting maximaal 5 jaar is en waarbij alle spieren behalve de hartspier hun functie verliezen.

Ton en Daan gaan vandaag vanaf 16.00 uur door met de strijd die Christine in 2011 verloren heeft. Elke ondersteuning is welkom !!!

En wat “kom van dat dak af betreft” , misschien dat het lied vaak gedraaid zal worden maar de heren zullen ongetwijfeld blijven zitten !!!!!

Covid-19:
De organisatoren houden zich strikt aan de huidige corona-regels. Van de bezoekers wordt verwacht dat zij dit ook doen. Op naleving van de regels wordt toegezien.

De Eindstraat (15)

De Eindstraat en zijn bewoners. Uit verhalen en reacties blijkt dat veel dorpsbewoners een relatie hebben met de Eindstraat. Men heeft er gewoond of er is familie die er ooit heeft gewoond.

Thans zijn er bewoners die al hun hele leven – en dat is soms meer dan 80 jaar !!! – in deze straat wonen. Bewoners die uiteraard ook nog in de schijnwerper zullen komen en hun verhaal over het wel en wee van de straat vroeger en nu zullen doen.

Veel bewoners van de Eindstraat hadden vroeger een bijnaam, een niet officiële naam maar wel een naam die bij iedereen in het dorp bekend was. Soms was de bijnaam een spotnaam en soms wist men nog niet eens wat de werkelijke naam van iemand was. Bijnamen kwamen vaak voort uit het beroep van vader of opa.

Dat de bijnamen geen eeuwig leven hebben blijkt want bij velen zullen de volgende bijnamen van “Eindstraatbewoners” niets meer zeggen.

rechts woonde de vader van Mina ’t Mienke, te weten “vérkes Baer

Dat ik “Jan van de Post” was kwam voort uit het feit dat mijn vader “Piet van de Post” was. Een bijnaam die al lang in de vergetelheid is geraakt. Eigenlijk heb ik ook niets meer met het niet meer bestaande staatsbedrijf PTT, zij het dat ik nog in het pand woon waar vroeger ooit postkantoor was (zie ook: de stille getuige in Eindstraat (3)).

Tegenover ons woonde “dieke Lies”. Haar man Kuëb werd bij de kerkrazzia meegenomen naar Duitsland en keerde niet terug. Samen met haar kinderen Hubert, Stien, Piet en Tjeu woonden ze in het midden van de Eindstraat. Foto’s zijn er niet van Kuëb of dieke Lies. Niet iedereen was in de gelegenheid om foto’s of kiekjes te maken. Waarom Lies deze bijnaam kreeg ? Ongetwijfeld kunt u zich een beeld vormen van Lies.

Andere bewoners van de Eindstraat met een bijnaam zullen uiteraard nog ooit besproken worden maar wie iets meer zou kunnen vertellen over bijvoorbeeld “Poeze Wöllemke”, “Tobbes Sjtien”, “Bille Berb” of “vérkes Baer” – allemaal woonachtig in de Eindstraat ! – mag zeker reageren !

rondje fietsen: waar zitten we nu en hoe komen we thuis…???

Een rondje fietsen betekent voor velen meestal ergens fietsen met een bestemming of doel. Als ik met Hans, Dion, Mark of Jac op pad ga hoef ik maar links of rechts te roepen en de ander stuurt z’n fiets meteen de aangegeven richting in. Ga ik met René of Peter dan word ik getrakteerd op de signalen van hun en volg ik gedwee waarbij ik weet dat het een mooie en verrassende route zal zijn. Mijn routes zijn nooit zo zeker, bij elk kruispunt opnieuw maak ik de afweging of het links- of rechtsaf gaat…??

Laatst ging ik eens met Hans op pad en geheel tegen mijn natuur in had ik me keurig voorbereid op de tocht. Op mijn stuur een papiertje met nummers van het fietsroutenetwerk in België. De wind – een behoorlijke zelfs ! – komt uit het zuidwesten dus….richting zuidwesten !!

Maar…nog geen 400 meter van huis gaat het niet linksaf maar rechtdoor richting Baexem en denk ik dat eigenlijk niets kan tippen aan “de ingeving van de dag”.

Via Baexem, Kelpen-Oler en een stuk niemandsland komen we in Nederweert-Eind uit. Nu is dit nog niet zo’n eind maar als het dan via Ospel steeds maar meer noordelijk gaat en we bij sluis 13 oversteken en meteen weer rechtsaf fietsen komen we steeds verder van huis. Waar we ergens zitten ? Wie het weet mag het zeggen !

Als we eindelijk een plaatsnaambordje zien is er bijna een “eureka”-gevoel. We zitten in Someren-Eind !!! Ik zal u zeggen dat indien men in Horn gezegd had om eens naar Someren-Eind te fietsen dan had ik het even niet geweten. Waar ligt dat precies ??? Hoe komt ik in Someren-Eind..?? Nou ja, ik zou het niet weten ! In Someren-Eind beseffen we wel dat we een eind van huis zijn en… vragen we ons af hoe we nu verder moeten. Of…we vragen ons af hoe we weer thuis kunnen komen ? Een bord met plaatsnamen is er niet en we staan voor de keuze: gaan we linksaf (dit is meestal de beste optie als je de weg kwijt bent) of…gaan we rechtsaf ?

Tja, goede raad is duur totdat we ineens een postbode zien. Wat een geluk hebben we toch !! Als iemand de weg moet weten dan natuurlijk de postbode ! Na onze vraag hoe we thuis kunnen komen moet de postbode even nadenken. Uiteindelijk krijgen Hans en ik dan toch een keurig en duidelijk antwoord: rechtsaf gaat het naar Someren en als we linksaf slaan komen we uit in Someren-Heide………….

Met dit antwoord moeten we het doen !!! We zijn linksaf gegaan (we wisten het écht niet) en….ook nog dezelfde dag thuis gekomen !!! En de volgende rit..?? Misschien wel naar Someren…!!