We hebben de “V”, we hebben de “A”, we hebben de “K”, we hebben de “A”, we hebben de
“N”, we hebben de “T”, we hebben de “I”, we hebben de “E”, we hebben – en dan roep ik het uit – “VAKANTIE……!!!” Yes !!! vakantie !!! Wat heb ik er naar uitgekeken !!!
Sommigen kijken me eens aan en denken: “heeft ie alwéér vakantie”. Maar… ik weet wel beter; het is 
inmiddels alweer meer dan een half jaar geleden dat ik schreef over “paradise by the dashbord lights” en genoot van die heerlijke vakantie in de Allgau. Daarna was het aanpoten, hard werken en tussendoor ook nog eens die expeditie naar de Noordkaap. Vakantie…??? verre van !!
Vakantie, een woord dat is afgeleid van vacatio dat staat voor vrij zijn van
Fietskapel op de Ghisallo
verplichtingen. En..wat is niet nog leuker dan die “vacatio” te vieren in dat land van de de Mortirolo, de Ghisallo, Campagnolo, de Giro óf….en dat klinkt nog beter: de Lago, de risotto en…. de vino !!!! waarbij de vino blanco en de processo ongetwijfeld uit Lugano zal komen en de gelato en de capuccino zeker ook niet overgeslagen zullen worden.
Mijn deRosa moet plaatsmaken voor Riva, 
Peschiera en Garda en regenachtig Nederland wordt even ingeruild voor het land van “la dolce vita…!!”, want via de autostrada gaat het naar “Italia” en hoe kan dit daar niet nog beter dan met een Valpolicella, Nero d”Avola of… Barbera of…oude steden als Modena, Bologna of Verona en richting Pisa en Lucca en op die piazza aan de pizza en…..uiteraard heerlijk aan de piscina !!
Kortom, paparazzi is even foetsie. Misschien zit hij wel aan de spaghetti of aan de chianti. In elk geval: hij heeft VAKANTIE….!!!!!!
De afgelopen weken hebben we iets heel moois mogen meemaken, het “hollands” sprookje…!!! Een aantal dames die achter een bal aanlopen….. !! Tenminste, zo werd altijd laatdunkend over damesvoetbal gesproken. De 2 tot 3 miljoen liefhebbers die de afgelopen wedstrijden gezien hebben weten nu wel beter. Damesvoetbal is hot en nu we niet meer verwend worden met goede uitslagen van de tot de naad van de broek verwende mannelijke voetballers scharen we ons – terecht !!! – achter ónze 
dames !! En het is heerlijk om te zien en lippenstift, het mag !! Het gaat om beleving, niks “mate-naaierij”, niks ego, niks goud-geld verdienen, niks absurde transferbedragen maar sámen doen wat moet worden gedaan: voetballen en… het liefst ook nog winnen !! Damesvoetbal is voetbal delen met al die supporters waarbij de dames bijna als laatste het stadion verlaten om iedereen uit te zwaaien en daarna wordt die douche opgezocht. En..iedereen die erom vraagt moet en zal toch eerst die handtekening dienen te krijgen. Morgen gaan “wé” voor de finale en het zal moeilijk worden maar….. winst of verlies, ik geniet van de beleving waarbij de kopjes niet gaan hangen maar waar ik een stel “vriendinnen” bezig zie om alles eruit te halen wat erin zit: de Europese titel !! Dames, succes en ongeacht de uitslag, het Nederlands damesvoetbal is winnaar !!!
hoe ze hebben meegeleefd tijdens mijn fietstocht naar de Noordkaap en was het boek voor mij even dichtgegaan (binnenkort zal ik er tóch nog wel op terugkomen), de reacties van de leden en de redactie van twc Posterholt zorgden ervoor dat het boek open bleef. De aandacht in het 
clubblad, de mails, de reacties, de complimenten, de felicitaties etc. etc. bevestigden alleen maar dat het goed is om bij een mooie club te horen waar gedachten als teamgeest, samen sterk en de kracht van de ketting de sterkte van de zwakste schakel is voorop staan. Dat deze mooie club – in dat mooie nieuwe tenue – altijd nieuwe leden van harte welkom heet, zowel heren maar….zeker ook dames !!!!! zullen Hans, Inge en Roy zeker kunnen bevestigen.
gehaald moeten worden: goed kwalitatief werk en het maakt niet uit of dat een vestiging uit welk “verweggistan”-land is, een naturalisatie, een verkiezing van gemeenteraad, provincie of waar dan ook van, een huwelijk of…een partnerregistratie. Hier gaat het niet om absurde en nietszeggende kreten als
“aankomst- en vertrekhal” of “schoon door de Poort” en die “stip aan de horizon” om nog maar te zwijgen over “expeditie” die enkel frustratie oproepen omdat het zo weinig oplevert. Nee, hier gaat het om dingen die ertoe doen !! Dienstbaar aan ónze burger door een een krachtig team van teamspelers. Zo waren we gisteren te gast bij Mikel en Evelyn die het hele team voorzagen van natje en droogje, beter gezegd van “nat en droog”. Het kon niet op ! Mikel, in het dagelijks leven ook nog eens trainer bij een gerenommeerde Noordlimburgse club (dit jaar gaan ze voor het kampioenschap) weet als geen ander dat een team gevormd wordt tijdens dergelijke evenementen. Het was gisteren geen wedstrijd, verre van !! het was gezelligheid in optima forma en ik kan stellen dat niet alleen het team nog sterker uit deze avond is gekomen maar….. de burger van Venlo zal de grote winnaar zijn !!!
gediscrimineerd kunnen voelen..!! En als we dan ook nog eens een Turkse muts een andere naam moeten gaan geven dan hoor je me pas echt klagen…..
worden geklaagd…!!! En iedereen doet mee…!! Het zijn de slimmeriken die in vakantietijd zomaar een nieuw automatiseringsprogramma installeren, vervolgens zelf op vakantie gaan en daarna iedereen heerlijk laten “zwemmen”. Of die team”lijder”, dat hoofd en die secretaris die vertrekken om een zelfredzame organisatie te krijgen waarbij uiteindelijk het bestuur ook 
nog eens opstapt omdat de zelfredzaamheid toch nog niet voldoende blijkt te zijn. Tja…als oplossing komen er nu weer teamleiders die zich bezig zullen houden met functionerings- en beoordelingsgesprekken alleen….inhoudelijk hoeven ze nergens van te weten……. Het zal wel aan mij liggen dat ik dit niet begrijp. Dan ook nog dat mooie nieuwe gebouw….in de winter veel te koud, in de zomer te koud…het is ook nooit goed !!! Maar…we kunnen wel lekker blijven klagen
dan eens ga…..dan regent het ook nog !!
Noordkaap best ver weg is !!) kan weer eens een begin worden gemaakt met het fietsen met de “livestrong-racers” . Dat het “meefietsen” wordt is een vooraf uitgemaakte zaak want het zal voor het eerst sinds weken een snelle en lange afstand worden.
Dion en…… de man die weet dat het vandaag draait om zuinig zijn, sparen en proberen dat wiel te houden. Vandaag staat het trainingsrondje van Mario op de rol: via de Selfkant het heuvelachtige gebied bezijden Sittard en Geleen opzoeken. Een gebied waar men nog niet de massaliteit van toerfietsers aantreft 
die vanuit het “Hollandse” alleen maar de mond vol hebben van Cauberg, Keuteberg of Gulpenerberg. Nee, hier komt men naartoe voor beklimmingen als Hillensberg, Schatsberg, Wanenberg, Stammenderberg of Beukenberg. Het is draaien en keren rondom gehucht Windraak, daar waar de wind echt “raak” weet te waaien en waar het via mooie en holle wegen op- en afgaat.
morgens nog voor de “mekaniek”, ’s middags zorgt hij voor de route én het tempo. In het zuidoostelijke Limburgs landschap gaat het via Doenrade, Oirsbeek, Puth via Munstergeleen naar de Windraak. Wind tegen en de teller komt niet beneden de 30. Voor menigeen is het een 
verlossing als de heuvels eraan komen en op eigen tempo omhoog kan worden gefietst. De bolletjestrui is vandaag voor Mario, keurig gevolgd door Rene en Peter. Na de heuvelzone wordt via Sittard en Limbricht nog even door plaatsen als Guttecoven, Baakhoven, Dieteren en Ophoven geflitst (ja…maag goed dat er geen flitser stond want het tempo was soms over de 50 !!) totdat ineens het tempo er helemaal uit ligt: Dion heeft lek…!! Tja, als men dan ook nog eens het droge commentaar krijgt dat dit met vorm te maken heeft (en…ook nog eens van degene die achteraan fietst) dan mag duidelijk zijn dat niemand op dit commentaar zat te wachten. 
Voor Peter een streep door zijn rekening; de “date” met pa en ma werd niet gehaald en hij had thuis wat – o.a. dat het een héél mooi rondje was !! – uit te leggen.
deze Tour zijn toch wel de ritten van vandaag en morgen. In 2003 en 2004 heb ik de rit van vandaag zo’n beetje gefietst alleen…. (sorry Tourrenners) de coureurs hebben het vandaag toch iets gemakkelijker ! Nadat ik indertijd de Croix de Fer, de Telegraph en de Galibier beklommen had kwam als sluitstuk nog eens de Alpe d’Huez, de Nederlandse berg. Jammer dat deze berg niet is opgenomen in de rit van vandaag maar… het zal al
de klim (altijd doodzonde !), eenmaal boven het machtig mooie uitzicht op de Mont Blanc én….. op de top het “croix de Fer”, een ijzeren kruis zoals er geen ander bestaat. Trouwens, als men twee cols voor de prijs (energie) van één wil beklimmen kan men zich nog even omdraaien en in een knikje omhoog ook nog de col du Glandon meenemen.
Valloire gaat het omhoog, je ziet het niet
maar je voelt de percentages die tussen de 4 en 8 procent liggen wel degelijk. Op een gegeven moment komt dan die bocht bij Plan Lanchat en dan is het pas echt klimmen tot de top en…met een beetje geluk zien we de renners vandaag door de sneeuw fietsen…..voor menig renner zal die sneeuw vandaag zwart gekleurd zijn…!!
Guillestre zagen we het vorig jaar Steven Kruijswijk (hij kwam toen vanuit de col d’Agnel en ging richting Guillestre) de Giro verliezen. Het is een stuk waar ik ooit heb moeten uitwijken voor vallend gesteente. De Izoard herinner ik me als een berg die aanvankelijk als een rechte streep omhoog gaat en pas de laatste acht kilometer écht een mooie klim wordt. Een berg die me een beetje deed denken aan de Mont Ventoux met zijn
maanlandschap en…een berg waar ik zelfs even halsbrekende toeren heb uitgehaald voor die foto bij het monument van Coppi en Bobet.
mee dat ik niet wist dat ik dit in me had: ik heb zelfs geen zin om te gaan fietsen !! Ja, ik ben een beetje fietsmoe !! De target en de focus stond dit jaar maar richting één ding: die Noordkaap. Een focus die erg goed was, misschien wel zo goed dat het erg veel kracht heeft gekost.
Elke dag fietsen en soms tot het uiterste gaan, door weer en wind op de fiets want anders komt het doel niet dichterbij. Meer dan vijf weken alleen maar bezig zijn met fietsen en uiteraard eten en slapen. Fietsen was “normaliteit”.
geen zin, fietsen is moeten en ineens niet meer 
zoals dat immer en altijd mogen is. De plaatsen waar men komt gaan aan me voorbij en een overnachtingsplaats is een station dat op de dag van aankomst – en dan heb ik het nog niet eens meer over de dag erna – al een “vergeten” plaats is.
Mijn marmottes, dolomietenmarathon, mont ventoux beklimmingen, trois ballons etc. etc. tochten staan in de schaduw van deze tocht. Zelfs de reis naar Santiago de Compostella was een vakantie vergeleken met deze “expeditie” maar het vertellen over deze expeditie…?? Nee !! Het meest bijzondere was dat ik samen met Bas ben “boven”gekomen en daarna……. één ding: moe…!!!
noemen we het altijd “rondje Maaseik”. En als men wil weten waar Raam ligt…. nou, heel dichtbij !! Raam ligt ten westen van Ophoven, tussen de Kessenich en Maaseik. Een plaatsnaambord is er niet maar een straatnaambord geeft aan dat men wel degelijk in Raam is. Als men naar Raam gaat 
komt men nog voorbij enkele staminekes, kan men nog bij die boererij dat heerlijke ijsje meepakken en als men nog wat van het land wil….in Raam kan men zelfs aardbeien uit de automaat trekken.
bekend als “die van Raam…!!”. En…al jaren schrijf ik hetzelfde en dat zonder dat ik een glazen bol heb: “die van Raam winnen de Oude Limburger”. Raam, waar alles schutterij ademt, zelfs het schutterslokaal heeft een échte schutterstap..!!
bordjesdrager” de andere keer een prijs bij de trommelaars maar dit keer…… na vele kavelrondes hebben ze “d’n Um” binnengehaald, het allerhoogste dat een schutter maar kan winnen, d’n aoje Limburger winnen..!! Raam is te klein en het volgend jaar zullen duizenden Limburgers de weg naar Raam weten te vinden en ongetwijfeld zich onderweg dat boerderij-ijsje laten smaken en wellicht ook nog terugkomen met aardbeien, die uit de automaat in Raam getrokken zijn.
Het “rondje Maaseik” van gisteren ging dus zoals al die andere zondagen wederom langs “die van Raam”. In Raam is eigenlijk alles hetzelfde gebleven. Wederom zien we geen activiteiten onder de schietbomen en wederom staan er – zoals we dat al jaren kennen – weer veel auto’s op de parkeerplaats. Hier wordt niet de Oude Limburger gewonnen, ZE HEBBEN UM…!!!!!
