Kennedymars 2019: “yes we can..!”

Paaszaterdag 2019, de zaterdag voor Pasen, het is de zaterdag van Limburgs grootste wandelevenement en ik denk in het kort even terug aan mijn wandelcarriere. Als mannetje van 9 ging ik op “Pinkster-twee” met de DVT (de vrolijke tippelaars) op pad. Tien kilometer lopen !!! Wat een afstand en ik kan me nog goed herinneren dat ik na enkele honderden meters dacht: “dat haal ik nooit !!”. Maar toch…eenmaal de pas erin lukte het en was ik trots op dat tegeltje, die medaille of soms dat cijfer twee of drie dat om die eerste medaille moest. Maar…voetballen en fietsen wonnen het van wandelen en deelname aan het in wandelmekka Sittard georganiseerde topwandelfestijn, de 40 kilometer lange Swentiboldtocht of…de 80 kilometer lange Kennedymars op paaszaterdag bleef beperkt tot kijken en foto’s nemen van de wandelaars. Vandaag helaas niets te fietsen, niets te wandelen en niets foto’s nemen alleen de pen….die maakt de “schrijf”meters.

Wat Kennedy ooit heeft ingezet (80 km lopen in 20 uur) kent vandaag al zijn 56e editie.

Astrid en Coby: 40 km op de teller !!!

Overigens, die dit teveel vindt die kan ook aan de 40 km tocht deelnemen maar…. uit ervaring weet ik dat ook deze afstand ongetraind niet echt aan te raden is. (ik heb ooit de Kennedymars willen lopen en een week voor de tocht liep ik 20 km met als gevolg: scheenbeenontsteking en twee weken niet kunnen lopen !!!). Het zijn de zussen Astrid en Coby én Anita en haar zus die de Swentiboldtocht ondernemen én deze tocht wederom tot een goed einde brengen. Proficiat en mijn petje gaat dit jaar wederom af voor jullie en al die anderen  die de 40 km tot een goed einde brengen.

De 80 km. is heel andere koek. Om 5 uur (het is nog donker) wordt gestart en menigeen zal in het donker weer terug in Sittard zijn. En onderweg..?  Een ware lijdensweg ! 25 graden op de teller betekent drinken, drinken en

wat een toeval, kom ik na 29 km nóg een Horner deelnemer tegen ..!! Met 50 jaar (zijn verjaardag !!) de 50 miles. 

nog eens drinken. Al vele jaren zijn het steeds dezelfden die zich aan deze extreme tocht wagen. Marcel, Frank, Michel, Leo, Rene etc. etc. Ze zijn er weer allemaal ! Maar ….  ook nieuwe gezichten: Leon Bonten en Danny Wolters gaan er helemaal voor en…..wandelen een top tocht ! Dat Leo vlak voor zijn afzwaaien de deelnameteller op 10 weet te brengen is een superprestatie. Ja, een dergelijke militair is een voorbeeld voor de hele land-, lucht- en ter zee-macht !!

Van nog andere orde is de deelname van de “Walkers-family”. Miranda en John Geraedts

5 uur: goedgemutst aan de start. vlnr John, Miranda, Leon en Danny

lopen samen, (o)pa Wevers en de dochters Maartje en Froukje  (ook zij hebben de tocht al meerdere malen tot een goed einde gebracht) verzorgen de pap en de mam.  Miranda gaat voor de 6e tocht en John voor een (feest….)deelname. Ook voor hem 50 jaar, 50 miles en….10 keer erbij. Als ik hun onderweg oppik hoor ik alleen maar positivisme. Ja, dit paar is “samen heel sterk …!!” en “yes, we can ….” is hun motto. Om 5 uur staan ze aan de start en om kwart voor tien lopen ze Postert binnen. Even na drie uur en 3 verzorgingen verder gaat het via de kasseitjes van Thorn (het Barthlehiem van de tocht) naar “niemandsland”. Was dit vroeger het meest saaiste stuk (van Kessenich tot Maaseik) thans is het feest in Geistingen en ook in Maaseik doet men zijn best om het de lopers zo gemakkelijk mogelijk te maken;  de soep staat voor iedereen klaar en onderweg worden de lopers als helden doorgelaten. Om 19.00 uur lopen “de Walkers” al in Nieuwstad. De blaren zijn  kapot gelopen en het einde is in zicht.

Als even na 21 uur – ruim binnen de 20 uur – de finish wordt bereikt kijken Miranda en John zich eens aan en zeggen indachtig die andere president van de Verenigde Staten (Obama): “yes we can…!!!”.

Ze hebben het weer geflikt. Het volgend jaar staat paaszaterdag al in de agenda genoteerd en …. misschien ook wel in mijn agenda.

Voor velen betekent het nog 4 uur “strompelwerk” om op tijd binnen te komen, anderen zijn al even binnen. Een niet alledaagse tocht is weer volbracht en menig loper zal er nog dagen c.q. weken last van hebben. Wat een prestatie ! Voor al deze lopers diep respect en een buiging tot aan de grond….!! Klasse, chapeau, grandissimo !!

Advertenties

Niets is vanzelfsprekend

“Niets is vanzelfsprekend”: Een spreuk die ik bij een kerk in de buurt van Geraadsbergen tegenkwam op mijn camino naar Santiago de Compostella. Het was de tweede dag van onze trip en we wisten niet wat nog alles op onze weg zou komen. De vorm was goed maar dat ik één dag later al met een kapot stuur zou komen te zitten: ik had er nooit op geteld !

En dat is leven !!!  Het komt zoals het komt, het is zoals het is en het gaat zoals het gaat !!! En dan denk ik weer aan moeders woorden: “eine mins is d’r noeëts..!!”. En inderdaad, hoe vaak denk je dat je de schaapjes op het droge hebt, dat je alles goed voor elkaar hebt en je denkt dat je het helemaal voor elkaar hebt.   Totdat……..weer iets op je weg komt en je tóch niet alles voor elkaar hebt. Ja, niet alles is vanzelfsprekend en het komt zoals het komt….!!! Soms is het dat kapotte stuur of dat kapotte wiel maar ….. soms is het van een heel andere orde.

Ook ik laat me in het leven graag verrassen, soms zijn het mooie verrassingen en dat is heerlijk en soms zijn het minder mooie verrassingen die we moéten nemen. Ook that’s life !   Maar…..leven gaat verder en ook nu denk ik weer aan moeders (ze kwam uit Thorn) woorden: “als het niet geit…….dan bokt het maar….!!!”.

ego trapper

Een rondje fietsen betekent eens goed om je heen kijken. Tijdens dat rondje met de C-groep bestaat hier gelukkig de mogelijkheid voor. De ogen goed de kost geven: dat is pas fietsen !!!

Gisteren ook zo’n dag. Heerlijk mee hobbelen in de groep en in gedachten dat verhaal over deze mooie route klaar hebben maar…..van het een komt thuis ineens zomaar het ander….!!!

Een kwestie van een erg wit voetje halen..??  Nee !! Het is meer:  “wie de schoen past, trekke hem aan…”.

Fietsers zijn toch egootjes. De een draagt zijn fiets als ineens een plas water op de weg ligt de ander blijft maar vegen over die fiets want alles moet blinken en weer een ander kan met het scheerapparaat maar niet van die benen afblijven. Alles moet op en top en op zijn best gesoigneerd zijn.

Dat er sommigen als een ballerina op de fiets zitten ontdekte ik gisteren. Wauw….wat een schoentjes !! Na drie keer kijken bleken het toch écht fietsschoenen te zijn. Als pantoffeltjes of…beter gezegd als “balletschoentjes” zitten ze om de voeten van de berijder. Ik besluit de stoute schoenen aan te trekken en knoop dat gesprek met deze “ballerina” aan. Meteen hoor ik iemand praten die behoorlijk naast zijn schoenen aan het lopen is…. Hij spreekt over “het mooiste wat hem ooit overkomen is”, “witte schoenpoets” , “elke keer poetsen” en bij een buitje onderweg “op de sokken verder”.

Goh, wat staat hij goed in zijn schoenen. Hij zegt namelijk dat hij “met kousen en schoenen in de hemel komt” en  dat hij tot wel 5 km/uur harder aan het fietsen is…!! En als ik het heb over “misschien met lood in de schoenen naar de fietsclub komen vanwege deze slippertjes” dan krijg ik meteen terug: “wat lood…!!!, ze wegen niets !!!!”.

Eén ding mag duidelijk zijn: ook al misstaan de grijze sokken een beetje, menigeen zou graag in zijn schoenen willen staan…!!!

Hoogmis.

Het eerste weekend van april is traditiegetrouw het weekend van de “hoogmis”. Soms valt de hoogmis samen met Pasen maar het een kan heel goed zonder het ander. Voor de “hoogmis” van dit weekend moeten we naar onze katholieke zuiderburen afreizen, het land waar fietsen religie is.

De “hoogmis” is één van de vijf wielermonumenten, de Ronde van Vlaanderen en uit

aandenken aan Ronde van Vlaanderen 2006

ervaring kan ik zeggen: “dit is de aller- allermooiste koers van het jaar…!!”. Niet voor niets zeggen de woorden: “de Ronde” of “Vlaandrens mooiste” al genoeg en weet nagenoeg iedereen dat het om die speciale, vanaf 1913 georganiseerde tocht door het mooie Vlaandrenland gaat, de Ronde van Vlaanderen !

België loopt uit voor deze tocht. Maar liefst een miljoen toeschouwers aan de kant en de dorpen van de ronde (maar liefst 7 dit jaar) zullen allemaal uitpakken: het is groot feest in België !! Oud-fietsers uit deze plaatsen – allemaal helden ! – worden geëerd en in al deze plaatsen is het 2 dagen groot feest.

2006: regen, koud, smerig !!

Plaatsen die één heel jaar dorp van de ronde zijn met als climax dat eerste weekend van april. Aan plaats geen gebrek: het grootste marktplein van België (Sint Niklaas) is feestplein, In Berlare zullen de nodige pintjes mét croque Vélo genuttigd worden en de feestzone aan de Kruiskoutermolen zal twee dagen druk bezet zijn.

De tocht kent monumenten zoals “de Muur” en zijn mooie uitloper – de kapelmuur – in Geraadsbergen om hierna af te dalen en meteen weer via de kasseien van de Bosberg vol in de beugels te moeten. Kassei”bergen” die in het niet staan bij ontzettend zware kasseipuisten als Koppeberg, Patersberg en Oude

“fietsen” in Vlaanderen: soms “te paot…!!”

Kwaremont waarbij ik spijtig moet zeggen dat ik twee van de drie nog nooit heb kunnen opfietsen…  Als men op het vlakke de nodige kasseistroken zoals Paddestraat, Stationsweg en de kasseien bij Mater te verwerken krijgt kan ik u garanderen dat de melk in de bidon behoorlijk geklopt is om niet te spreken over de gemoedstoestand van degene die op dat fietsje zit.

 

Met mooie herinneringen aan mijn deelnames van 2006 en 2008 (het was koud en nat en dus pas écht “flandrien”weer)  weet ik de komende dagen mijn plaats: voor de buis !!

Wat een lint…!!!

De laatste zaterdag van de maand maart is nooit een garantie voor goed weer maar deze dag mag toch echt in de boeken als een voltreffer. Aan de start héél veel fietsers en  in de B- en C-groep zijn de dames vandaag ook vertegenwoordigd: een goede zaak waarbij gesteld kan worden dat “een beetje meer” echt geen kwaad kan !

Over meer gesproken, de opkomst mag er zijn en nóg meer betekent misschien wel een

in de verte zien we de B-groep kleiner worden

opdeling van de een of andere groep. Het zou zomaar kunnen !! Mooi om te zien vandaag, de C groep vertrekt als eerste met in hun kielzog de C-plus groep en hier weer achter – maar niet lang want ze komen gauw genoeg voorbij – de 15 man(en dan ik Marjo er even bij)  tellende B-groep.

B, C- en C+ groep in één beeld gevangen, méér dan 40 personen, het is mooi om te zien. De B-groep gaat naar Waterval en de C+ gaat met 8 man “op het Duits” fietsen.

De C groep heeft vandaag een rondje “spaorhutje” op het programma staan. Voor degenen die niet weten waar dit is die kunnen het een beetje uittellen: een rondje van 65 km met start in Posterholt en richting het zuiden en…verdere uitleg is uiteraard zijn ! Via Maria Hoop en Susteren gaat het door het mooie bosgebied naar het spoor om uit te komen bij: inderdaad het spaorthutje in Nuujstjadt. Even wordt getwijfeld of er gestopt of doorgefietst moet worden maar het gezonde verstand wint ook dit keer. Met 22 man onaangekondigd binnenvallen betekent al gauw meer dan een half uur extra “aanne vot” en dus gaat het Baakhoven, Gebrook, Ophoven terug. Het kopwerk wordt aan de sterken overgelaten, een taak die perfect op het lijf van Frans, Jan, Lau en Jos geschreven is. Of er nog meer aan kop komen..?? Ik weet het niet, ik zit lekker achterin de groep met Huub te klassjenere over gezondheid, auto’s, werkzaamheden etc. etc.

Net voorbij Echt en vlak voor Berkelaar moet iedereen plots van de fiets. Geen sanitaire

met 22 op pad en 1 aan het werk!!

stop maar lek. Het is Lau die “te paot” staat. Eigenlijk niet meer dan normaal dat Lau het haasje is. Veel te veel gewicht op en om de fiets ! Iedereen in korte mouwtjes en korte broek, voor Lau lijkt deze tocht wel of de Maas met ijs gaat en hij op Noordkaap-onderneming is: een dikke muts, lange broek, jas en…zelfs winterhandschoenen maken dat hij zeker 3 kg extra mee moet torsen en ….dat is toch echt teveel voor die zomerbandjes !!  Dat het opleggen van een nieuw bandje ook een helse onderneming is blijkt als alle hulpmiddelen niet baten. Als iedereen zich ermee gaat bemoeien is het uiteindelijk Paul die zijn handen laat spreken en het bandje er even optrekt.

Met dank aan Paul gaat het hierna weer op pad. De kniesoor betrapt de garmin van Jan nog op dat foutje in Montfort maar verder alleen maar positieve geluiden over deze mooie dag en die bijzonder mooie route.

C-plus rondje: top !

Woensdagmiddag 27 maart. Het is frisjes en het lentegevoel is ver weg. Maar, het is droog en dus weten weer heel veel fietsers de weg naar De Wieë te vinden. Op woensdag met twc Posterholt fietsen ? Keuzes te over ! ’s Avonds met de snelle A-groep, om half twee met de ook wel snelle B-groep of om een uur met de langzamere C-groep of….de nog iets langzamere C-plus groep.

Voor mij is er vandaag geen keuze: het wordt de C-plus groep. Waar het naartoe gaat en

allemaal op de foto !

hoeveel km er op het programma staan ? Ik weet het niet. Samen met zes anderen (Rinze, Wim, Piet, Jan, Sjra en Joop) gaat het richting Holst en Paarlo. Voor de beginnende senior, de cardio-fietser, de niet topfitte fietser en genietende fietsers is dit een perfect groepje. Lekker klasjenere, een mooie route en als bij iemand de telefoon gaat die diep in de achterzak zit: de hele groep bekijkt het telefoongesprek van Jan en wacht, wacht en wacht ! Dat hij niet zegt wie belde en waar het gesprek over ging is eigenlijk het enige dat onder de tafel cq fiets bleef, voor de rest gaat het tijdens zo’n tochtje over ALLES ! Zelfs over die goede oude tijd dat er erg hard gefietst werd en wedstrijden gereden en gewonnen werden.

Via Asenray, Boekoel en Swalmen gaat het verder noordwaarts naar Beesel. De route gaat hier volgens Wim toch echt naar Kessel. Sommigen maakt het niet uit om over Venlo te gaan (daar is immers een brug over de Maas) maar volgens het “roadbook” moeten we toch echt in Kessel de Maas over. Dat sommigen zonder beurs op stap gaan geeft meteen de vraag: “who pays the Ferryman..??”. Degene wiens naam “de gelauwerde” betekent verdient hier de krans: hij trekt voor iedereen de beurs. Mooi, fijn, top want anders had

volle kliminspanning

menigeen zich afgevraagd of en hoe laat thuiskomst vandaag een feit zou zijn. Op de Maas heerst drukke scheepvaart en niet alleen het lied van Yannis Markopoulos (who pays the ferryman) maar ook het lied van Drs. P. (heen en weer) komt hier in me op.

Dat Piet niks met liedjes heeft blijkt als hij in volle spurt van het veer fietst en van Kessel tot Neer gedecideerd de kop neemt. Vervolgens gaat het via Buggenum en Horn via de langste omweg (over de sluizen van Osen en Linne) terug naar Postert. Een rondje waar iedereen met iedereen gepraat heeft en de gezelligheid de boventoon voerde. Ik weet het zeker: dit is voor herhaling vatbaar.

seizoenstart twc Posterholt 2019

Als op 23 maart de officiële seizoenstart van het seizoen 2019 in de boeken kan worden bijgeschreven moet gezegd en geschreven worden dat dit uiteraard voor de meesten niet de eerste kilometers van dit fietsseizoen zijn. Er is volop getraind en als men de strava ritten van sommigen bekijkt dan is dit iets om bang van te worden..!! We schrijven maart en gemiddeldes van rond de 30 km/uur komen bij de B-groep al op de teller…. (voor sommigen reden om eieren voor hun geld te kiezen en het gezonde verstand te laten

jong geleerd is oud gedaan !! Piet (l) en Pierre (r) : ruim 155 jaar fietsplezier

zegevieren én…gewoon een niveau lager heerlijk mee te fietsen). En voor degenen die zich helemaal niet gek laten maken dit jaar en toch gezond bezig willen zijn, het kan nog een niveau lager, het kan met een e-bike. Man of vrouw, jong of oud, bij twc Posterholt is iedereen welkom !

Een seizoenstart is altijd bijzonder. Wéér een nieuw fietsjaar. Een fietsjaar dat bij twc altijd een bijzondere happening is want….. na afloop van de tocht wordt er koffie gedronken. Koffie+ welteverstaan want voor iedereen staan er ook twee opgemaakte stukken vlaai klaar; vlaai met slagroom, vlaai met schuim of vlaai met volop fruit.

In drie groepen wordt gestart. De C-plus groep (een groep die ook dit keer niet op de vingers van één hand te tellen is) start een half uurtje vroeger want ook deze groep wil volop sportieve kilometers maken voordat in de kantine van de Wieë aangeschoven en al dat zojuist aangehaalde naar binnen geschoven gaat worden.

A-en B-groep aan de start

De B-groep gaat met ruim 15 personen, een mix van A- en B-rijders.  Er wordt een mooie route van Ger over het Duits gefietst. Het gaat over mooie binnenwegen waar de fietser volop koning is en geen last heeft van gemotoriseerd verkeer. Er wordt behoorlijk doorgefietst met als kers op de taart de 5 km “afdaling” Meinweg. Hier wordt de gaskraan behoorlijk open gedraaid, het is koers

Een heel peloton C-rijders

met een spervuur aan demarrages. Bij aankomst in de Wieë staat een gemiddelde van 30 op de teller en …wordt wederom aangevallen: ditmaal stort iedereen zich op de koffie en vlaai !!!

De C-groep bestaat uit 23 personen. Wat een mooie en grote groep ! Een gevarieerd gezelschap van vijftiger tot tachtiger dat een rondje maakt door het Roerdal. Dat het

oei….daar ligt er een…!!!

oppassen geblazen is en een ongeluk in een heel klein hoekje kan zitten blijkt als  “youngster” Twan in Montfort het achterwiel van zijn voorganger aantikt en….een behoorlijke schuiver maakt. Gelukkig geen schade aan de weg en blijft de persoonlijke schade beperkt tot wat schaafwonden, een kapotte broek, wat lakschade en een deuk in het imago (“zoiets is me nog nooit overkomen !!”, aldus Twan)  en kan iedereen (Twan dus ook !) de weg vervolgen naar de sporthal om gezellig na te praten over deze mooie rit.

 

De start zit erop ! Ik wens iedereen een sportief, gezellig en gezond fietsseizoen toe !!