expeditie Noordkaap dag 31. 24 juni Karesuando-Enontekiö (Hetta) 67 km

Nadat ik gisteren Bas een eind heb moeten duwen om aan te komen in Karesuando dachten we allebei dat het einde van de expeditie niet meer lang op zich zou laten wachten. Na enkele uren koelen en een goede nachtrust geeft Bas vanmorgen  aan dat de knie geen pijn doet en hij vandaag graag de expeditie wil voortzetten. Besloten wordt het te proberen met dien verstande dat de woorden van Bea goed in acht moeten worden genomen aangaande dat men wel veel kan willen maar…. het moet ook kunnen..! Ik zal vandaag de kop nemen, het tempo én de te rijden versnelling bepalen én…. om de 10 km wordt een rust ingebouwd én – ja, er komt nóg meer – de maximale op een dag af te leggen  afstand moet ruim onder 85 km komen, liefst nog onder de 70 km.

We laten Zweden achter ons. In Karesuando maken we eerst een foto bij twee richtingwijzers naar de Noordkaap. Ze geven allebei andere cijfers weer maar het enige echte goede aantal  staat er niet bij. Van hieruit is het toch nog echt 507 km…! We steken de rivier de Muonio over en we zitten weer in de eurozone. Enige nadeel is dat ons vroege vertrek van 9.00 uur ineens zomaar 10.00 uur is geworden en we naast de “pijntjes aan de vot” ineens ook nog dat “uur aan de vot” krijgen.

Ook in Finland lijkt het wel uitgestorven, niks op de weg en als na een twintig minuten een drietal auto’s achter elkaar voorbij komen kan het niemand  anders zijn dan die ouders die hun kinderen naar de een of andere voetbal uitwedstrijd brengen. De eerste 40 km door Finland zijn “verloren” km’s. We gaan terug naar het zuiden en dat is helemaal fout, alleen, er is geen andere weg die ons naar de weg richting het noorden brengt. En onderweg… helemaal niets behalve af en toe eens een farmer. De moderne Lap is niet meer die nomade die met een stok zijn rendieren bij elkaar houdt, nee, verre van! Met zijn squad crosst hij over het moerasgebied. Uiteraard ga ik er even heen en vraag of ik rendiermelk kan krijgen echter… hij begrijpt er niets van. Zal die melk dan niet te drinken zijn…?

Het is vijf uur (Finse tijd) als we binnen zijn. Alweer hebben we een stuga weten te bemachtigen. Voor 60 euro hebben we twee bedjes, kleuren tv, keuken, douche en toilet in “hetan lomankyla”, het Hetta vakantiepark in de gemeente Enontekiö of..op zijn Laps “-Eanodat”. Een plaats met een oppervlak van 7.950 km2, (Leudal 165 km2, Venlo 27 km2) er wonen 1881 inwoners en..er is een vliegveld én…zelfs een fietsenmaker….! (de eerste die we tegen komen vanaf Östersund, zo’n 950 km hier vandaan).  En…hier hebben we zojuist genoten van ons heerlijke zelfklaargemaakte maaltje. Ik weet zo gauw nog niet hoeveel sterren ik eraan zou moeten geven…………..

Het belangrijkste van deze dag is toch wel dat de knie van Bas het gehouden heeft en dat koeling en een goede nachtrust goede hoop geeft dat we morgen de Fins-Noorse grens zullen oversteken en…dat expeditie Noordkaap morgen weer vervolgd wordt!

En…oh ja, het mag duidelijk zijn, Finland hoort erbij! Niet alleen met de euro maar op de stille weg van de grens naar het punt dat we weer naar het noorden opdraaien krijgen we ineens een fietspad…! Europese subsidie tot in de uiterste hoek van de unie. Voor ons een prima gelegenheid om even te pauzeren; de fiets dwars op dat mooie nieuwe pad en niemand die klaagde..!

expeditie Noordkaap dag 30. 23 juni Vittangi-Karesuando (104 km)

Nadat we ons een sluimerkwartiertje gegund hebben is het om kwart over 7 toch echt opstaan, ontbijt maken, afwassen, opruimen, de fiets nog even smeren en… om half negen “on the way…!”. Bas geeft aan dat we vandaag “echte” kilometers maken. Het gaat namelijk 100 km recht omhoog naar het noorden. We zetten de verwarming uit  (die heeft de hele nacht op volle toeren gedraaid) , laten de sleutel op tafel liggen en vertrekken. 

Is het om half negen nog fris, we zijn tevreden ! Het is droog en de  (tegen)wind is aanzienlijk minder dan gisteren. Het is eigenlijk -zoals we dat thuis zouden noemen- een heerlijke “winterse” fietsdag en ik vind het verantwoord om maar 4 lagen aan te 

doen en de winterhandschoenen en de muts zijn op dit vroege uur nog steeds onmisbaar. Vandaag is het echt stil. Na 25 minuten worden we ingehaald door een motor en we kunnen nagenoeg de hele dag naast elkaar rijden. Of dit vanwege de Zweedse feestdagen “midsommerafton” en “midsommerdagan”  is…? In elk geval, zo rustig hebben we het de hele reis nog

 niet gehad.  De E45 heeft het bijna gehad en…. na 1800 resp. 900 Zweedse kilometers gaan we morgen weer andere grenzen opzoeken. We hebben tijd om te stoppen, de fiets aan de kant “op de weg” te zetten en die foto te maken van diverse stroompjes, bloemen en natuurlijk de natuur.

We schieten vandaag lekker op en hopen rond de middag aan te komen in het dorpje Ovre Soppero. Dit is een plaatsje dat in het midden van een groot moerasgebied ligt. We hopen dat we hier lekker ons middagmaal kunnen nuttigen echter, als ik in dit 200 inwoners tellende “dorp” vraag naar een restaurant dan word ik doorverwezen naar Karesuando, 50 km verderop…! Maar…er is een bemand tankstation en dat betekent brood, cake en koffie en vanwege het ontbreken van een stoel nuttigen we ons heerlijk maaltje op de trappen voor het gebouw. Als “goede klant” van het winkeltje menen we ons dit te mogen permitteren. 

Na elf uur komt zelfs de zon te voorschijn, reden voor Bas om de jas uit te doen maar….niet voor lang! De wind uit het noorden, waar we steeds voorbij gaan aan heuvels met sneeuw op de toppen, brengt alleen maar kou. Kijken we naast ons dan zien we een toendragebied met veelal moeras. Een zompig gebied, waar het water niet weg kan omdat de onderlaag 

permanent bevroren is (permafrost). Met de zon erbij is het genieten van de mooie vergezichten. De auto’s, geladen met bomen, zullen we hier niet meer aantreffen; de bomen worden alsmaar kleiner en de berken zijn nog maar struiken. Aan dit hout is geen droog brood meer te verdienen. 

Bij km 90 schiet het Bas plots in de knie….! 890 km in 9 dagen gaan hun tol eisen en de resterende 15 km tot Karesuando zijn zwaar, erg zwaar. Bij aankomst in Karesuando gaan we eerst eten én niet zomaar iets, we gaan voor de “köttbullar” met puree en sla. Ja, op de valreep krijgen we hier dan toch nog even die ikea-balletjes. Hierna telt nog maar één ding: zorgen voor de dag van morgen…!  Hoe het allemaal zal aflopen..? Alles leuk en aardig, heel blijven en gezond weer terug, daar gaat het om…!

En oh ja voor ons zijn alle dagen hetzelfde  en  stellen we ons geregeld de vraag welke dag het is… Inderdaad, het is weekend…! Natuurlijk tijd om Bea dat weekendbloemetje te geven: estebleef Bea ! Een digitaal poolbloemetje vanuit Karesuando, 2977.8 km van huis…..

expeditie Noordkaap dag 29. 22 juni Gällivare-Vittangi 103 km

Bij het wakker worden voel ik me nog steeds geradbraakt en besef ik een beetje hoe Bas zich al dagen moet voelen. Ik moet denken aan de woorden van de tante van mijn moeder, ze kwam uit Horst en sprak altijd de woorden ” mien bieeeejn mien bieeejn”. Zelfs ben ik nog een beetje trots op de gemiddelde snelheid  – iets waar we helemaal niet bezig waren – die we gisteren gehaald hebben: iets minder dan 14 “ka iem ha”. Thuis zou ik er hard om moeten lachen maar nu is het toch heel andere koek. En als ik Bas vanmorgen vraag hoe het is krijg ik als antwoord: “pijn in de benen en knieën maar, het gaat beter dan gisteren..!”. 

En of we willen of niet….vandaag is het weer een expeditiedag. Om kwart over zeven opstaan, eten, klaarmaken en om 9 

uur …. de kou in..! En het is me toch koud….! Bj de supermarkt halen we  de hanschoenen uit de tas en onderweg denk ik aan de woorden van Jan Wassen, die soms wel 5 lagen kleding over elkaar aan had. Ik nu dus ook en ik weet het nu al, morgen worden het zes lagen..! Mijn T-shirt, thermo T-shirt met lange mouwen, mijn fietstrui, de mouwtjes, de windstopper (afgelopen winter heerlijk mee gefietst, zelfs als het vroor) én de regenjas (en dat terwijl het vandaag niet eens regende), het is nóg te weinig…! En Bas..? Ik hoor hem niet klagen ! Hij helpt me zelfs een deel van mijn vracht te 

slepen..! Mijn overschoenen, de fleecetrui, de dikke handschoenen en de wintermuts, Bas wil deze vracht best dragen… Tja, op en top optimist Bas had echt op beter weer gerekend  want het is per slot van rekening “fietsvakantie” naar Zweden in de tijd dat de zon niet ondergaat. De dunne superlichte “naikies” en de t-shirtjes met korte mouw is toch écht te optimistisch. 

samen héél sterk..! Klaag ik over de wind en de kou, Bas, de niet fietser die graag iets met zijn vader wil ondernemen heb ik nog helemaal niet horen klagen en als ik hem vraag hoe hij het vindt dan zegt hij dat fietsen niet echt zijn ding is en dat hij liever nog eens in Azië wil gaan backpacken. Maar wanklank of negativiteit: geen woord..! 

De wind komt met een kracht 6 uit het noorden. Een wind die ijskoud is..! Haalde Duitse Noordkaapfietser ons net buiten Gallivare in, even later zien we hem aan de kant van de weg oefeningen doen om op temperatuur te komen. De temperatuur mag dan wel iets boven nul zijn, de gevoelstemperatuur ligt vele graden lager…! Geen regen vandaag maar de wind en de kou maken het nog smeriger dan gisteren en ik denk aan de heerlijke niet te dragen warmte die bij ons heerst en kijk nu al uit naar de vakantie. 

Als we om zes uur (het is wederom een lange fietsdag geworden) bij de enige slaapgelegenheid in de omgeving komen dan is de receptie gesloten. Gelukkig hangt er wederom een nummer en als ik bel wordt opgenomen. Gelukkig…niet in de tent…! We kunnen terecht in een stuga en we nemen de duurdere met douche en wc want ik wil absoluut niet meer naar buiten..! Eenmaal binnen duurt het ruim een uur voordat ik weer een beetje bekomen ben van dit dagje en Bas… ik hoor hém niet klagen…! 

Als ik hem vraag of ik één woord teveel schrijf als ik hem zeg dat ik het verhaal van vandaag nog erger maak dan het verhaal van gisteren dan zegt hij alleen: “dat was het toch ook…!”

Foto’s maken is er niet echt bij, het fototoestel is diep weggestopt en zou er een “polifinario” op onze weg komen… nu even geen foto..! 

Nog 600 km te gaan…het blijft koud en de mogelijkheden voor dat bedje worden schaarser. Of we wensen hebben voor de komende dagen? Inderdaad..! 

En..oh ja, al die reacties, via email, fb en paparazzisite, we krijgen het er warm van…!

expeditie Noordkaap dag 28. 21 juni Jokkmokk-Gällivare (96 km)

21 juni, de langste dag, “midzomer”. Het is een feest dat in Zweden flink wordt gevierd en als men meer hierover leest dan ziet men allerlei taferelen die zich buiten afspelen. En…de achterop zittende fietser (danke Ton) heeft ons zelfs gewaarschuwd dat we op 23 en 24 juni (want dan wordt het “midsommernachtfesten”  en “middsommerdagen” feest pas echt gevierd) alle winkels fermata en geschlossen zijn, kortom “tote Hose” en niets te krijgen! Of dit zich in deze uithoek van Zweden ook afspeelt, ik heb er een beetje mijn twijfel bij want hier lijkt het wel het “bijna” einde van de wereld waar gezelligheid buiten helemaal niet aan de orde is…… Met een harde tegenwind uit het noorden zullen we de goede raad echter zeker niet in de wind slaan…..

En voor al die racefietsers, in Zweden hebben me twee wielrenners ingehaald en…. een tijdje later kwam ik ze weer tegen…! Een rondje fietsen om de kerk is er hier niet bij, er is maar één weg..! Degene die even gaat fietsen heeft dus elke keer twee mogelijkheden, eerst naar het noorden en terug of eerst naar het zuiden en terug….Het lijkt me overigens een prima 

rit om met de racefiets te doen (wel via de E45 want de weg is goed) heuvel op, heuvel af en soms uitkijken voor een paar overstekende rendieren…..

Vandaag begint met – en dat is bijna niet te geloven – cultuur…! Voordat we op weg gaan duiken we een heus museum in…! In Jokkmokk ligt namelijk het Sami museum. We fietsen nu al dagen door Lapland en het enige wat ik van de Lappen weet is dat ze in mooie kleren rondlopen, althans, dat herinner ik me uit de schoolboeken. Maar…ik heb nog geen enkele Lap in een dergelijk kostuumpje gezien…! Nu heb ik het over “Lappen”, eigenlijk is dit een scheldwoord, en welicht heben wij er de woorden “vetLAP” en “LAP”zwans en smeer”LAP” aan ontleend…. Hier spreekt men dan ook over de Sami of Samen. De Sami, van oorsprong een nomadenvolk, hebben hun eigen taal, eigen vlag en eigen parlement en het volk komt in Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland voor. Leefde men vroeger van rendieren en visserij, vandaag staan ze gewoon achter de kassa bij de ICA of COOP en “jagen” ze in hun auto over de E45. En dat ze stro in de schoenen deden om de voeten droog te houden, het zou nu nog van pas kunnen komen !

Om kwart voor elf zitten we op de fiets en gaan we steeds noordelijker. Het zal een dag worden die de voorgaande smerige dagen in het niet stelt………. Het is eigenlijk de dag dat de expeditie écht lijkt te beginnen..! We zitten boven de poolcirkel en het schijnt dat we dat moeten weten..! Vanaf de start moeten we opboksen tegen een koude noorden wind. Het is meter voor meter geven en nog eens geven om na een  uur fietsen 12 km op de teller te hebben staan. Waar we ook kijken, overal donkere wolken en als we besluiten de derde broek over de tweede aan te doen (wielrenbroek, lange broek, regenbroek) dan zijn we net op tijd. Met bakken komt de regen uit de lucht vallen en we moeten het stuur goed vasthouden om niet naast de weg te belanden. 

Als het een moment opgehouden is met regenen komen we langs “Harsprangsfallet” een waterval maar ook een machtig mooi uitgesleten rotsmassief. We laten de fietsen even voor wat ze zijn, sluiten ze niet eens af en volgen het pad dat ons toch wel erg ver van de fietsen brengt maar….welke gek zou er in deze omgeving vandoor gaan met onze fietsen ? 

Na een tiental minuten vervolgen we onze weg en het zal een zware weg worden. Regen, wind, natte sneeuw teisteren ons en ik zie de thermometer op mijn fiets van een keurige 7 graden terugvallen naar 3 graden..! De heuvels naast ons hebben al een wit laagje en ik denk dat mijn tenen ook al behoorlijk aan de witte kant zijn. Mijn overschoenen en fleecetrui zijn voor Bas, die zich wederom niet laat aanmerken dat dit toch niet meer leuk is. Als we in de regen die stop maken komt ons een Fransman achterop. Hij is vanuit Amsterdam vertrokken en is zomaar wat rond aan het fietsen, misschien wel richting Finland of toch naar de Noordkaap, hij weet het nog niet.

Rond  klok van acht arriveren we in Ģällivare, een van de grotere plaatsen die we de laatste dagen zijn tegen gekomen. We zitten hier in een hotelletje omdat we allebei vinden dat we het verdiend hebben. Ik heb het koud en kruip eerst in bed en ga me daarna een tijdje douchen. Hierna eten we onze voorraad aan brood, de cup a soup, yoghurt en onder het genot van die kop thee met chocola zijn we bijna vergeten hoe zwaar het vandaag was. Alleen voelen we het nog aan onze benen….! Zomer in Zweden,  het valt niet mee en zeker als ik de voorspellingen voor de komende dagen bestudeer.

Oh ja…de inheemse “oei oei” vogel is een kraanvogel. Ik heb ze vaak over zien vliegen maar dat het zo’n grote beesten  zijn…en…..misschien vraagt u zich af hoe die postbode in zo’n uitgestrekt land zijn ronde moet maken. Nou, eigenlijk heel simpel….

expeditie Noordkaap dag 27. 20 juni Moskosel-Jokkmokk (110 km)

Vandaag is het vroeg opstaan want op het programma staat een behoorlijke 100-plus route. Het gaat naar Jokkmokk !!

 Tel hierbij de wind uit het noorden dan mag duidelijk zijn dat het zwaar wordt. Sinds Bas enkele dagen geleden last heeft van bovenbenen en knie hebben we besloten elke 10 km even die korte pauze te pakken. Ook is hij een iets kleinere versnelling aan het trappen om zodat zo weinig mogelijk druk op de knie komt en… het helpt ! Stuga Moskosel (foto)

Als ik op kwart voor 7 eens opsta en water ga halen zie ik Kristof, de Duitse Noorkaap fietser, al vertrekken. Wij vertrekken vandaag vroeg maar zo vroeg…? Na een heerlijk ontbijt zitten wij om tien over acht (goed warm aan) op de fiets. Meteen na de start natuurlijk weer rendieren (we hebben er nu al zoveel gezien..!) en héél weinig verkeer. Het duurt een kwartier voordat ons een vrachtauto tegen komt…… 

Vanaf de start is het weer behoorlijk klimmen. Het zou volgens de weersite droog blijven maar… ook die kan het wel eens mis hebben en zo dus ook dit keer. Regende het in de morgen al eens een half uurtje, in de middag plenste het zelfs drie kwartier. Zoiets betekent dan in de regen de regenkleren uit de tas halen, de droge windstopperjas uitdoen en opbergen en vervolgens de regenkleren aandoen en ik kan u verzekeren… het is een natte aangelegenheid. 

Als we na 50 km in Kabdalis aankomen en willen omkijken naar een restaurant dan valt dit even tegen. Enkel een “alles onder een dak” winkeltje (zeker geen hofleverancier !) waar we ons middagmaal in de vorm van “kaffee und kuchen” 

nemen. Na de stop wordt het allemaal een stuk gemakkelijker, het gaat niet meer zoveel op, de wind is een stuk minder en zelfs de regen deert niet meer. En…na regen komt vandaag dus echt zonneschijn waarbij het zelfs “warm” wordt ! Zeker een graad of 17 zal het zijn…! Toch blijft de jas aan want als er moet worden gedaald zorgt de wind toch er voor dat het behoorlijk fris aanvoelt. Vandaag  ook het een of ander inheems vogelsoort “ontdekt”. Wie de naam hiervan weet mag het zeggen. Ik ben benieuwd..!

Het bijzondere moment van deze dag is een km of 7 voor Jokkmokk. We bereiken een nieuwe mijlpaal op onze route: we gaan over de poolcirkel..! We beseffen dat we al erg noordelijk zitten want de poolcirkel loopt ook over Alaska, Groenland

 en Siberië. In deze contreien kan het in de winter wel minus 45 graden worden (in mijn voorbeschouwingen – Noordkaap 7 -voor deze expeditie heb ik het al eens gehad dat mobiel bellen hier in de winter niet mogelijk is omdat de telefoon in no time leeggetrokken wordt vanwege de kou). Als we op de poolcirkel aankomen schijnt de zon en permitteren we het ons om de jas even uit te doen echter…. zo  gauw de zon achter de wolken verdwijnt is het fris en de resterende 7 km – met een koude noordelijke wind – hebben we het toch weer koud gekregen. En dan te bedenken dat we nog 800 km noordelijker gaan…..

Jokkmokk, weerman Thijs Zeelen van L1 heeft het er ’s winters vaak genoeg over, is een gemeente met 5000 inwoners en als u weet dat we gemeente Jokkmokk  95 km geleden al binnen gefietst zijn (de touristinfo zegt dat het oppervlak van deze gemeente de helft van Zwitserland is !)  dan mag het duidelijk zijn dat in dit kleine dorpje niet echt veel los is. Dat er wederom twee supermarkten zijn, er een hotel en een vandrarnhem is, is mooi meegenomen. De tent blijft keurig ingepakt.

oh ja…misschien krijgt de mevrouw van de camping in Slägnas nog gelijk. Morgen gaan we naar Gällivare en…er wordt 

sneeuw voorspeld en de temperaturen gaan in de nacht onder het vriespunt en overdag…. 7 graden! Uiteraard hopen we – en u zeker ook ! – dat we de tent dan wederom binnen mogen parkeren. In elk geval…de was is weer gedaan ! Alleen hopen dat ie morgen droog is want Bas heeft al zijn wielerbroeken in de was……. 

Expeditie Noordkaap dag 26/27. Een nachtje Moskosel 19/20 juni 2017

• Een nachtje Moskosel is genieten. Bas kan heerlijk slapen want we hebben alle muggen uit onze Stuga weten te houden en ik heb me bezig gehouden met die midzomernacht zon. Wat een mooi verschijnsel en…wat hebben we een mooi stekkie. Pal aan het water en een grote open watervlakte voor ons. Leuk is het om rond half twaalf de zonsondergang te zien, dacht ik ! Maar, ze ging niet onder…..Om kwart over twee staat de zon nog steeds laag aan de horizon en het blijft de hele nacht licht. Tegen de klok van 4 staat ze alweer flink te schijnen en klimt ze alsmaar hoger. De zon loopt ahw over de horizon, een verschijnsel waar ik enkele uurtjes nachtrust overigens heel graag voor heb willen inleveren.

expeditie Noordkaap dag 26. 19 juni Slagnäs-Moskosel 98 km

Dat het een eeuwigheid leek te duren voordat de afgelopen nacht voorbij was kwam enerzijds doordat de muggen uit allerlei reten en kieren toch tot onze stuga wisten binnen te dringen. Zelfs de afzuigkap was door Bas hermetisch dichtgemaakt en toch bleven de muggen Bas maar aanvallen. Was Bas met de muggen bezig, ik kan maar niet genoeg krijgen van het feit dat het hier maar niet donker wil worden en meen elk uur van de dag te moeten hebben gezien. 

Om negen uur trappen we weer af. De zon schijnt maar het is fris. Het gaat richting Arvidsjaur, de stad of het dorp dat in Östersund al aangegeven was (452 km). Met een flinke wind uit het westen meenden we de eerste 50 km tot Arvidsjaur spekkoper te zijn alleen ….dat het zo beestig omhoog ging…daar hadden we geen rekening mee gehouden.  Over beesten gesproken, wederom zien we veel rendieren op de weg, in de struiken en in de bosjes. De dieren zien in de auto’s geen gevaar, ze blijven gewoon op de weg. Fietsers zijn ze duidelijk minder gewend want als wij eraan komen slaan ze toch op de vlucht. Een rendier (wordt trouwens ook kariboe genoemd) lijkt erg veel op een hert en een eland. Bij een rendier heeft – in tegenstelling tot eland en hert – het vrouwtje ook een gewei (zie foto van gisteren: rendiervrouwtje met 2 jongen). Foto beneden 3 dagdoelen op één bord.

In Arvidsjaur is het te doen…! Met z’n 4.500 inwoners is het de grote gemeente en…dat straalt het ook uit. Hier zien we de Duitser van gisteren ook terug. Hij zit in de een of andere pizzatent. Omdat er een hotel is in deze plaats fietsen wij wat verder door en gaan in het hotel voor de perfecte lunch met soep, rijst, aardappelen, diverse soorten vlees, drankjes, ijs en koffie en koek na voor de prijs van 99 kronen…! (10 euro). 

Na het eten gaan we naar de supermarkt want vanavond wordt het tent of stuga en dus moeten we een voorraad hebben voor de avond, de ochtend en morgenmiddag. We draaien weer naar het noorden en de wind is ook in die richting gedraaid, een koude wind is het en het jasje en die lange broek is geen overbodige luxe. De afgelopen dagen valt ons op dat het landschap verandert. De bomen worden minder hoog en er komen steeds meer open vlaktes.  We naderen de poolcirkel !

Als we na 98 km op een verlaten camping in Moskosel aankomen zien we één tentje staan: de Duitser! We kunnen kiezen tussen twee dingen: het tentje naast de Duitser opzetten of…… het nummer bellen dat in het verlaten hokje aan het raam bevestigd is om een stuga te regelen. Er wordt opgenomen en de campingbeheerder is in Arvidsjaur, 48 km hier vandaan. Gelukkig komt hij meteen naar de camping want geld verdienen, dat willen ze allemaal. Verder fietsen heeft overigens geen zin want het eerstvolgende dorp ligt op 50 km en dat betekent zeker 3 uur extra fietsen , uitgaande van 16 km per uur ( en dan moeten de omstandigheden goed zijn én… dan heb ik de 10 km stops niet eens meegeteld.)

Een uurtje later komt ie, en dat werd hoog tijd !!!, want wij zitten te vernikkelen van de kou. De regen en harde wind maakt het nog eens extra koud; we hebben zelfs de slaapzak van de fiets gehaald om ons in te wikkelen en hebben het over de mussen die in Nederland vandaag van de hitte van het dak vallen….

Voor 400 kronen (hij vroeg 500) hebben we – wel zonder rekening !!!! – een stuga op 10 meter van het water en een machtig mooi uitzicht waar we – de zon schijnt inmiddels weer – vannacht ongetwijfeld een machtig zonsondergangstafereel kunnen bewonderen. 

Oh ja, die muggen. Onderweg hebben we er geen enkele last van maar nu…. we hebben een stuga eersterangs aan het water…! Zelfs met genietbank op ons terras alleen… we moeten het delen met heel veel muggen…! We zitten lekker binnen en hopen dat we het mugvrij hebben gekregen….. en…voor het eerst eten uit ons voedselpakket en…het smaakt ons heerlijk…!