14 oktober 2017, de thermometer geeft zomerse waarden aan. Het is “korte-mouwtjes-weer”. Men zou inderdaad bijna denken dat het zomer is ware het niet dat de bomen
“terrasjes-weer”
“verradertje” spelen. Het is een lust voor het oog om naar de mooie groen-geel-rode bladeren te kijken waarbij ook gezegd moet worden dat het opletten is vanwege de vele gevallen bladeren.
Vandaag gaat het vanuit het paparazzipleintje richting Kückhoven en Katzem, twee dorpen waar de baggermolens van Garzweiler II eerst wél bruinkool zouden baggeren maar …… die nu toch gelukkig verschoond blijven van de “reuzenbaggermolens” en… mogen blijven bestaan.
Vanaf de start vliegen Mario en Rene er meteen in en kan ik me slechts beperken tot 
volgen. In Postert kom ik zelfs nog twee twc-fietsers (Frans en Jos) tegen in hun oude, maar nog steeds mooie en opvallende clubtenue. In Postert gaat het de grens over en is het meteen in de beugel en…meteen weet ik dat het vandaag een zware dag zal worden; ook al heb ik de meeste fietskilometers dit jaar afgelegd, de meeste en snelle “racefietskilometers” zijn toch echt voor de “de jong men”. Daarbij komt nog eens: ze zijn jonger, lichter en hebben meer snelheid en volgen betekent al meteen “achtervolgen”. In Rödgen draaien we de klim bij de watertoren op en als ik René hoor zeggen dat hij hier nog nooit geweest is weet ik dat de rest van de route ook nieuw voor hem zal zijn: van hieruit gaat het alleen maar oostwaarts. Het gaat langs een groen bosrijk gebied, het gebied van de bron van de rivier de Schwalm en het gaat steeds op en neer en…. het gaat hard…!!! Wegberg laten we rechts liggen en Rheindalen laten wee links liggen maar… de namen zeggen al dat het op en neer gaat…!! de route van vandaag: (via knippen en plakken) https://www.relive.cc/view/1229773629
Halfweg zijn we op het meest oostelijk punt aangekomen en zien we in de verte de 
imposante baggermolens van Garzweiler II. Gelukkig kijken Mario en René nu ook eens naar de omgeving en….achterom !! en zien dat bij Jan het vet helemaal van de soep is. In Katzem – men noemt de bewoners hier “Katzeköpp” doet Jan flink mee: hij zit op de fiets als dat “vogeltje voor de kat”. Hoe zeer Jan zich achter Mario een René verstopt heeft, als volgen moeilijk wordt heeft verstoppen geen zin meer. Nog 60 !! lange kilometers te gaan.
In Baal gaat het zelfs nog even mis. Ja, dat is echt “balen”. De weg ligt open en het gaat zelfs even “te paot” verder. Via verkeersluwe wegen en…de nodige klimmetjes !! gaat het verder en als we in Karken weer de grens oversteken krijg ik bemoedigende woorden als: “we zijn weer in Nederland” en…”nog maar 15 km….”. In
plaats van paparazzi vanuit cameralens gezien
Berg zie ik enkele leden van twc postert bij Smeets op het terras zitten. Ik zie geen mooie gele truien meer…het is me
afzien of niet: toch oog voor mooie plaatjes
allemaal een beetje zwart voor de ogen geworden…..
Na 4 1/2 uur en 120 kilometer zit een mooi rondje Katzem erop. Ja…volgens Mario en René was het erg mooi. De routecommissaris keek eens op zijn computertje en zag dat er vandaag 444 hoogtemeters waren gefietst en dat met een gemiddelde van 28 km en vond het meer dan “mooi goed”.
betekenen, dat het ook een traditie is dat het wegseizoen met goed weer wordt afgesloten…. dat hebben we helaas niet voor het zeggen. Ik sluit me voor vandaag geheel aan bij de spreuk van Joseph, sedert enkele jaren Nederlands kampioen toerfietsen.
Ik ben verbaasd als ik om drie uur in sporthal De Wieë arriveer (met de auto). Er staan een aantal fietsen !!! En ja hoor, tien echte die-hards zijn de regen niet uit de weg gegaan en zijn op de fiets gestapt want het is niet alleen traditie dat de clubkampioen onder het genot van koffie en vlaai wordt bekend gemaakt, de traditie van het afrijden schijnt ook niet gebroken te mogen worden, weer of geen weer…!!!
moet worden dat degene die het tweede stuk aan zich voorbij laat gaan er eigenlijk niet écht bijhoort of… het zou moeten zijn dat het niet fietsen vandaag deze beloning in de weg staat.
de tenen moeten komen maar…thuis kan in elk geval gezegd worden dat het weer een zware middag was !
volgend jaar gaat hij twee keer met een groep naar de Balearen , de strandrace in Egmond aan zee, de fietsreizen en ritten van het afgelopen seizoen en….. er wordt door menigeen alweer vooruitgekeken naar 2018 !
mister twc aangekondigd als de man die sinds de oprichting van de club thans de vijfde kampioenstitel opeist. Dit zegt iets over de gedrevenheid van deze man en… het zegt iets over de beleving. Fietsen als tijdverdrijf, fietsen als sociaal gebeuren samen met de andere fietsvrienden en fietsen als absolute hobby nummer één. Sprak hij in 2014 nog de woorden dat dat wellicht zijn laatste kunststukje zou zijn, drie jaar later lapt hij het weer. Voor niemand is het nog een verrassing als hierna door de voorzitter wordt uitgesproken dat Wim Diesch wederom clubkampioen is.
Allereerst is oktober een echte aarzelmaand, het kan heerlijk warm weer zijn en…het kan koud zijn. Het is soms windstil en enkele dagen later kan het behoorlijk stormen. Soms is onbewolkt en … het kan de hele dag zwaarbewolkt zijn. Aan het begin van de maand staan de bomen nog vol in het blad en aan het eind hebben ze al heel wat blad afgegooid. De ene dag zijn de bladeren nog groen en enkele dagen later ziet men ineens gele of rode bladeren aan de bomen.
bij Lepato en een overwinnning van de Romeinen – en dat vanwege het bidden van de rozenkrans – op de Ottomanen. Ooit kreeg ik eens zo’n ding en eigenlijk ben ik nooit verder gekomen dan het tellen van de kralen. Het zijn 50 kleine- en 5 grote kralen die staan voor het bidden van 5 onzevaders en 50 weesgegroetjes, het zogenaamde “rozenhoedje”.
Onze oosterburen spreken ook wel eens over de “Goldene Oktober”. Nu is die niet altijd goud maar als de zon schijnt en de temperaturen weer eens richting de 15 tot 20 graden gaan dan is er met de mooie herfstkleuren inderdaad maar één woord mogelijk: “goud”.
me mag ook duidelijk zijn. Oktober heet namelijk niet voor niks “wijnmaand”. Het is de maand dat de grote druivenpluk plaatsvindt en de druiven op weg gaan om wijn te
worden. Het is de maand dat de rosé en de chardonnay plaats maakt voor de rode wijn en ik weer heerlijk kan kijken, ruiken, slurpen en proeven. Het is tijd om eens de kelder in te 
duiken en onder het stof van de fles naar het etiket te kijken en….eraan te beginnen.
september om 20.01 uur zover dat we de herfst zijn ingegaan. Een herfst die weerkundig eigenlijk al 3 weken bezig is want de weerman/vrouw of (genderneutraal: “het weer”) spreekt al op 1 september over de herfst.
welkom voer voor de vogels. De bloei is uit de oleanders en alle bloemen gaan in de slaapfase.
verder dan 100 meter kunnen kijken. Wat is de wereld weer heerlijk klein.
wordt nogal wat lek gereden maar…geen probleem, de materiaalwagen zorgt voor een nieuw wiel en de motards zorgen dat de onfortuinlijke weer keurig wordt teruggebracht in de groep. Elke groep wordt aangevoerd door fietsers van het Naers-peloton. Wat doen de
gereden; reden temeer om nog even gezellig bij die kop koffie en dat stuk vlaai na te praten over deze mooie tocht. Dat de jongens uit Naer geen pap in de benen hebben blijkt uit het gemiddelde: een keurige 28 km/u.
binnen zitten en maar eens wat door te draven over “high-zijn”. Harvey is nog niet voorbij of Irma zorgde voor enorme verwoestingen en Jose, Katia, Lee en Maria dienen zich al aan. Hier zal de wind niet zo “high” zijn dan in het land waar alles bigger en 
vooral higher is maar Quasi Modo is nog niet goed voorbij of Reinhold kwam en inmiddels is het Sebastian die ons aan het door elkaar waaien is en die vandaag de bomen, die nog vol in het blad staan, behoorlijk zal geselen. Het nieuws spreekt al over een “ontregeld Nederland” door de eerste herfststorm…!!
de zevende hemel is. De een gebruikt dat jointje, de ander snuift en weer een ander dat biertje of….gewoon wat anders om heel high te zijn. Bent u al eens high geweest…??? Nee….??? Nou, ik anders wel én…in velerlei opzichten zelfs !!
vaste land van Europa, 3500 km van huis en verder fietsen kon niet want een waterfiets huren was niet mogelijk. Eenmaal bij die Noordkaap aangekomen voelde ik me behoorlijk “high” en het eerste dat Bas en ik deden was: die “high five….!!” De uitdaging zat er op, de expeditie was volbracht en de voldoening was groot. De terugweg naar huis deed in niets onder voor dat “high-gevoel”, het ging erg snel en met vliegtuigmaatschappij SAS “high in the sky..!!!”
dames zaten aan de “high-tea…!!”. Dat Bea en ik het afgelopen weekend getrakteerd werden op een mooi avondje “high-wine” was absoluut wederom een “high”point..!!
cinqo op het scorebord. Het zou één van de laatste topprestaties van het Nederlands heren elftal zijn.
Navarro-wijnen en dus zou en moest ik die dag langs de wijnfontein in Irache fietsen en .. zou en moest ik natuurlijk aan die fontein van de wijn lurken en…. ging een bidon met water overboord om gevuld te worden met wijn. Ook al was het warm die dag, dit zou, kon en mocht ik niet voorbij laten
gaan. Uiteraard volgde in Irache die stempel in mijn paspoort en de contacten met de bodega de Irache zijn nog steeds erg goed en de wijn weet inmiddels blindelings de weg naar Horn te vinden. Wijn die dit keer niet in de bidon terecht komt maar in heerlijk grote wijnglazen….!!
150.000 inwoners waar uiteraard heel veel in het teken van de camino staat. Maar…het is niet alleen een “camino-stad”, Logrono is de hoofdstad van de Rioja wijn. Bij het eten werd ik voor een nietig bedrag “getrakteerd” op dat wijntje en het 
viel me op dat die rode Rioja koel gedronken werd en…. dat het heerlijk smaakte.
die hier opgaan in de grote menigte Spanjolen. Het is de opstap-stad naar de andere grote steden Burgos en Leon in het noordelijke binnenland van Spanje waarvan ik alleen maar kan zeggen dat degene die ooit naar Spanje wil gaan toch eens naar de Noordkant moet gaan want….dat is pas écht Spanje. Het is wat vroeg maar…het liefst zou ik nu een flesje Rioja ontkurken en dubbel gaan genieten van de beelden van wielerstad én wijnstad Logrono…!!!
