nieuwe knooppuntenroute

Onder een stralend zonnetje was het voor 15 twc-leden een genoegen om op zaterdag 19 september dit mee te mogen maken. Dat het een verrassende rit zou worden was op dat moment nog niet duidelijk !

Wim had zich – zoals hij zei – behoorlijk "uitgestukerd" om de postert-men eens andere wegen en verrassende stukjes voor te toveren. Dat het veelbelovend was kreeg in de omgeving van Roosteren al meteen een ander aanzien…. "natigheid" en …hier is menig C-rijder behoorlijk vies van. Maar ja, eenmaal nat maakt het dan ook weinig meer uit en dan hoeft men ook nergens meer naar te kijken, dat poetsen komt ’s middags wel !

De route voerde behoorlijk over het Nederlands, via Roosteren ging het bij de ijsboer achterom langs de dode maasarm om zo via Grevenbicht in Obbicht aan te komen. De Maas over in Berg..? Nee dus,   "door !!!" zei Wim !! Menigeen vroeg zich al af waar het knooppuntengebeuren dan zou beginnen … misschien in Stein de brug over…?? Via oud-Urmond ging het naar de Kleine Meers en wat niemand voor mogelijk had gehouden gebeurde…. de route voerde via de weilanden !!??? naar een klein voetveertje (en dan druk ik het nog mooi uit). Capaciteit: 10 personen !! Het was Maan die meteen naar Wim toeging en zei dat een van beiden het eerst moest: "mocht het veer de overkant niet halen dan hebben we altijd nog iemand voor de routes", aldus Maan. "Ja", zei Wim, "dan ga jij met Frans maar met de tweede ronde over". Zo gezegd, zo gedaan. Er werd behoorlijk gevloekt daar bij die oversteek, een hellingsgraad waarbij de Redoute in het niet valt en dat "te poat". En niet alleen om bij het veertje te komen maar ook weer om vanuit het veer aan de overkant te komen……. Een paar slippers meenemen zou geen overbodige luxe zijn. Omdat mijn toestel niet waterproof is heb ik dit gesjravel helaas niet vast kunnen leggen……

Nadat eindelijk Belgische grond onder de voeten was konden we genieten van de nieuwe knooppuntenroute. Jammer dat het de hele dag nat bleef. Achteraf bleek dat de regen juist in het gebied was waar het postert-peleton ook zat, jaomer, jaomer, jaomer. Een hele tijd heeft het goed gegaan maar regenweer, natte ondergrond…de ingredienten voor lekke bandjes. En ja hoor: ineens een schreeuw:"lek"..! Wellicht teveel spanning na die vakantie want het was Rinze die "te poat" stond. Maar…met een lek bandje ben je nergens beter opgeborgen dan in de C-groep met z’n specialisten. Zo ook nu: in no-time was het peleton weer op weg en….in no time hoorden we weer: "LEK" !! Alweeeeer Rinze..!! Nu gingen zich al wat meer mensen met Rinze (en zijn bandje) bemoeien. Er werd eens naar gekeken en nadat het nieuwe bandje opgelegd was kon weer vertrokken worden. Na deze hectiek keerde de rust weer terug in het peleton totdat er weer een "Lek" klonk. "Dat kan toch niet waar zijn, niet toch alweer Rinze", zei Wim en ineens meende iedereen eens te moeten kijken. Maan hing – al biddende als een roofvogel over zijn prooi – over de band van Rinze en ineens had Maan de dader te pakken: een minuscuul steentje….. "de auge zeen nog wie eine jong van twintig" zei Maan. Hierna had iedereen het volste vertrouwen erin dat het nu goed zou gaan en ja….. verder geen onheil meer ! …tenminste op het Nederlands grondgebied…!! Maar ja, vanaf Berg aan de Maas 3 x lek en tot de "grote oversteek" was ook maar eine hanesjprong…..

Bij de kasseitjes in Leuth was het Piet Vr. die er als een pijl uit de boog vandoor schoot en meteen het verschil maakte. "Jao…parcourkennis en veel televisie kijken !!" was het commentaar van Piet. En verder zei hij triomfantelijk: "Fred de Bruyne heeft me geleerd dat je op kasseitjes groot moet trappen, zodat je veel druk op de trappers houdt…". Schreeuwde de ene Piet van vreugde na zijn geslaagde krachtinspanning, de andere Piet (Sevriens) gaf ook ineens een schreeuw op de kasseitjes: "Lek…!!" Piet Vrancken ging meteen naar hem toe en zei dat je op kasseitjes ook op de bolle kant in het midden moet fietsen. Ja Piet, zo kan je op jouw leeftijd ook nog eens wat leren…!!

Het was wederom een mooie route, dit keer weliswaar met enkele hindernissen maar…zoals Wim zei: "dit zijn routes waar achteraf nog lang over gepraat wordt".

Nadat we bij Thorn weer op het Nederlands kwamen en in Maasbracht een aantal man al afzwaaiden was de namiddag voorbestemd om de fiets te poetsen…………..

Advertentie