Cijfertjes

2023, het jaar van de cijfers. In februari mijn 2000e huwelijk cq partnerschapsregistratie. In april een ander mooi getal: 40 jarig dienstjubileum en in mei gevolgd door een ander – soms zwaar bevochten- getal: 5000 bridge meesterpunten en de titel regioneelmeester kan op mijn curriculum vitae worden bijgeschreven.

Vandaag, 23 juni is ook een beetje een memorabele dag. Het is namelijk op de kop af 35 jaar geleden dat ik mij moest melden bij de rechtbank voor beëdiging als ambtenaar van de burgerlijke stand. Echter, voordat het zover was moest je eerst nog door een raadsbesluit benoemd worden. Als toenmalig raadsnotulist kon ik gelukkig notuleren dat er geen bezwaren waren bij deze benoeming.

Het werken als ambtenaar van de burgerlijke stand behelsde aanvankelijk het opmaken van huwelijksaangiftes en overlijdens- en geboorteaktes. Als “derde” ambtenaar weet men dat ook het moment zal komen dat de eerste huwelijksvoltrekking zal komen. Ik kreeg een voorbeeldenboek onder mijn neus met teksten uit het jaar stillekes en een collega vertelde mij wat zo ongeveer te doen was. Meekijken ? Ho maar ! Iedereen doet het zoals hij meent dat het goed is. Internet bestond niet en dus achter het typemachientje mijn eerste toespraak schrijven door zaken uit de boeken te halen; een ambtenaar constateert namelijk maar registreert ook en zodoende kon ik al wat (gemeenschappelijke) zaken zoals geboortejaar, dag, maand, jaargetijde, tijdstip uit de geboorteakte halen. Goh….mijn speech kreeg al vorm !

35 jaar ABS

Dat er in 35 jaar heel wat veranderd is mag duidelijk zijn. De huwelijksaangifte verdween en thans hoeft men alleen nog maar een melding van voornemen te maken. Samenwonen voor het huwelijk kwam wel eens voor maar de meeste paartjes trouwden nog gewoon van “huis uit”. Ook kwam eind jaren 90 een nieuw instituut, de partnerschapsregistratie om de hoek kijken. Was de partnerschapsregistratie aanvankelijk alleen voorbehouden aan mensen van hetzelfde geslacht, thans is partnerschapsregistratie helemaal in bij iedereen en zijn alle rechten gelijkgesteld. Ook de BABSEN, de buitengewone ambtenaren van de burgerlijke stand, bestonden nog niet. Omdat gesprekken met bruidsparen en huwelijksvoltrekkingen in het stad(gemeente)huis steeds meer maatwerk werd én omdat het kerkelijk huwelijk steeds meer naar de achtergrond verdween gingen huwelijksvoltrekkingen toch wel tijdrovende bezigheden worden en dus kwamen er BABSEN voor de huwelijksvoltrekkingen. De fotorolletjes verdwenen (een fotograaf kwam ooit terug om te kijken of ze in de trouwkamer waren blijven liggen !!) en de digitale camera’s kwamen. Werd er vroeger maar op los gefotografeerd, thans komt eerst de vraag of men mij ook mag fotograferen……… Tja.—ook al ben ik niet zo fotogeniek, het mag !

Gelukkig heb ik mijn ding na al die veranderingen kunnen blijven doen. Aanvankelijk in Tegelen, na de herindeling bij de gemeente Venlo bleef ik de trouwambtenaar in Tegelen en na verloop van tijd kreeg ik het voorrecht om de trouwambtenaar van het stadskantoor te worden waarbij ik ook het voorrecht kreeg om “buitenshuis” aan te moeten treden als mij verzocht werd om een huwelijk te voltrekken.

Vijfendertig jaar trouwambtenaar, meer dan 2000 huwelijken/partnerschapsregistraties waarbij ieder paartje zijn/haar aandacht kreeg en ik me heel graag als trouwambtenaar van de “gewone man/vrouw” blijf presenteren. Oh, what a job ! En het zit er nog niet op ! Gelukkig maar ! Nog minimaal één jaar mag ik als gewone ABS (ambtenaar burgerlijke stand) mijn ding doen dat men “werken” noemt maar eigenlijk doe ik dat pas ná de huwelijksvoltrekkingen….. en….na mijn dienstverband als ABS krijg ik misschien ook nog eens het predicaat “Buitengewoon”ABS.