“wie wat bewaart, die heeft wat…!!!”.
Het bovenstaande spreekwoord geeft aan dat het bewaren van zaken op lange termijn voordelig kan blijken. De vorige week kreeg ik een foto toegestuurd van Marcel. Met Marcel ondernam ik in mijn jeugdjaren veel. Het eerste autoritje met de “nieuwe” auto van Marcel ondernamen we samen. We gingen naar de Heelderpeel en …. het ritje én de auto eindigde die dag op een betonnen verhoging bij de ingang van diezelfde Heelderpeel. Ook onze hobby’s waren veel van hetzelfde; we spaarden postzegels en we gingen met de brommer naar Maaseik om de nieuwe postzegels te halen. Marcel was de technische man en moest ik een huiswerkopgave maken met lampjes en batterijen, Marcel hielp me. Op het gebied van sport had ik wat meer maar….Marcel deed mee. De keukentafel werd omgebouwd tot tafeltennistafel en de hele kamer was voor ons ! En tegen de tijd dat het avond werd was het tijd voor de kaartcompetitie. Er werd gerikt, soms wel met 8 man !
Toen ik in 1972/1973 het plan had om te gaan voor een racefiets was het Marcel die 
meedeed. Of het écht zijn ding was heb ik me altijd afgevraagd maar Marcel deed mee. Zo gingen we samen naar Echt waar Jo Geurts een begrip op wielergebied was. En ja hoor, hier kochten we onze eerste racefiets. Een Gitane met een wel aardig kleurtje vonden we. Voor de rest wisten we niets van fietsen alleen dat met zo’n racefiets wel hard gefietst kon worden. Het schakelen was een verhaal apart. Je moest het “in de smiezen” hebben en het ging geregeld mis. Ver en veel hebben we niet gefietst op deze fiets. Rondjes van 10 tot 20 kilometer was het maximum.
Al gauw ging ik alleen op mijn racefietsje op pad en toen ik – bijna een kilometer van huis – ook nog eens een lekke band kreeg bleek dat er tubes op de fiets zaten. Plakken was niet mogelijk. Buurman Niek kon de bandjes gelukkig naaien maar ook hierna schoot het niet meer echt op. Op tubes rijden was niets, ze moesten met een roze goedje op de velg worden geplakt en de handen zaten na deze onderneming net zo vol met het goedje als de velg. Voor mij was het met deze fiets hierna gauw gedaan. Marcel had toch meer met brommers en auto’s en ik maakte nog eens een ommetje naar Jo Geurts voor een andere fiets (2) met in elk geval géén tubes.
Voor Marcel zat hiermee het racefietsverhaal erop. Tot ik de vorige week een foto van Marcel kreeg met…… inderdaad die Gitane !!! een foto en het korte commentaar “ken je deze nog…??” Meer dan 45 jaar na aankoop heeft hij de Gitane nog staan. “Bijna rijklaar”, zegt Marcel. “Alleen de bandjes zijn versleten”, is zijn verdere commentaar, natuurlijk ook niet wetende dat er wel degelijks tubes op die fiets zitten !!
janpaparazzi 