de tijd staat even stil

Vandaag staat de tijd even stil. Ik zet de klok even 50 jaar terug ! Een halve eeuw – ja, twee generaties !! – gaat de tijd terug !! Terug in de tijd dat de weg van Horn naar Roermond nog tweebaans was, er nog geen Lateraal kanaal was en men van Haelen via de Weerd naar Horn kon reizen. De weg naar Amsterdam was een bouwput want men was volop bezig met de aanleg van de E9 (nu A2). Het veer in Wessem was net uit de vaart, een mooie grote brug over de Maas zorgde hier voor een goede noord-zuid verbinding.

Vijftig jaar geleden, het straatbeeld werd bepaald door Renault Gordini’s, Ford Cortina’s, Opel Kadetjes, VW kevers en…soms een Mercedes Benz.

Vijftig jaar geleden, de Maas trad elk jaar uit haar oevers en in de ondergelopen weilanden kon geschaatst worden. Op zaterdag was het – na een morgen school – bijna weekend, iedereen was zuinig en de boerenleenbank leegde geregeld menig spaarpotje. Betaald werd met cent, stuiver, dubbeltje, kwartje, gulden en rijksdaalder. Elke buurt zorgde voor dat Sint Maartensvuur en als het zover was dan werd een lampion gemaakt van een uitgeholde suikerbiet van boer Thei Op ’t Root.

Vijftig jaar geleden, de bakker en de melkboer kwamen nog langs de deur en de groentewinkel en de slager hadden de winkel nog vol. Een supermarkt kende men niet en de term “druk, druk, druk” was nog volop ingepakt door “festina lente”.

Vijftig jaar geleden, 20 januari 1970, het was een koude winterdag, de VGLO had ’s avonds cursus middenstand, bridgeclub Horn kaartte op deze dinsdag in de zaal van Bethanië en op tv werd gekeken naar de westernserie “High Chaparral” met Manolito en Buck in de hoofdrollen.

Exact 50 jaar geleden, de dag dat mijn vader er zomaar tussenuit piepte. Veel te jong werd een hartaanval hem fataal. Hoe zijn stem klonk ? Ik weet het niet meer. Dat hij grappig was ? Veel heb ik van horen zeggen. Een vakantieganger..?? Dat was hij niet ! Wel schreef hij – de thuisblijver –

brieven naar ons vakantieadres. Brieven waarin stond dat hij vanwege de hitte met de kippen naar natuurbad de Heelderpeel was geweest.

Vijftig jaar geleden, een halve eeuw, een hele tijd maar herinneringen – zoals dat pakje Old Mac sigaretten voor hem halen bij Frans, als peuter samen door de Breule, dat ijsje dat hij op zondag meebracht – die blijven.

Vandaag, 20 januari 2020 doet me beseffen dat de tijd snel gaat. Mooi om terug te kijken en een dikke knipoog naar het verleden en naar boven geven maar…. uiteraard, vooruit blijven kijken ! en wederom moeder te citeren als ze weer eens zei: “de tijd gaat snel, gebruikt hem wel …!!”.