expeditie Noordkaap dag 23. 16 juni Tullingsås-Vilhelmina (130 km)

Als Bas vannacht om half drie wakker wordt denkt hij al op te moeten staan, het is al licht..! Inderdaad, het is licht en gedurende ons verblijf zal het ’s nachts ook niet meer donker worden. Meende ik tot voor kort dat dit verschijnsel zich maar korte tijd en helemaal op de noordpunt voordoet, het midzomernachteffect, dat het een heel etmaal licht is komt gedurende de maanden juni en juli in geheel Lapland voor…!

Na de rit van gisteren heeft Bas wat last van een spiertje of pees in het bovenbeen. Zullen de 106 km van gisteren vandaag hun tol eisen…? Het is Bas die aangeeft dat het vandaag een lange rit gaat worden want in tegenstelling tot zaterdag wordt goed weer voorspeld. Ik zeg hem dat hij volgens het “smart” principe te werk gaat, een principe waarvan ik me overigens alleeen nog maar de “s” kan herinneren en deze ook in de rit naar Karlstad heb toegepast. De “s” van “strategisch”.  Krijg ik ook nog van Bas te horen dat dit niet juist is, het is namelijk de “s”  van specifiek en vervolgens had hij het nog over meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgebonden. …  Zal het nu wat langer hangen blijven omdat ik het opgeschreven heb?  Och, wat maakt het ook allemaal uit..! De “‘s” van “Strategisch “vind ik eigenlijk best goed zo.

Net onderweg geeft Bas me in drie woorden Zweden aan: “zitmaaiers, Volvo en rode huizen”. De typische Zweedsrode

(Falurood) kleur is genoemd naar de kleur in de kopermijnen in de zweedse stad Falun. Overigens hoeft men helemaal niet naar Zweden om dergelijke gekleurde huizen te zien. Omdat de Zweden vroeger heerschappij hadden in Noord-Duitsland komen dergelijk gekleurde huizen daar ook nog voor.

Vanmorgen wordt vroeg gestart: om kwart over 8 ! zitten we al op de fiets. Het is aangenaam weer en in korte broek, shirt en mouwtjes gaan we beginnen aan de wellicht  wel langste rit van onze trip. Een rit die ons door 3 landsdelen van Zweden zal voeren. We starten in Jämtland, gaan door Ångermanland en komen uiteindelijk in het u allen bekende Lapland uit. Dit is het meest noordelijke, grootste en de dunbevolktste landsdeel van Zweden. We zullen er zeker nog een dag of 7 “werk” aan hebben om ons hier doorheen te fietsen….

Vanuit Strömsund maken we meteen al wat hoogtemeters en genieten van overstekend wild (ree, fret?) en kunnen op de E45 zelfs naast elkaar fietsen. Soms duurt het minuten voordat er een achterop komer of tegenligger komt. Tussendoor stoppen we een aantal malen om – inderdaad – die foto te maken maar ook hebben we geregeld die (korte) stop, al is het maar om even dat achterwerk te ontlasten. Een hele dag op dat zaaltje zitten, het went niet !!! Tussen de middag pakken we weer dat lunchbuffet mee, dit keer een heerlijk maal, misschien wel omdat we al  55 km gefietst hebben. De wind hebben we nog steeds keurig mee en de temperaturen komen zelfs op 22 graden uit.

rond half twee is van de zon niet veel meer te zien en krijgt Bas zijn “regendoop”.

Gelukkig wordt het gauw droog en als we in Lapland aankomen willen we het weten ook. Alweer een mijlpaal op onze expeditie…! Dus..die foto bij die palen.  De eerste stad in Lapland is Dorothea en meteen moet ik aan mijn nichtje in Thorn denken; zal zij weten dat er in het hoge noorden van Zweden een plaats is waarnaar zij vernoemd is…?

Zou de door mij uitgestippelde route in Messelefors eindigen, we gaan door…! en nadat we het laatste uur ook nog door de regen gefietst hebben en het toch wel behoorlijk afgekoeld is stoppen we in Vilhelmina, een gemeente die zo groot is dat het aantal inwoners per km2 uitkomt op 1…! Wij hebben er in elk geval een goed bed, een douche en…een goed avondmaal gevonden.

Voor de rit van vandaag wil ik Bas toch complimenteren. Kapot aan het eind maar zonder het zich aan te laten merken heeft hij zijn eerste 100+ rit afgelegd. Vandaag zijn we zelfs 130 km dichterbij dat doel gekomen…! En morgen…?  Er is regen voorspeld en de wind zal uit het noorden komen….. Hoever het ons zal brengen. ..? Dat weten we morgen!

Oh ja, wat is het fijn om te lezen dat men ons thuis op de voet volgt. Het is thuis en in de vakantielanden goed weer -absoluut geen weer om achter dat scherm te zitten! – en toch gaan zelfs degenen die helemaal niets met een “kompjoeter” hebben elke dag op zoek naar de aanknop om er toch maar bij te zijn. Ook de lieve kaartjes, telefoontjes en bezoekjes aan het adres van Bea (nog zevetieën daag maedje) ; doen haar  – en mij !!!! – erg goed. Tot morgen…!