c-route Ratheim

Koud, koud en nog eens koud hoor ik maar steeds als ik aan de start sta van het door Rinze uitgetekende rondje naar Ratheim. Temperaturen, die niet boven de 10 graden

dik ingepakt

uitkomen en daarbij ook nog eens een behoorlijke wind uit het noorden en men weet genoeg en dus staat iedereen dik ingepakt aan de start.

Nu heb ik al de nodige rondjes van Rinze mee mogen fietsen

in de beugel…

en of het nu een rondje “gevangenis”, een rondje “Wurm” of een rondje Ratheim is, het zijn allemaal rondjes die over voor mij “onbekend Duitsland” gaan waar ik mijn ogen en dus ook fototoestel goed de kost kan geven. Ja, ook dit keer zal dit weer het geval zijn en met het fototoestel in de aanslag ga ik samen met 19 anderen op pad.

Vanaf Postert gaat het meteen op het Pruus en meteen schieten namen als  “End” (en dat

en nog meer klimwerk. v.l.n.r. Rinze, John, Piet, Paul en Joop

helemaal aan het begin van de tocht), Feldstrasse (het gaat immer dwars door de velden) en “zur Wolfskaul” aan ons voorbij. Iets voorbij Birgelen komen we bij de “Entenpfuhl” en gaat het links”af” behoorlijk “op”. en kan meteen iedereen volop in de beugel. Boven is het uiteraard wachten en daarna gaat het via Vossem en Genfeld naar Altmyhl en de ingewijden hebben het al over de hier talrijk aanwezige heuveltjes (wil je de hier aanwezige heuveltjes allemaal op en af fietsen dan refereer ik aan de tocht “slinger van Linger” van Peter, die binnenkort in het programmaboekje van twc postert zal staan). De namen zeggen mij allemaal niets maar de rust is veelzeggend.

ohhhhhhhhhh, wat een mooie omgeving !!!

Even later komen we in Ratheim aan, een plaats van een slordige 9.000 inwoners en bekend vanwege de steenkoolmijnen (de laatste werd in 1997 gesloten) en de schoenenindustrie. Stille getuigen van de mijnbouw zijn nog steeds waarneembaar en meteen krijg ik verhalen over de routes van Henk Kersten waarbij iedereen even van de fiets moest om over de draad te klimmen en vervolgens kon met een bergverzet de klim naar de top van de mijn beginnen….. (dat waren nog eens tijden..!!). Maar Ratheim is meer, het is een levendig plaatsje met mooie gebouwen en daarnaast uiteraard de Roer, die enkele kilometers verder in thuisplaats van twc postert, Roerdalen, ons land instroomt.

Opvallend tijdens de C-routes is toch wel het aan de kant van de weg staan. Tja…we zijn

Joop , Jan en Paul staan erbij en kijken ernaar

met de iets ouderen onderweg maar dat langs de kant van de weg staan dat hoeft toch echt niet. Was het tijdens de eerste tocht Frans, die zijn mooie fiets niet genoeg kon tonen en dus onderwijl ook maar eens “LEK” riep zodat iedereen zijn fiets wel moest bewonderen, een week later was het Jan die de groep aan de kant

en de rest…lekker klasjenere en genieten 

zette vanwege  “zijn” lekke band en dit keer is het Huub (“normaal gebeurt me dit nooit”, zegt hij nog) die met een platte komt te staan. Maar…. ondanks de kou is het geen straf om hier even stil te staan; de een gebruikt het als sanitaire stop en Joop, zie foto, die doet zich tegoed aan die reep.

Het rondje is van Rinze maar als hij de groep vervolgens ook nog eens vlakbij Schwanenberg stuurt lijkt het wel het rondje van Joop, zeker als hij vlak voordat de groep in Selsten komt ineens niet meer bij de groep is. er dringen geluiden door dat het om een sanitaire stop gaat en dus wordt gewacht, gewacht en…nog eens gewacht maar…in geen

JOOOOOOOOP…!!! WAAR BEN JE…??

velden of wegen is Joop te zien. Omdat de telefoon ook geen uitkomst biedt gaat het verder over de “hoogvlakte van Waldfeucht”, die met zijn talrijke windmolens iets weg heeft van de hoogvlakte bij Burgos en Leon.

In Maria-Hoop – het is al laat geworden – gaat

en de complimenten voor Rinze !!

het vervolgens via de kortste weg naar café Smeets in Berg want…… napraten hoort er nu eenmaal bij. Dat het wederom een fantastisch mooie route was blijkt uit de vele reacties vanuit de groep en de deelnemers, die allemaal even langs Rinze fietsen om hem te danken.

 

 

Advertentie