De aankondiging op de site van twc Posterholt liegt er niet om: in dik rood geschrift 
wordt het paparazzirondje aangekondigd. Dat degenen die niet graag over grindwegen rijden thuis zijn gebleven komen bedrogen uit: de route heeft geen enkele grindweg !! Ging het ’t vorig jaar nog over twee van dergelijke “secteurs”, geen enkel paparazzirondje is hetzelfde en dat hebben de 12 deelnemers geweten !
Vanaf de start zit het tempo er lekker in en af en toe zorgt Marco voor het muzikale 
gedeelte door op gevaarlijke punten dat fluitsignaal te geven. Via Linne gaat het de stuw over en langs het kanaal richting Horn. Dat op deze dag maar één man de hoofdrol opeist wordt hier meteen duidelijk als paparazzi himself bij de Horner kerk – en dat zonder te 
vloeken – lek roept…. De eerste lekke band van Paparazzi tijdens een rit van twc Posterholt. Hij zou het wel zelf geregisseerd kunnen hebben want 
wat volgde was een supersnelle fietswissel waar zelfs “Max” jaloers op zou zijn. Twee minuten later ging het weer verder richting Leudal, via Buggenum en Nunhem dwars door het bosgebied en vervolgens via Haelen en Baexem naar Horn.
In Horn is het halt houden op de “piazza del Papaparazzi” waar drank, cake en koek erin gaan als die spreekwoordelijke koek. Na een
twintig minuten durende stop (was het alleen 
ik die dacht dat de groep niet meer op pad wilde???) wordt een ander toontje geblazen. Jan heeft een fluit tevoorschijn gehaald en fluit de groep tot de orde. Het tweede gedeelte van de route zal – aan de vooravond van de klassieker Parijs-Roubaix – 
enkele kasseistroken in zich hebben. Vlak voordat de kasseistroken bereikt worden is het Marco die Jan even moet terugfluiten door te zeggen: “je melodietjes zijn mooi maar je hoeft alleen maar twee keer te fluiten als 
het linksaf gaat en een keer lang als het rechtsaf gaat…….”. Als het door Thorn gaat blijft de fluit “oppe tes” . Hier moet het stuur goed worden vastgehouden als ten eerste een slechte kasseistrook wordt genomen, vervolgens een nog slechtere afdaling meteen gevolgd door een niet lopende beklimming en als klap op de vuurpijl een bar en boze afdaling die België invoert.
In België krijgt de groep nog nooit 
bereden wegen voor de wielen en als het op een gegeven moment linksaf moet is het Hans die zomaar rechtdoor gaat omdat hij meende dat de weg een achterom was….. Via smalle wegen en macadamwegen wordt 
uiteindelijk weer de grens overgestoken bij Neeritter. In Zampert gaat het over de autoweg en onder de Napoleonsweg door richting Wessem om via Maasbracht en Montfort de kortste weg naar café Smeets te nemen waar nog eens uitgebreid over deze route wordt nagepraat én… de een nog lyrischer is dan de ander…….!! Hier worden ook de agenda’s getrokken want…volgend jaar in april wil iedereen er weer bij zijn …!!
tot slot: veel draai- en keerwerk, kasseistroken maar… niet stilgezeten; het gemiddelde van 28,3 km/u mag er zijn.
janpaparazzi 