Op 2 mei 2015 ging een goed “gemutste” (gehelmde) groep op pad voor die rit naar het
waar een Wil is, is een weg !!
hijgende hert. Het zou de laatste rit van Wil Bruinsma worden en de groep twc fietsers werd aan de voet van de Camerig het zwijgen opgelegd.
Bijna een jaar later heeft Ger Schmitz een “memorial-rit” uitgetekend die via de Camerig naar Vijlen – het dak van Limburg – zal leiden. Onder het motto “waar een Wil is, is een weg..!!” zal de tocht altijd doorgaan: “weer of geen weer”, aldus Ger.
En…het is op 30 april duidelijk “géén weer”. Bij de start 7 graden (een hemels getal !) en…miezerregen. Het is Wil die vanuit de hemel de groep volop aan
okt 2014: Wil, zoals iedereen hem kende: volop aan het genieten !!
het zegenen is en ja….dat doet hij écht goed ! En de gezegenden..?? Ze kunnen er om lachen als ze denken aan die lachende Wil, die met die kwast staat te zwaaien. Dat er 7 fietsers wind, kou en regen trotseren kan ook geen toeval zijn en de 7 zal later op de dag nog eens in het verhaal terugkomen. Degenen die niet op de fiets zijn gestapt, ik weet zeker dat al die fietsers niet alleen aan hun gezondheid gedacht hebben maar…. ook de hele dag met hun gedachten bij Wil zijn.
Robrrrrrrrrt heeft het koud, heel koud maar na deze dag een weekje het bed houden is voor
en niet alleen Ger ziet dat het goed is…..
hem geen probleem. “Hier moet ik bij zijn”, is zijn erg korte commentaar. Via de Selfkant-gemeenten voert Ger de groep naar het zuiden. Ger, de voorop fietser en met zijn 68 jaar op de teller de nestor van de B-groep, houdt het tempo strak totdat Huub R. weer over de “rooije” is: lek !! Of het aan de bandenkeuze ligt …?? In de regen maakt het allemaal niet uit als er maar kan worden doorgefietst. Een gedwongen pauze is dan ook vervelend en kost tijd, energie en….. warmteverlies. Eenmaal weer op pad volgt weer een “lek”. Dit keer is het nieuweling Hans die dit vervelende woord uitschreeuwde. Enkele routiniers zeggen al dat het niet alleen bandenkeuze is maar dat het lek rijden ook met vorm te maken heeft: “emes dae good riedj haet noewts lek…!!”.
Bij de Camerig staan Marion Bruinsma
ter gedachtenis aan Wil samenkomst op de Camerig
met familie en een afvaardiging van de twc Postert familie de renners reeds op te wachten. Er wordt niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk stilgestaan bij de plek waar Wil voor het laatst op de fiets heeft gezeten: een van de mooiste plekjes van Nederland ! Namens twc plaatst interim voorzitter Etienne een roos bij de gedenkplaats.
Hierna gaat de groep weer op pad richting
“de knuip aaf”: alweer lek !!!!
Vijlen waar die welverdiende kop soep (lekker warm !!!) door iedereen verorberd wordt alsof men al dagenlang niets meer gegeten heeft. Dat het bleef miezeren en dat het koud bleef mag duidelijk zijn, zeker als ik het nog eens heb over dat hemelse getal 7. Maar liefst zéven lekke bandjes telde de groep. Hans K. (uit de Weerd; hij maakt ook de meeste kilometers om in Postert te komen) stond vooraan bij het uitspreken van het “L” woord, maar liefst twee keer reed hij lek. De nieuwelingen lieten deze dag weer behoorlijk van zich horen: Huub R. kon het niet hebben dat Hans zoveel aandacht kreeg en ….. hij “mocht” drie keer “LEK” roepen……..
Ruim “zeven” uur na het
“gezegend” lek !
vertrek was de groep weer in Postert. Nog even napraten bij een kop koffie was er dit keer niet bij. Het ging meteen naar huis voor die traktatie: die douche ! Geen koude douche maar….heerlijk warme stralen !
Het was koud, iedereen was moe maar ook voldaan over de geleverde prestatie ! Een rit die de boeken in gaat als gedenkwaardige memorial waar nog lange tijd over gesproken zal worden en … dat houdt de bijzondere persoon Wil Bruinsma levend !
janpaparazzi 
Mooi verslag!! Respect 🌹