Daar stond ie dan: “l’uomo con cuore matto”. En..voor vandaag was het rondje zijn rondje.
Insiders weten het dan al: het zal een te gek rondje worden waarbij de jongetjes van de mannetjes gescheiden zullen worden. Het zal een rondje worden waarbij persoonlijk succes niet altijd verzekerd hoeft te zijn want na elke bocht kan de man met de hamer aan de kant staan. Het motto is: sparen, voorzichtig zijn, geen trap teveel doen want … het zal waar worden, erg zwaar !
L’uomo con cuore matto Bert heeft deze bijnaam overgenomen van de Italiaan Franco

Franco Bitossi zoals ik me hem herinner want dit plaatje behoorde tot mijn verzameling (zie Plaatjes)
Bitossi, een verdienstelijk Italiaans wielrenner die tussen 1961 en 1978 enkele malen de ronde van Lombardije won, diverse malen het kampioenschap van Zürich op zijn naam schreef, het puntenklassement in de Tour won en…zelfs 3 maal Italiaans kampioen op de weg en 2 maal Italiaans kampioen veldrijden is geworden. Een kanjer dus !
Dat deze Franco Bitossi de bijnaam L’uomo con cuore matto (De jongen met het dwaze hart) had kwam omdat hij regelmatig last had van hartkloppingen en daarom even moest stoppen voordat hij verder kon rijden
en…laat Bert daar ook last van hebben !!! Och..gewoon effe stoppen en…verder !!!
Vandaag gaat het naar Niederkrüchten, hemelsbreed nog geen 10 km van Postert en toch staat op de rol dat het een tocht over 85 km zal worden. en…..de hele middag gaat het kris kras en op en neer door gehuchtjes met mooie namen als Birth, Lüttelforst, Ryth, Rosenthal met even zo mooie vakwerkhuizen. Maar de dorpjes werden veelal gemeden. Heuvel op, heuvel af, mooie
vergezichten en machtig mooie lijnzaadvelden waarin de twc renners in het groen geel niet eens opvielen. Wordt men gesloopt door het klimwerk, het draaien en keren zorgt voor verder sloopwerk en alsof het nog niet genoeg is doet het tempo dat niet onder de 30 kilometer komt de rest. Én..dat is nog niet alles: de wind op de plateaus zorgt er tenslotte helemaal voor dat de bordjes bij de renners langzaam helemaal leeg raken !!
En l’uomo con cuore matto Bert..?? Die lacht in zijn vuistje. Dat het mooi goed was komt tot uiting als meteen over de grens bij Rothenbach het eerste (of het ook het beste is?) terras wordt aangedaan. Bert, humo, het was een mooie tocht !!
Mooi omschreven…..geweldige rit! Inderdaad heerlijke op en neertjes “dicht bij huis” Ik ben over wegen gereden waar ik nog nooit geweest was. En een mooie foto van “Downhilltoni” waarvoor dank!
In de ziel van de natuur,
Vind je de natuur van je ziel !