“de mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest”. Een spreuk die mijn moeder veelal ten gehore bracht. Kon ik me er eigenlijk weinig bij voorstellen…de tijd heeft me toch tot ander inzicht gebracht.
Uiteraard…als men een proefwerk, examen, uitdaging, wedstrijd, sollicitatiegesprek, dreigende werkloosheid of arbeidsongeschiktheid etc. etc. in het verschiet heeft dan kijkt men hier nogal erg tegenop en maakt het iemand onzeker. En…als men het allemaal achter zich heeft dan komt men tot de conclusie dat het allemaal best mee is gevallen..!!
Juist zo is het de afgelopen weken ook een paar leden van twc postert vergaan. De een
(Piet) een hartoperatie en het wachten totdat die oproep kwam was erg. De ander (Pierre) scheurde in de bovenbenen alles wat maar
scheuren kon (en dat zonder dat hij op die fiets “scheurde”) en een lange revalidatie stond te wachten. En weer een ander (Jos) was kortademig en had klachten die te herleiden waren als hartklachten. Als een berg zagen de heren op
rechts met sja
tegen wat hen te wachten zou staan. “Als maar alles goed komt”, waren veelvuldig uitgesproken woorden. en ik mag stellen: MET ALLEDRIE DE HEREN GAAT HET INMIDDELS STACCATO NAAR BOVEN !! Ze zijn herstellende en..alles komt goed !! Uiteraard…revalideren is bergen verzetten en hard werken maar, de vrees die men had blijkt ongegrond en in 2014 kunnen deze heren weer alledrie acte de presence geven als het peloton zich een weg zoekt over de Limburgse wegen.
Van een andere orde is mijns inziens de weg die twee andere leden van twc postert gaan. 
Topsporter Jan Wassen, die inmiddels al tweeëneenhalf jaar een weg moet gaan die niemand zich ook maar in zijn stoutste dromen wenst. Een weg van helemaal niets meer kunnen tot hulpbehoevend toch weer dat fietstochtje te ondernemen. Hulp zal altijd nodig zijn en zelfstandig functioneren….dat is passez !! Dagelijks traint Jan om minieme stapjes voorwaarts te zetten. Bergen werk verzet hij en “lijden voor het lijden dat hij vreest…??” Nee, geen medelijden maar positief in het leven staan. Wat een klasse !!
Zo ook Willy Beurskens. Het afgelopen jaar van “souplesse-rouleur” naar “de bus”. Als chauffeur van de bus heeft
Willy het hele jaar door het tempo zelf aangegeven. Ook hij: altijd positief en informeren naar alles en iedereen. Daarbij volop genieten van het vele bezoek. 3 weken geleden werden de 121 treden om over het duin te komen nog bedwongen …thans lijkt de trap naar boven al een col van de 2e categorie en ligt Willy in de kamer.
“Als een berg”, zo kijk ik op tegen Willy en Jan. het zijn toppers !! Wellicht dat u dat ook vindt en hun met de kerstdagen een symbolische berg naar de heren toe laat brengen. Een kaartje naar de een en een kaartje naar de ander om uiteindelijk te komen tot “die berg” post, symboliserende de bergen die beide heren moeten verzetten.
Mocht u beide heren een kaartje willen sturen en geen adres hebben….een reactie en ik stuur u de adressen toe.
janpaparazzi 