Als op 17 november 2013 de 25e ATB uitgave van twc postert over de bühne gaat dan is het toch altijd even afwachten of er ook iemand op afkomt om deel te nemen. De mist is gelukkig opgeklaard maar de temperatuur blijft jammer genoeg steken op een schamele 3 graden. Voor menigeen te koud maar voor de “echte” liefhebber de ideale omstandigheid
om deel te nemen aan deze – zoals ik van menigeen hoorde – “machtig mooie tocht!!”. En de liefhebbers – het waren er 766 !! – hebben genoten !! Dat de woorden op de shirtjes van zustervereniging “twc grenzeloos” ook voor deze tocht geldt mag duidelijk zijn: een tocht die over de grenzen gaat en door het mooie Nederlandse en Duitse Meinweggebied voert,
menigeen gaat ook vandaag weer tot en soms over zijn grens, het materiaal wordt
“tot op de grens” getest en het deelnemersveld bestaat uit sportievelingen die van ver over de grens komen met deelnemers uit Haaren, Waldfeucht, Schimmert, Brunssum tot Nuenen aan toe.
Dat paparazzi bij het eerste heuveltje van de dag op de juiste plek stond was wederom evident. Het kraken van de ketting, het vloeken van de deelnemers, het van de fiets moeten, ja..menigeen was nog bezig met de zondagmorgen slaap en was totaal verrast toen ineens een nietszeggend heuveltje opdook…. maar…velen lieten ook zien dat het anders kan en in één vloeiende beweging ging het keurig omhoog. Op het scherpst van de snede werd er in één adem naar boven geknald.
Dat de verkeersregelaars weer ervoor zorgden dat de fietsers zoveel mogelijk met de voeten in de pedalen konden verdient lof. Met name een woordje van dank voor Jan, Geert en Jo van wielerevenementen Limburg, die twc een helpende hand hebben toegestoken. Heren, chapeau !
Vanuit dit drukke punt begeef ik me naar de pauzeplaats. Pauzeplaats..? Het lijkt, sorry, het ís één groot feestterrein… ! Hier wordt gekletst, gezellig gekletst en er wordt gezorgd, goed gezorgd !! Als de primus interpares van twc zich samen met echtgenote Gerda ook even laat zien kan gesteld worden dat de hele twc familie wederom van de partij is en…ze zien dat het goed is !
a.s. dinsdag zal Piet Daemen in het Catharina ziekenhuis geholpen worden: bon chance Piet !!!
Dat er op de pauzeplaats niet alleen gepauzeerd wordt maar dat er ook gewerkt moet worden mag duidelijk zijn. Een heel team zorgt ervoor dat het de deelnemers aan
niets ontbreekt. Cake, sportdrank etc. is op de tafel uitgespreid en vindt goed aftrek. Het is derhalve geen sinecure om het hele team even voor de lens te krijgen. “Sjnel den…!!”, wordt me toegeroepen als ik voor die foto ga.
De pauzeplaats, de plaats om even een paar mensen voor de lens te pakken. Zo ook de jongste deelnemer Daan Honderdors, die voor de 50 km gaat. “Dat doe ik normaal op de weg ook”, is zijn commentaar. En als ik zeg dat dit een heus interview is dan blijkt dat deze youngster nog heel veel adem heeft en ik hem de 50 km ook nog toevertrouw. Natuurlijk ook dat gesprekje met de heren die vol lof waren over deze tocht, mensen uit Brunssum, Schimmert, Haaren (BRD), Waldfeucht (BRD), Nuenen, Herten etc. etc. Dat velen het houtsnijkunstwerk nabij de pauzeplek niet hebben
gezien betekent maar één ding: het volgend
jaar terugkomen !!! De tocht is in elk geval – op één onfortuinlijke valpartij van een heer uit Nuenen, die gelukkig na een kort verblijf in het ziekenhuis zonder “erg” weer naar huis kom – uitstekend verlopen en de vele duimen, die bij de deelnemers omhoog gingen bevestigen alleen maar dat het goed was !!
Morgen zal nog een selectie van foto’s op de site komen.
Zelfs hoestend en proestend is Papparazi present om verslag te doen. Wie gaat er nu ook fietsen met mist en 2 graden. Dan moet je echt fietsen zijn!
Was een mooie ervaring voor mij als beginner. Volgend keer ben ik weer van de partij! Dat eerste hellinkje kwam ik gelukkig zonder horten of stoten op. Jammer dat ik mezelf nog niet op een van de foto’s heb kunnen terugvinden. Kan zo gauw geen mailadres vinden om te informeren… Roodwitte helm en idem jack met zilveren schouderstukken. Zwarte broek/fiets. Zou leuk zijn om mezelf terug te zien.