tja…. dat mocht zelfs paparazzi niet op voorhand weten ! Het enige dat losgelaten werd was dat het geen dame was en daarmee viel dus al een hele groep af. Maar wie het wel zou worden……?? de tanden bleven stevig op elkaar..!
Dat in het 40e bestaansjaar in deze “traditionsverein” gebroken wordt met tradities wil
maar één ding zeggen: twc postert is geen club waar het altijd en altijd maar hetzelfde blijft ..! Het traditionele “afrijden” dat sinds jaar en dag op de eerste zaterdag van oktober plaatsvindt, is dit jaar verhuisd naar het laatste weekend van september. Och…ik denk dat niemand hier mee zit want dat het een goede datum is blijkt al als men zich ’s morgens uit de pyjama hijst en een stralend zonnetje iedereen tegemoet lacht. En de 18 graden onder de thermometerhut zorgen ervoor dat de opkomst – en dat is traditiegetrouw – erg groot is. Fietsen met mooi weer is natuurlijk een uitnodiging van jewelste. Máár…er is meer vandaag. Na de rit van vandaag wordt namelijk – en het is goed dat wat dit betreft niet gebroken wordt met tradities – de clubkampioen van het jaar 2013 bekend gemaakt.
Om 13.00 uur ziet het geel en groen van de fietsers. “Geweldig, waat ein opkomst”, aldus een stralende voorzitter. Een minpuntje is dat er totaal geen A-rijders aan de start stonden en een aantal B-rijders de voorkeur aan een zware tocht naar Val Dieu gaven.
De tocht voert deze dag langs kernen van Roerdalen. Het grootste blok – de c-rijders- bepaalt de route én… het tempo. Via ’t Reutje gaat het naar Berg en Mofert en na een uitstapje naar buurgemeente Roermond wordt weer snel koers gezet naar Lerop en Berg. Hierna wordt Melick aangedaan en als koers gezet wordt naar Herkenbosch, Etsberg en Vlodrop gaat het in Holst linksaf richting Postert, het is immers al 3 uur !! en dat betekent maar één ding: de koffie en vlaai staan klaar.
Bij de Wieë aangekomen is het voor sommigen net een wedstrijd en wordt vol op de aanval gespeeld: “op naar de vlaai..!!”. Keuze te over en de reclame “zeve zjmake” is hier toch wel van toepassing: de keuze is reuze en sommigen staan minuten voor de vlaai voordat men een keuze gemaakt heeft. Na de vlaai neemt de voorzitter het woord.
Hij spreekt over de ATB tocht en het belang van eenieders hulp op 17 november a.s. Als de voorzitter een papiertje te voorschijn haalt weet iedereen dat het moment van de bekendmaking van de clubkampioen eraan komt. Om de spanning op te voeren wordt begonnen met het bekendmaken van plaats 9,10 EN 11: Frans Arends, Wiel Cox en Fred van Helden met 37 deelnames. Plek 7 (39) is voor Maan Wassenberg en Marjo Schmitz. Plek 6 (41) is voor Har Schmitz. De spanning is inmiddels al te snijden want de top 5 van het jaar 2013 komt er aan. Een gedeelde 4e plek (43 deelnames) is voor Ger Schmitz en Piet Vrancken en als Wim Diesch – die iedereen ook nog de groeten van Willy Beurskens overbrengt – uit de koker komt als derde (45) en Jos Evertz met 47 deelnames als vice-kampioen naar het podium wordt gehaald wordt de spanning nog even opgevoerd als de voorzitter spreekt over een groot kampioen (letterlijk iets minder groot…), zelfs een kampioen met een internationaal aandoende naam (en dat wenst een club zich toch in het 40e levensjaar !!). De voorzitter spreekt (hij heeft het stukje “speculaties” gelezen) over een “frans”man die de titel dit jaar gewonnen heeft. Om aan alle spanning een einde te maken spreekt hij vervolgens de memorabele woorden: “EN DE CLUBKAMPIOEN 2013 IS met 48 deelnames …………… FRANS VAN DE BREKEL…….!!!!!!!!!!” .
Frans, namens iedereen…van harte proficiat !!
Na de bekendmaking werd ook paparazzi nog even voor de lens gehaald. De prestatie tijdens het onlangs gehouden NK toerfietsen werd nog even belicht en de attentie in de vorm van een mooie foto werd door Jan blij verrast in ontvangst genomen.
Dat vervolgens ook nog eens bestellingen werden opgenomen voor frisdrank etc. was voor velen toch wat teveel van het goede: het was weer heel goed geweest !!
Hoi jan Proficiat met je 600ste blog.Ontelbare keren kunnen genieten van je mooie verhalen over wielersport en de mens achter de wielrenner.Zoals jij ’t verwoord is niet velen gegeven.Verhalen met pit maar toch altijd met een zeker cynisme en anekdotes waar je even zelf bij moet nadenken waardoor je dan weer met beide benen op aarde land.Uit je verhalen blijkt je mensenkennis en ’t gegeven dat wielersport ook nog iets anders is als alleen hard fietsen.Genieten pur-sang dat is alles waar ’t om draait,als je daarbij ook nog niet je medemens uit ’t oog verliest ben je een kanjer.Geniet van je komende wandeltrip.We kijken halsreikend uit naar je volgende blog,Ga zo door.Groeten Willy & Tilly.