Bij het organiseren van een ATB tocht in november mag duidelijk zijn dat: 1) het wel eens 
koud kan zijn of: 2) dat het mooi kan zijn of: 3) dat het erg smerig kan zijn of 4): dat het een beetje nat is. Dit laatste was voorbehouden aan de editie 2012.
Wellicht dat dit te maken heeft met de toezegging van de 
voorzitter om nog een worst naar de zusters te brengen en….de zusters eigenlijk een “worst” voor heeft gehouden…!!
Om 8 uur miezerde het en voor menigeen is dit “DE” reden om zich nog eens om te draaien en lekker lui in bed te blijven liggen. Zo bleek uit de reactie van “extrem biker”, doe toch niet zo’n extreempje is:
ben lekker blijven liggenMaar…..voor de “echte” liefhebber maakt dit niets uit en wordt de 
fiets ingeladen en gaat het richting Vlodrop. Traditiegetrouw is de inschrijftafel bemand door de “geleerden” (lees “slimmeriken” die niet in dit weer naar buiten hoeven…) van twc en net zo traditioneel wordt hier snel en vakkundig werk geleverd en… tevens krijgt iedere deelnemer een invitatie mee om het in 2013 op de weg eens bij twc Posterholt te proberen. Ook wordt men steeds inventiever om op de foto te kunnen: de ene outfit is nog “gelikter” dan de andere…….
Bijna net zo traditioneel staat Alexander uit Dusseldorf om 8.00 uur al te trappelen om te kunnen trapperen. Voor hem was het dit keer geen trein-, bus- en fietsreis om in Vlodrop te komen maar vergezeld van nog 4 andere Freunden was het een gemakkelijke autoreis waardoor de uitdaging en het plezier – ondanks de regen – er niet minder om was. Sinterklaas moest wegens drukke werkzaamheden helaas verstek laten gaan maar de surprise van hem deed erg goed: hij stuurde ons 565 !! “zwarte Pieten”.
Tien over acht: het wordt allengs drukker aan de inschrijftafel samen met Dion ga ik op pad om “live” de stoempers op de plaat te vereeuwingen. Het eerste fotopunt is 
grensovergang Rothenbach. Het zijn Casper en Wiel die hier voor de veiligheid van de deelnemers zorgen en is het Casper die zegt dat het verkeersregelaar “kinderspel” is. “Ik blijf hier gewoon met de handen in de zak staan en ik weet zeker dat ik iedereen kan laten stoppen…….”, aldus deze geroutineerde verkeersregelaar.
Enkele foto’s van overgang Rothenbach:
Bij overgang Rothenbach was ook het eerste pechgeval van de dag en het was niet zomaar een geval….. De eerste pech kwam namelijk op het conto van “die van Buggeme…” en die van Horn…ze stonden erbij en keken ernaar……
Toen de situatie grimmiger werd en ik vanwege goed fotowerk bijna de kapotte crank toegeworpen kreeg werden de fotowerkzaamheden verplaatst naar parkeerplaats Meinweg, alwaar Maan en Wiel hun zaakjes ook met de handen in de zakken afkonden (aldus de twee uiterst geroutineerde verkeersregelaars)
Vanuit de parkeerplaats bij de Meinweg gaan we snel naar de volgende foto-shoot; dat het continue aan het miezeren is schijnt de fietsers nog niet te deren maar ….het fototoestel doet niet meer exact wat ik ermee wil en dus wordt het helaas allemaal een beetje waziger. 
Bij de pauzeplaats is het al een gezellige drukte. De EHBO-ers zijn ter plekke en achter de “tap” zijn wel zeven personen bezig met het snijden van bananen, cake, krentenmik en 
wordt keurig gezorgd voor de fietsers. Dat de fietsers pal bij de pauzeplaats een linke afdaling voor de wielen krijgen en niemand een slecht figuur wil slaan doet menig fietser besluiten om de afdaling maar “te poat” te doen. Het is dat Dion me zegt dat ik naast fotograaf ook nog verkeersregelaar ben en dus gaat het in de hoogste versnelling naar “’t paparazzipunt”,het statief opstellen en foto’s schieten van “iedereen” die voorbij komt……
en…. ook als nog niets te zien is…gewoon die foto maken……!! en uiteraard…..de vlag in de aanslag om de veiligheid van de deelnemers te borgen.
Na een tijdje met de handen in de zakken te hebben gestaan – het lijkt wel de aankomst van de Sint – zijn het Jos en Frans die de renners 
aangekondigen: “dao komme ze…..!!!!” en dan kan het fototoestel pas echt gaan klikken. Dat er al de nodige kilometers zijn afgelegd mag duidelijk zijn: menigeen krijgt de trappers bijna niet meer rond. Het “slijk der aarde” zorgt ervoor dat de draaiende delen en… bij menigeen zelfs ook nog de “edele delen” het behoorlijk te verduren hebben gehad. “Wat is de kortste weg terug” en “het loopt niet meer zoals het moet” en zelfs “te hard door de bocht en de schouder en de ribben zorgen ervoor dat er niet verder kan worden gegaan(Jopeye uit Grubbenvorst)”, zijn zinnen die ons toegeroepen worden…… En inderdaad… het wordt alsmaar zwaarder: het “zandlaken” wordt een “moddertapijt” en … dat is ook te zien aan de deelnemers: 
Als we om half een ongeveer 10 minuten niemand meer zien komen (zelfs de achterop rijder niet !!) besluit Dion dat het goed geweest is en volg ik gedwee. Bij de aankomst is te zien dat de afspuitplaats geen overbodige luxe is: het is filestaan…!!!
En tot slot: De fiets nog even opbergen, voor sommigen nog even die heerlijk warme douche en daarna……lekker napraten over deze mooie tocht onder het nuttigen van die warme kop soep of voor sommigen onder het genot van “det taotje beer en det breudje frikkandel….!!! Dames (jazeker….ook zij waren verre van “watjes”) en heren….. een mooie prestatie en wie weet…..tot volgend jaar…..???? of gewoon….tot volgend jaar…..!!!!
janpaparazzi 