Zondagmorgen 26 augustus. Om 8 uur is het al volop drukte bij het ontbijt buffet. Er wordt nog nagepraat over het grote Pfarrfest, waar het hele dorp naartoe was uitgelopen en de 
twc-ers hebben hier ook kunnen genieten van een geweldig feest en nog meer van goedkoop bier en veel eten. Anderen waren naar de plaatselijke Griek geweest, waar de ouzo en het bier op een gegeven moment al zelf geregeld werd. En een grote groep ging wat door het dorp heen en weer wandelen om te zien wie zich te buiten ging aan drank en….. ?? Het was immers een perfecte zomeravond…. Op zondagmorgen een heel ander scenario: dikke wolken pakken zich samen boven Zweifall.
Als om half tien wordt gestart is het nat. Gelukkig ziet iedereen dit positief. “Maar goed dat het nu regent en niet de voorbije dagen”, wordt gezegd. Dat “youngster” Etienne (knieproblemen en “non-specialized-weather”) geen man voor de etappekoersen is blijkt ook want na een dag koers is de koek voor hem deze dag helemaal op ! Ook Mark moet noodgedwongen in de volgwagen naar huis want de valpartij doet hem nog steeds als een vis op het droge naar lucht cq “ouzo” snakken. Erg veel respect heb ik voor de prestaties die de “oudjes” dit weekend neerzetten. Mensen die richting de 70 gaan en…. in een aantal gevallen al (ruim)over de 70 !! jaar zijn en dan zo’n zwaar programma afwerken. Veel kilometers, veel hoogtemeters en nu…. veel regen …!! Respect, chapeau…een dikke pluim !! Dat een aantal zelfs woensdag – toen rondje Roggel op het programma stond – nog pijntjes in de benen had is dan ook niet gek maar….. ze waren er weer allemaal !!! Toen het richting Paparazzipleintje ging was de teleurstelling groot toen men aldaar voor een gesloten kantine kwam te staan…..
Dat iedereen zo snel mogelijk en… zo kort mogelijk naar huis toe wilde had slechts met een ding te maken: de regen…!!! Vanaf de start ging het “grupetto” bergop naar Schevenhutte
Dat beneden nog even moest worden gewacht had te maken met paparazzi maar… het was droog en de jasjes konden derhalve weer in achterin de zak. Vervolgens gaat het door het troosteloze Braunkohlwingebied met een skyline van “Schaufelradbaggers”.
De uitkijkpost werd voorbij gereden: de opnieuw neergutsende regen doet de streek nog triester aanzien. 
Als het voorbij Schophoven gaat mag duidelijk zijn dat ook dit dorp letterlijk op de schop van de gigantische baggermolens zal gaan.
De “Jermanine” van Jan doet goed werk maar kan toch niet verhinderen dat het een keertje mis gaat en de discussie in de groep losbreekt. “Men wil toch zo’n ding op het stuur zodat het niet meer mis kan gaan….!!???” Plaatsen als Duren, Julich en Linnich zien we voorbij
komen maar de echte herkenning komt pas als de “kapel” bereikt wordt en er traditioneel even gestopt moet worden. Degene die dacht dat het na deze stop stante pede richting Postert zou gaan kwam bedrogen uit. Toen besloten werd om de kortste route te 
nemen bleek al gauw dat dit niet de snelste route was want na enkele kilometers fietspad was het Huub van (L)eck die met een platte stond en….alsof dit nog niet genoeg was 
deed Frans er enkele kilometers – om precies te zijn na “9” minuten – later nog een schepje bovenop door nog harder “lek” te roepen. Maar ook nu weer kan niet anders geconcludeerd worden dan dat het goed fietsen is met Wim in de groep want in “no-time” was ook nu weer het euvel verholpen en kon de weg vervolgd worden.
Hierna bleef de groep verder leed bespaard en werd om 12.30 uur Postert bereikt. Door de 
regen was het echt “inpakken en wegwezen” want om 5 over half een was het plein bij de Wiee geheel leeg. Dat de hemelsluizen tussen half een en half twee pas echt geopend werden werd door twee noeste twc-ers aan den lijve ondervonden, de rest lag reeds lang en breed in een warm badje bij te komen van een op en top geslaagd Eifelweekend, waarbij de dank niet alleen uitgaat naar de werkgroep Eifelweekend maar uiteraard ook naar de sponsoren , chauffeurs, “volgscooter” en bestuur van “ons” cluppie twc postert…!!!
Ik ding kan in elk geval worden gesteld: We waren allen sehr
janpaparazzi 