kilometervreters…. lekker en gezond !!

Midden juni en iedereen is volop in voorbereiding voor de gestelde doelen als Marmotte (Wim, Ron, Ron, Frank, Dennis), Mont Ventoux (Guus, Robert), Montaigu ( Dion,Jan), Stelvio (Ton, Arthur), Deltaride for the Roses (Anne), Alpen (Marjo, Har, Ger), rondje Nederland in 2!! dagen….. en zo

kan ik nog wel even doorgaan met doelen en namen erbij noemen. Een ding is zeker en duidelijk: HEREN, DAMES, HIERVOOR MOET WORDEN GETRAIND….!! Zonder van te voren op de fiets te hebben gezeten of….te weinig kilometers te hebben gemaakt wordt elk doel zwaar.  Ervaringsdeskundige John kan u dit tijdens zijn spreekuur ook vertellen want zonder training is 6 x alpe d’Huez gewoonweg niet te doen !

Toen ik de agenda van twc postert voor  9 juni zag, viel me de bek bijna open van verbazing. 2 ritjes van 90 kilometer (voor de kleppers !!! zoals men graag genoemd wordt) en een lange rit van 120 kilometer voor de “oudjes” , zoals men misschien niet graag genoemd wordt maar sorry heren,  ik kan er niet omheen draaien….

zaterdag 9 juni	90 km	B	09.00	Budel	Wil Bruinsma
	120 km	C	09.00	Kevelaer	Wim Diesch
zondag 10 juni	90 km	A	07.30	Gedeelte Mergellandroute	Ron de Wolf

Dat er een wijziging kwam bij de C-rijders verbaasde me niets, het zal wel te ver zijn dacht ik nog…. en inderdaad, er kwam een wijziging “we gaan niet naar Kevelaer”, zo deelde Frans Arends me mee. Als men dan denkt dat het minder wordt heeft men het bij het foute eind: De C-groep ging voor meer…!!! en het zou een rondje Zuidlimburg worden met diverse beklimmingen en….130 kilometer schoon op de teller !!! Tja heren en dames A- en B- rijders, de “oudjes” doen ons wat voor !!!

Als ik om 9.00 uur eens rondkijk bij de start dan blijkt dat de “umschwung” van het Duits rondje naar de heuvels niemand heeft afgeschrikt. Zoals gewoon een erg grote groep aan de start.

Frans was verantwoordelijk voor de route en dat deze man jaren door heel Limburg gefietst heeft bleek vandaag eens te meer. Als ik alleen al de namen van plaatsen geef ( ’t Rooth, Waterval, Haasdal, Geulhemmerberg, Borgharen) dan is het voor de kenner duidelijk: dat was wederom genieten voor het twc peloton.

Maar het was niet alleen genieten, het was ook knokken. Vechten om een goede plaats in het peloton om toch een beetje uit de wind te zitten want met windkracht 5 richting het zuiden fietsen vergt veel van de groep, met name van degenen die het kopwerk op zich nemen. En ook nu moet gezegd worden: de mensen die ertoe in staat waren (Piet, Frans, Wim, Jan, Jos etc. etc.) deden hun werk !!  Via Susteren,  Stein en Elsloo ging hert naar Beek, waar de eerste helling opdoemde. Niet zomaar een heuveltje, nee !! het was de Adsteeg, jaren het toneel van ontknoping tijdens Nederlandse kampioenschappen en in de groep wordt nog gesproken over de strijd tussen de Goudsmit-Hof – en de Televisier ploeg op deze helling met winnaars als Jo de Roo, Ab Geldermans, Evert Dolman en Piet V. wist zelfs nog te zeggen dat ene Jacques Frijters hier ooit kampioen is geworden (“want ik was erbij”, aldus een goed op de hoogte zijnde Piet)  Ook wordt er gesproken over het kapelletje met de mooie spreuk boven op de Adsteeg. Ja…wielrennen is religie !!

Enigszins bijgekomen van deze klim ging het via Kelmond binnendoor naar Ulestraten naar het zeer mooie gehucht Waterval. Het is een van alle kanten door het ‘vallende’ water uitgehold dal, vandaar ook de naam.   Als men naar de cijfers kijkt dan blijkt dat de tijd in dit gehucht nagenoeg heeft stilgestaan (1840 24 huizen, 85 inwoners; 2012 27 huizen, 57 inwoners). Door het dal van Waterval  gaat het wederom naar boven en via Schimmert naar Haasdal. “Heerlijk om deze helling (ja, het blijft stijgen !!) ook eens van de gemakkelijke kant te fietsen !!”, aldus  Jos N.

Hierna gaat het richting Houthem (Valkenburg) en onder aan de Geulhemmerberg geniet de hele groep van een welkome en verdiende pauze. Echter, na de pauze was het meteen uit met de pret en moest meteen flink op de pedalen worden gestaan om de een kilometer lange Geulhemmerberg ( met percentages tot 9% !!) te beklimmen.

Hierna gaat het via Vilt en Wolfshuius langs de afgraving ’t Rooth (wat is er veel over geprocedeerd en geschreven !!) naar Cadier en Keer om Maastricht heen naar Borgharen. Dat Frans Arends deze route op zijn duimpje kent bewijst het altijd voorbij gereden paadje dat ingeslagen werd om aan het kanaal bij Bunde uit te komen.  en via een paadje dat Frans Arends wist langs het kanaal naar Bunde.

De Slingerberg bleef keurig rechts liggen en via het kanaal ging het naar Urmond, Berg aan de Maas naar Roosteren en ook nu stond een ding vast: de laatste loodjes – via Maasbracht, Linne en St. Odilienberg – waren zwaar !

Maar na afloop – en dat is een perfect gebruik in de C-groep – werd bij een kop koffie en menig frisdrankje nog gezellig nagekaart over deze mooie route.

 

 

Advertentie