Op 31 maart blijkt maar eens te meer dat het spreekwoord “maart roert zijn staart” letterlijk moet worden genomen. Kon er jl. woensdag nog in de korte mouwtjes worden gefietst, 3 dagen later is dit – met 8 graden op de teller !! – totaal geen optie en…. als Ger zijn beenstukken gevonden zou hebben, dan zou hij in elk geval niet in de korte broek gekomen zijn!!
En zoals de temperatuur niet meer in 2 cijfers te noteren is, zo gaat het ook met de opkomst van de B-groep: Door 7 mannen en 1 vrouw wordt de startlijst getekend en met 
zijn negenen gaat het naar Duitsland. Onze gast Berto zou overigens nog wel eens voor verrassingen kunnen zorgen want, indien hij lid wordt dan gaat de gemiddelde leeftijd van twc postert meteen met een dik jaar omlaag !!! Zelfs de C-groep haalt deze dag de 15 man niet en gaat met een man of 12, 13 naar Bruggen Dl.
De B-route van vandaag is uitgetekend door Henk. “Tekenen kan ik niet zo goed maar Duitsland is voor mij bekend terrein, ich hob dao jao gewirktj”, is het commentaar van 
Henk. Zo weet hij Robert te vertellen dat voorrijden niet eens nodig is en alle wegen bekend zijn en… de enkele onbekende weg die worden ook bekend…!! De vorige week vertelde Henk me nog dat men het met de opgegeven 80 km ook niet zo nauw moet nemen. “Als het mooi is – en dat is het – dan wil ik iedereen best nog wat extra laten genieten en dan kunnen het ook 100 km worden….
Ik ben dus voorbereid als het oostwaarts gaat en we langs het autocircuit en het cafe van de eenzame harten over “de paol” gaan. In Kirchhoven worden we verrast en kunnen we niet door maar Henk rijdt vloeiend linksaf alsof dit obstakel bekend was. Als we in 
Heinsberg om moeten keren omdat we de “Judengasse” verpast hebben hoor ik in de groep dat het niet te geloven is hoe die Henk deze kleine “gatschen” maar weet terug ter vinden. In Schafhausen zien we dan wel geen waterval maar het gaat wel constant op en neer maar… met de wind in de rug is dit alles geen probleem. Met 9 man op pad betekent dat men met iedereen dat praatje kan maken waarbij het uiteraard veelal gaat over fietsen (de streken in Frankrijk, fietsvakantie Mallorca, de marmotte, het volgen van cursus op zaterdag etc.)
Op een gegeven moment moeten we allemaal van de fiets en met angst voor lijf en leden 
proberen de fiets over een gapende kloof van bijna 1 meter breedte zien te krijgen. Een stukje klunen maakt het eigenlijk alleen maar spannender. Als een havik kijkt Henk om 
zich heen en als het links omhoog gaat dan worden we boven verrast door een gesloten weg en … wordt het omkeren. “Tien jaar 
geleden was er hier nog geen enkel probleem….!!”. Grote wegen: niks voor Henk en dus valt het oog op een landweggetje dat evenwijdig loopt aan de grote weg. Als vanuit dit weggetje een zijweg omhoog gaat en een boerin beneden ons hoofdschuddend aankijkt gaat het TOCH dit weggetje in en wordt de groep meteen helemaal uit elkaar gerukt. Een enkeling wacht beneden in de hoop dat er omgedraaid wordt maar als de groep uit het zicht verdwijnt dan wordt gevolgd en tot overmaat van ramp krijgt Ger spaakbreuk.
Hoe nu thuis te komen?? “Ik zal Henk vragen”, zegt Ger. Sjra geeft aan dat het nooit een probleem is om thuis te komen, ” een kwestie van de hoogspanningsmasten volgen want die gaan allemaal naar Maasbracht……”. En de richting…. wind tegen terug ! Na de pech van Ger is het Henk die clement is en de groep via de kortste weg terugloodst naar Postert: de geplande 80 km en de verwachtte 100 km….. het werden er 70 !!
Een volgend rondje draaien en “keren” door Duitsland met Henk… ik denk dat ik er een jaartje op moet wachten maar … ik verheug me er nu al op !!!!
janpaparazzi 