zaterdag 15 augustus. Toen enkele maanden geleden door Wim geopperd werd om nog eens naar Val Dieu te gaan werd dit door de hele groep meteen met enthousiasme begroet. Voor een enkeling (John) was het alweer bijna 10 jaar geleden dat hij deze tocht fietste. De laatste weken werd bijna over niets anders gepraat dan deze uitdaging naar de "Godsvallei". Nee, er werd niet gegodverd of gesakkerd dit keer maar deze tocht is meer de uitdaging om te tonen waartoe – en dit schrijf ik met alle respect – "wij-oudjes" nog in staat zijn..!!!
Aan de start is het druk. Dit keer geen ´gespleten drukte` maar een eenzijduige drukte…..de aanwezigen – waaronder een aantal B-rijders – besloten allen naar het Godsdal te gaan. Via de "route traditionelle" ging het naar het zuiden en voordat we in Aubel aan de afdaling begonnen hadden we al een machtig mooi stukje zuid-limburg voor de wielen gekregen. Op en af, klimmen en dalen, het peleton leek wel een monika…bij elkaar en bergop werd het weer een lang lint. Het weer was uitstekend, de wegen waren – op een paar in de Voerstreek na – ook goed en mede door de gezellige drukte in het Limburgse heuvelland vlogen de tijd en de kilometers voorbij.
In Val Dieu werd nog even naar de oude Cistercienzerabdij gekeken. Volgens Jos een abdij die uit de 13e eeuw dateert. In 1286 stond de kerk van de abdij al in de fik maar in 1331 was de restauratie weer voltooid. Als een volleerd gids wist Jos – ja, onze clubkampioen is van alle markten thuis !! – dat in 1574 opnieuw de fik gestoken werd in zowel kerk en klooster en dat de opbouw hiervan in 1625 voltooid werd. Van ca 1850 schijnen er opnieuw monniken in de abdij te wonen. Na deze leerzame uitleg van Jos wist Huub nog te vermelden dat er vanaf 1997 in de brouwerij bier wordt gebrouwen (blond, bruin en tripel) en…dat er zelfs een kaasmerk is onder de naam Abbaye du Val-Dieu, maar hiervoor moet men naar de kaasmarkt in Aubel.
Na zoveel leerzaams was het weer tijd om te fietsen en ineens begon zelfs Wim het over jaartallen te hebben. "1739", sprak hij hardop uit. Een enkeling meende dat het met de Franse tijd te maken had. Wim moest lachen en zei dat het gewoon weer over fietsen ging…na de abdij ging het namelijk meteen over de provinciale weg flink omhoog en 17 achter en 39 voor (vandaar 1739 !!) was een goed verzet om hier lekker peddelend boven te komen. Hierna volgde een heerlijke afdaling naar de grens en in Margraten werd uitgepuft en geklassjeneerd over de hele en halve waarheden van de gidsen Jos en Huub. Onze echte gids en wegkapitein Wim hoorde zich dit alles eens onder het genot van dat stuk vlaai aan, hij zag dat weer iedereen volop genoot van de mooie route.
Na afloop waren de commentaren niet van de lucht !! Nee, geen kritische geluiden, alleen maar lof en wie weet, volgend jaar weer…????
janpaparazzi 