Op 9 mei stond mijn comeback in het B-rijders peleton gepland. Zoals bij iedereen die een come-back maakt was ook ik vol twijfels. De berichten die ik over de B-groep gehoord had waren: "er wordt hard gereden" en "ze waren pas bij duisternis thuis". Bij mij dus volop vraagtekens of het niet te hoog gegrepen was. Deze vraagtekens werden nog groter bij het zien van de afstand en de bestemming: allemaal vraagtekens…!! Het enige bekende was dat het een route van John Hillen was. Natuurlijk dacht ik meteen waar John ons naartoe zou leiden (of lijden…?) in de wetenschap dat John de man in vorm was omdat hij op traininskamp in Mallorca geweest is. Logisch is natuurlijk te denken dat het naar de "hills" gaat en John kennende gaat het dan natuurlijk naar "zijn" berg, de "Hilles"-berg. Hierop ingesteld ging ik dus vol vraagtekens naar Postert.
In Postert stonden 16 man aan de start (evenveel dan de C-groep, die ’s morgens in de kou naar Watern/Geneiken was geweest). Frans kwam alleen even napraten over hoe gezellig het was bij de C-groep en Huub kon er vandaag geen genoeg van krijgen en tekende voor een heuse dubbel !! Ik hoorde Huub met John overleggen waar de route naartoe ging; Huub ging liever richting Venlo maar John zei stellig dat het naar de Slingerberg ging omdat hij niet zo bekend was richting Venlo…….
Verrassend was de route en ik greeg ook nog gelijk !!; de eerste berg die we aandeden was "Hillesberg" Omdat het geen sinecure is om met 15 losgelaten fietsers pad te gaan ervoer John meteen al boven op zijn berg, er werd doorgefietst en in Merkelbeek was het een chaotisch tafereel van fietsende en wachtende coureurs. Hierna kregen we toch wel een verrassend traject voorgeschoteld richting Slingerberg; op een gegeven moment zaten we zelfs op de landingsbaan in Beek en toen we bij een vliegtuig stonden zat er maar een ding op: omdraaien !! Het
commentaar van John was veelzeggend: "hier kom je anders nooit…!". Daarna ging het dan echt naar de Slingerberg, waar de vlam meteen goed in de pan sloeg.Het was Robert, die meteen een bommetje in het peleton gooide. De ravage was gelijk duidelijk. Het peleton scheurde meteen en ieder voerde zijn eigen strijd richting top. En de bommengooier…..pas boven kregen we Robert weer te zien. Achter Robert vond natuurlijk ook een echte strijd plaats maar … hier ging het slechts om plaats twee.
Vanuit Geulle ging het via Stein naar de Kleine Meers. De brandweer ging voor ons het kleine weggetje langs het kanaal in en ja….meteen in de bocht was het al opstopping. "Als het kalf verdronken is dan dempt men de put..!!" Misschien dat dit spreekwoord ook een beetje op deze rit van toepassing is….??? Wellicht dat John de volgende keer zijn rit gaat voorrijden…?? Maar… het kalf was gelukkig niet verdronken en alle B-rijders kunnen achteraf t
och concluderen dat het een mooie, verrassende rit was die zeker navolging hoort te krijgen… Ik verheug me al op de volgende ???-route van John !!
Toch moet me nog een ding van het hart: menig twc-rijder weet inmiddels al dat paparazzi altijd fotoshoots maakt. Bij sommige indrukwekkende gebeurtenissen wordt het fotografeerwerk de laatste tijd ernstig belemmerd door fietsers (zie inzet) die meteen voor de camera springen. Twc-rijders, maak de fotograaf het werken niet onmogelijk !!!
janpaparazzi 